Black

-30

Raph kijkt even naar mij en dan weer naar Aiden, het was te zien dat hij niet begreep wat hier gebeurde en eerlijk gezegd, ik ook niet. Aiden stond te trillen en zijn ogen waren pikzwart, het zag er angstaanjagend uit. Ik was aan het twijfelen. Moest ik ingrijpen en de kans lopen om geslacht te worden, of niks doen en Raph geslacht laten worden. De keuze was dus vrij duidelijk, nu maar hopen dat Aiden me herkent.

Rustig stap ik naar voren, meteen draait het hoofd van Aiden mijn kant op en gromt. Heel even had ik het gevoel van instorten, het leek wel of hij recht door me heen keek. Ik ademde diep in en uit, gewoon gaan Lynn, gewoon.. lopen.

Ik zet nog een stap en blijf hem aankijken, geen zwakte tonen. Ik zet nog een stap en nog een. Aiden begint te grommen en ik blijf een stukje voor zijn trillende lichaam staan. Zijn interesse in mij is al gauw verdwenen en hij draait zijn hoofd weer naar Raph, die kort slikt. Even raak ik in paniek en kijk om me heen. Meryl zat geamuseerd toe te kijken, terwijl Raph ieder moment in zijn broek kon gaan plassen. Ik snap hem wel, Aiden is angstaanjagend.

'Aiden..' hoor ik mijn stem zeggen en zijn blik verzacht een beetje, hij lijkt te reageren op mijn stem. Ik sluit mijn ogen en zucht.

'Kalmeer' commandeer ik hem, hij kijkt geïrriteerd op en gromt dan nog iets harder, waardoor ik een stap achteruit zet van schrik.

'Ik ben hier degene die de beslissingen neemt' zegt hij met een lage stem. Nu is Aiden degene die begint te lopen, naar mij toe. Wanneer hij een stap naar voren zet, zet ik er een naar achteren. Ik raak afgeleid door Raph die voorzichtig de kamer rond speurt. Zijn blik blijft hangen bij een oude kandelaar en pakt deze heel voorzichtig.

Ondertussen heb ik niet eens door dat ik tot stilstand ben gekomen, ik kijk om en zie tot mijn ergernis de deur die naar de kelder leid. Aiden grijnst en zet zijn handen aan de beide kanten van mijn hoofd, zodat ik geen kant op kan. Met zijn rechterhand veegt hij een pluk haar achter mijn oren waardoor mijn nek nu zichtbaar is.

'Waarom had ik je ookalweer niet gemarkt' Aiden zijn grijnst verdwijnt snel en snuift in mijn nek, ik blijf verstijft staan en denk aan zijn woorden. Marken? Het woord kwam me bekend voor, maar plaatsen kon ik het niet.

'Dan moet je wel van mij houden, en niet van dat vuile reptiel' Zegt Aiden en zijn stem klinkt somber, was hij daarom zo kwaad geworden. Hij is jaloers op Raphatiel.

'Waarom denk je dat, de mark zal niets veranderen. Je zult af moeten wachten of ik überhaupt ooit van jou zal zijn als je zo door gaat' De laatste paar woorden zeg ik iets harder, waardoor Aiden versteend blijft staan. Met mijn hand probeer ik de deurklink te pakken, om vervolgens te proberen hem te openen. Maar natuurlijk zit het ding weer op slot. In mijn ooghoek zie ik Raph op Aiden aflopen met de kandelaar in zijn hand, ik kijk er even vreemd naar. Ik zou toch zweren dat hij net van hout was, nu is hij blinkend zilver.

Zilver, de zwakte van een weerwolf. Paniekerig kijk ik naar Aiden die me nu aankijkt met gouden ogen. Oké, misschien doet hij soms domme dingen, maar ik wil hem nog niet dood. Raph komt steeds dichterbij, ik kijk hem aan en schud een paar keer "nee". Hij negeert me volledig en loopt gewoon door. Raph haalt langzaam zijn arm omhoog, Aiden is me nog steeds niets vermoedend aan aan het kijken. Wanneer Raph een zwaai beweging maakt, draai ik mij en Aiden om. Een immense pijn tegen mijn hoofd laat me voorover tegen Aiden aanvallen en dwaal ik langzaam weg.