Let's get loud

Κ9

"Ηρέμησε μωρό μου " ο Έρικ μου φωνάζει καθώς με βλέπει να τρέχω πανικόβλητη στο σπιτι . "Μην λες ποτέ σε μια κοπέλα να ηρεμήσει, δεν ηρεμεί , αντίθετος ταράζεται περισσότερο " φωνάζω και με πιάνει από τους ώμους . "Θα σε πάω εγώ με την μηχανή  εντάξει ;" Λέει για να με καθησυχάσει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου . "Μα- μα πως γίνεται να ξέχασα την πρωτη μου μέρα στην σχολή ;" Μονόλογο και ο Έρικ αρπάζει το χεριά μου . "Λίγα λόγια και πολύ τρέξιμο αν θες να φτάσουμε έγκαιρος "
Λέει και τρέχουμε κάτω .
Καβαλάει την μηχανή του και μου κάνει σήμα να ανέβω αλλά τον κοιτάω με δισταγμό . '' έλα ρε Ολίβια , θα πηγαίνω αργά '' λέει και βάζω το κράνος που μου έχει δώσει . Τον  ξανακοιτάω και τελικά ανεβαίνω , τυλίγω τα χέρια μου γύρο του τόσο σφιχτά που μπορώ να νιώσω του κοιλιακούς του , δαγκώνω το κάτω χείλος μου και είμαι σίγουρη πως χαμογελάει καθώς οδηγεί .

Όταν φτάνουμε έξω από την σχολή όλα τα παιδιά είναι έξω και έτσι ανακουφίζομαι που δεν άργησα τόσο πολύ τελικά , αφήνω το κράνος στην σέλα και προχωράω , '' κχμ'' ακούω έναν βήχα και γυρνάω για να δω τον Έρικ στηριγμένο στην μηχανή να με κοιτάει με σταυρωμένα χέρια . '' Νομίζω πως κάτι ξέχασες '' μου χαμογελάει υπέροχα και περνάει το χέρι του μέσα από τα μαύρα του μαλλιά  . Τον κοιτάω τόσο όμορφος που είναι και κοκκινίζω καθώς προχωράω προς τα εκείνον . Κολλάω το σώμα μου πάνω στο δικό του και χαϊδεύω το στέρνο του . '' δηλαδή τώρα εμείς ...'' ψιθυρίζω κοιτώντας τα δάχτυλα μου , σηκώνει με τον αντίχειρα του το σαγόνι μου και με κοιτάει . '' ναι Ολίβια δεν είμαστε ποια φίλοι '' ψιθυρίζει και με φιλάει απαλά στα χείλι. Όταν τελειώνει το φιλί μας τον κοιτάω χαμογελαστή . '' ωραίο σκουφάκι '' γελάει με το άσπρο μου σκουφάκι , σιγά μην άφηνα το κράνος να μου χαλάσει τα μαλλιά . ''πρέπει να φύγω '' λέω και αρχίζω να προχωράω αλλά μου αρπάζει τον σκούφο . '' ει δώσε το μου πίσω '' γελάω , '' μόνο εάν μου δώσεις ένα τελευταίο φιλάκι '' μου χαμογελάει και σηκώνει το χέρι του ψηλά για να μην μπορέσω να τον πιάσω . '' καλά , άλλο ένα '' χαμογελάω και πάω κοντά του ξανά . Πλησιάζω τα πρόσωπα μας και εκείνος κατεβάζει το χέρι του , αρπάζω το σκουφί μου και πριν προλάβει να με φιλήσει έχω απομακρυνθεί από κοντά του . '' άταχτο κορίτσι '' γελάει καθώς τον χαιρετάω , η αλήθεια είναι ότι θέλω πολύ αυτό το φιλί , το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα μετά από έναν ολόκληρο χρόνο , οπότε νομίζω πως αξίζω αυτό το φιλί . Ο ναι , χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχω προς το μέρος του και αρπάζω το πρόσωπο του κολλώντας τα χείλι μας . '' χμμ...'' μουρμουρίζει όταν σταματάμε . '' γρήγορα για μάθημα , θα τα πούμε στο σπίτι '' λέει και φεύγω από κοντά του με δυσκολία .
"Ακούω την μηχανή του που φεύγει και θελω να τον σταματήσω . Ομως ο χρόνος δεν μου φτάνει για ενα φιλί ακόμα .
Προχωράω και μπαίνω στην σχολή , πολλά κορίτσια που με κοιτούσαν πριν με τον Έρικ με ξανακοιτάνε περίεργα , το έκανα ρε παιδιά ; Αναρωτιέμαι και τις προσπερνάω , δεν φταίω εγω που το αγόρι μου ειναι μανάρι .
"Γεια σου είμαι η Ανθή " μια κοπελα πετάγεται μπροστά μου όταν μπαίνω μέσα στην τάξη μου . Τρομάζω με την ξαφνική της εμφάνιση και βάζω το χέρι στην καρδιά μου , "σε τρόμαξα ;" , με κοιτάζει με στεναχωρώ βλέμμα και της χαμογελάω για να την καθησυχάσω ,"όχι απλά μου ήρθε λίγο ξαφνικό , είμαι η Ολίβια " της χαμογέλασα και το έκανε και εκείνη δίνοντας μου το χέρι της .
"Από που είσαι Ολίβια ;" Με ρωτάει κάνωντας μου σήμα να κάτσω δίπλα της . "Είμαι από την Αθήνα εσύ ;" την ρωτάω . "Εγώ εδώ Θεσσαλονίκη , εμ χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη , ο Έρικ ειναι το αγόρι σου ;" Με ρωτάει και γουρλώνω τα μάτια του , αν είναι καμία απο τις παλιές γκόμενες του που θέλουν εκδίκηση τοτε την έκατσα . "Εμμ... Ναι γιατί ;" Ρωτάω σμίγοντας τα φρύδια μου . "Αχ τι ωραία , τον ξέρω τον Έρικ , ειναι φίλος του αδελφού μου για αυτο σε ρώτησα " μου χαμογελαει και ανακουφίζομαι . "Οστε εσύ είσαι το γουτσόυνι που μου μιλούσε συνέχεια ε; Του είχες λείψει πολύ και ανυπομονούσε να έρθεις Θεσσαλονίκη , μάλιστα μου είπε οτι ήθελε να μείνετε και μαζί αλήθεια ειναί;" Ρωτάει και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά , ομως δεν προλαβαίνω να πω κατι γιατί η καθηγήτρια μπαίνει μεσα . Η τελευταία πρόταση της Ανθής δεν με άφησε να παρακολουθήσω οτιδήποτε και αν έλεγαν μεσα στην τάξη , όστε ο Έρικ μιλάει για εμένα ; Αυτο και αν είναι χαρά , και ήθελε να ζήσουμε και μαζί .

