Let's get loud

Κ22

"Χρήστο ;"
Η Ελίνα μένει ακίνητη για λίγο , όμως την νιώθω σφιγμένη στην αγκαλιά μου .
"Είσαι ζωντανός " του λέει με μια ανάσα ανακούφισης και νιώθω το σώμα της να χαλαρώνει για λίγο .
Εκείνος χαμογελάει ελαφρά και μας πλησιάζει .
"Έμαθα ότι κάτι έγινε και έτρεξα σαν τρελός μέχρι την Θεσσαλονίκη , φιλαράκι νομίζω ότι θα την πάρω εγώ τώρα " μου χαμογελάει και τον κοιτάζω καχύποπτα , είμαι σίγουρος ότι θέλει να πάει μαζί του , όμως τελευταία στιγμή αλλάζω γνώμη όταν νιώθω την Ελίνα να σφίγγει τον σβέρκο μου με τα δάχτυλα της και να μαζεύεται πάνω μου .
"Όχι Χρήστο δεν θέλω να έρθω μαζί σου " του λέει . " Αλέξανδρε πάμε σπίτι "
Μου λέει και προχωράω με ευχαρίστηση .
"Προτιμάς να πας με αυτόν ;" Της φωνάζει και γυρνάω απότομα για να τον κοιτάξουμε .
"Άσε με κάτω " μου λέει ευγενικά .
"Μα δεν είσαι σε θέση να-"
"Άσε με κάτω " μου λέει πιο επιβλητικά και υποχωρώ αφήνοντας την κάτω απαλά .
Προσπαθεί να περπατήσει προς το μέρος του όμως γέρνει προς το να πέσει .
Ο πρώην της και εγώ τρέχουμε και τελικά προλαβαίνω να την αρπάξω πρώτος στην αγκαλιά μου κοιτάζοντας τον άγρια . "Κράτα με ελαφρά " μου ψιθυρίζει και την πιάνω από την μέση , ο μαλάκας την πλησιάζει χαϊδεύοντας το μάγουλο της όμως εκείνη του το κοπανάει άγρια .
"Ξέρεις γιατί δεν έρχομαι ; Γιατί αν πραγματικά με αγαπούσες όπως έλεγες δεν θα με άφηνες να φύγω , και τώρα δεν θα με είχε τραυματίσει ο φιλαράκος σου , πραγματικά πίστεψε με κάνοντας αυτήν την διαδρομή μέχρι εδώ δεν δηλώνει ιδιαίτερα την αγάπη σου " του λέει με θράσος και ύστερα γυρνάει σε εμένα σίγα σιγά πιάνοντας τον σβέρκο μου . "Πάμε σπίτι " μου χαμογελάει γλυκά και την σηκώνω στην αγκαλιά μου . Αχ το ευχαριστήθηκα !!
***

Ολίβιας pov *

"Έλα εδώ μικρο γουτσουνι " ο Έρικ μου φωνάζει και τρέχω μέσα στο σαλόνι κρατώντας το ξυραφάκι του . "Φέρτο μου εδώ " γελάει πιάνοντας με από την μέση και ρίχνοντας με στον καναπέ . Γελάω έτσι όπως είναι με τον αφρό ξυρίσματος στο πρόσωπο του . "Μου αρέσει αυτό το μουσάκι που έχεις βγάλει μην το ξυρίσεις " του λέω χαμογελαστή αλλά εκείνος μου αρπάζει το ξυραφάκι από το χέρι . ''νιώθω περίεργα'' λέει χαϊδεύοντας τις λίγες τρίχες στο πρόσωπο του . ''εμένα μου αρέσει πολύ , σε κάνει πιο , αρσενικό ρε παιδί μου '' του λέω με χαμόγελο καθώς σηκώνομαι από τον καναπέ . Μου χαμογελάει πονηρά πιάνοντας με από την μέση και φέρνοντας με κοντά του . '' υποτιμάς τον  ανδρισμό μου και θεωρείς ότι μόνο το μούσι με δείχνει αρσενικό μικρή ;" με ρωτάει και γελάω καθώς αρχίζει να με γαργαλάει , σταματάει με ένα απαλό φιλί χαϊδεύοντας την μέση μου με πάθος φέρνοντας με ακόμα πιο κοντά του .
Πηδάω πάνω του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρο από την μέση του . Εκείνος πιάνει τα μπούτια μου και προχωράει χωρίς να σταματήσει το φιλί μας προς την κρεβατοκάμαρα . Με αφήνει στο κρεβάτι απαλά και πάει από πάνω μου αφήνοντας υγρά φιλία στον λαιμό μου .
Αναστενάζω όταν κατεβαίνει στην κοιλιά μου και με το χέρι του βγάζει σιγά σιγά το σορτσάκι μου .
Το πετάει κάτω στο πάτωμα χωρίς να κοιτάει κάπου εκτός από τα πόδια μου . Τα οποία ανοίγει με το χέρι του και αρχίζει να φιλάει τα μπούτια μου από την μέσα τους μεριά . Αναστενάζω και σφίγγω τα σεντόνια στις παλάμες μου , γερνώντας πίσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι . "Πες μου ότι αισθάνεσαι έτοιμη μικρή " μου ψιθυρίζει καθώς ανεβαίνει ξανά στον λαιμό μου . Όταν αυτές οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα του η ανάσα μου γίνεται ακόμα πιο γρήγορη . Δεν ξέρω τι θέλω ... Νιώθω έτοιμη ή όχι , εμπιστεύομαι τον Έρικ αλλά όχι τον εαυτό μου . Και αν δεν είμαι καλή ; Και αν τον ξενερώσω ;
Τον κοιτάω για λίγα δευτερόλεπτα στα μάτια τώρα που έχει σταματήσει να με φιλάει και οι ματιές μας κλειδώνουν .
"Θα είσαι πάντα τέλεια για εμένα , Ολίβια " μου ψιθυρίζει σαν να απαντάει στην ερώτηση που σκέφτηκα βουβά πριν λίγα λεπτά . Είμαι όμως τέλεια για εκείνον ; Μήπως του αξίζει κάποια άλλη καλύτερη από εμένα ; Μια κοπέλα λίγο πιο περιπετειώδης και όχι μούχλα στον καναπέ όπως εγώ . Μια κοπέλα πιο...