Black

-33

Nou hallo mensjes, ik dacht laat ik na drie jaar maar weer is een hoofdstuk uploaden lmao. De laatste tijd heb ik het vrij druk met kpop video's kijken namelijk, oeps.. ik ben helemaal verslaafd, iemand moet me redden voordat ik vloeiend Koreaans kan spreken.

In ieder geval, ik was dus totaal niet vergeten dat wattpad nog bestond. Ahem. Dus hier is een mooi hoofdstuk voor jullie ^^

~

'Mijn hemel' is het enige wat ik uit kan brengen.

Drake zit in een kerker, donker en vochtig. Ik ga bijna over mijn nek van de geur, het ruikt naar natte hond. Drake zelf zit onder het bloed en de sneeën en hij ziet lijkbleek. Voorzichtig wil ik naar hem toe stappen maar wordt tegengehouden door een groot figuur. Ik probeer de persoon opzij te duwen, maar stop dan als ik de geur herken.

Dit kun je niet menen, die vieze man is waarschijnlijk gelijk naar hem toe gegaan nadat hij me hier af heeft gezet.

'Aiden' grom ik en probeer langs hem af te lopen, hij duwt me echter tegen de muur, zet zijn beiden armen aan de zijkant van mijn hoofd en gromt terug. Ik kijk hem recht in de ogen aan, die steeds donkerder worden.

'Wat doe je hier' blaft hij in mijn gezicht, ik trek een vies gezicht wanneer er een druppel speeksel naast mijn wenkbrauw beland. Met samengeknepen ogen veeg ik het weg.

'Wat doe jij hier' blaf ik terug en kruis mijn armen over elkaar. Ik weet donders goed wat hij hier doet, maar ik snap niet hoe hij dit voor zich had kunnen houden. Aiden negeert mijn vraag en probeert me naar buiten te sleuren. Ik spartel terug en grijp de trok aan zijn arm, waarna hij me met zijn piepkleine oogjes aankijkt. Met de "een beetje hulp graag" blik kijk ik terug. De trol fronst zijn voorhoofd waardoor de lelijke rimpels nog groter worden.

Heb ik even geluk dat ik geen trol ben.

Met zijn scherpe nagels zet de trol zijn klauwen vast in mijn arm, sissend van de pijn komt mijn lichaam op de grond terecht.

'Auw' ik duw mezelf overeind wanneer de trol me los laat en ik bekijk mijn arm, waar 5 bloedende sneeën te zien zijn.

'Bedankt' zeg ik toch maar tegen de trol, hij heeft me zojuist wel een paar minuten voor mijn dood bespaard. Als ik om me heen kijk zie ik Aiden nergens meer staan. Verward wijs ik naar de plek en mompel iets dat lijkt op "waar".

'Ik heb hem naar buiten geteleporteerd' (kan iemand mij zo'n trol regelen voor school, bedankt) zegt de trol, die zijn nagels aan de mouwen van zijn geenideewathetis afsmeert. Ik kijk van de trol naar mijn arm en weer terug naar de trol. Opnieuw verbijsterd zucht ik.

'Waarom heb je mijn arm dan bijna van m'n lichaam gerukt?' Vraag ik terwijl ik langs hem af loop. Het bloeden van de wonden is nu onderhand gestopt.

'Ik mag geen direct contact maken met mijn doelwit, anders teleporteer ik zelf' onbegrijpelijk staar ik de trol maar aan, mond een klein stukje open. In wat voor een wereld ben ik in godsnaam beland?

Mijn lichaam draait zich weg van de trol, richting Drake. Zijn ogen staan op mij gefixeerd, waar ik de stuipen op het lijf van krijg als ik eerlijk ben. Zijn blik is niet vriendelijk, het lijkt wel alsof hij me wilt wurgen. Ik zak voor de tralies bij hem neer en bekijk hem goed, hij zit vast geketend met stalen kettingen, zijn armen gekruist voor zijn buik. Waarschijnlijk zodat hij niks kan aanvallen.

'Wat hebben ze met je gedaan?' Vragende steek ik mijn hand uit, maar deze wordt opnieuw tegengehouden door een hand. Deze keer smal en klein.