***
"Θες να πάμε για κανέναν καφέ ; " η Ανθή με ρωτάει οταν τα μαθήματα τελειώνουν ." Αμέ " απαντάω πρόθυμα , οταν βγαίνουμε έξω η μηχανή του Έρικ ειναι έξω με εκείνον στερεωμένο πάνω της , "βλέπω γνώρισες την Ανθή μας ε ;" Με ρωτάει παίρνοντας με στην αγκαλιά του . "Γεια σου Έρικ , εδώ έλεγα στην Ολίβια να παμε για κανά καφέ . " η Ανθή του χαμογελαει και το κάνει  και εκείνος , μια τσιρίδα ακούγεται και γυρνάω για να δω  μια κοπελα να έρχετε προς τα εμάς , με σπρωχνει ελαφρά και αγκαλιάζει τον Έρικ . "Ποσο καιρό εχω να σε δω βρε Έρικ μου χαθηκαμε " του ψιθυρίζει χαϊδεύοντας το στέρνο του και  εγώ με την Ανθή τον κοιτάμε χωρις να πούμε κάτι , νευριάζω που ο Έρικ δεν αντιδρά και δέχεται το άγγιγμα της . "Α ποια ειναι τα κοριτσάκια , δεν με σύστησες " η κοπελα μας χαμόγελα ψεύτικα και εγω παίρνω την Ανθή αγκαζέ . " ειμαι η Ολίβια και απο εδώ η Ανθή , εμεις παμε για καφέ Έρικ " λεω ψηχρεμα και την τραβάω .
"Αυτο δεν ήταν και τοσο καλό έτσι ; " με ρωτάει και κουνάω το κεφαλι μου καταφατικά . "Θα τον φτιάξω εγώ " της κλείνω το μάτι και χαχανιζει .
"Είσαι σιγουρή ; Εννοώ , τον αφησες πίσω με αυτην την ξανθιά κοπέλα " μου λέει και της χαμογελάω . "Τον ξερω πολύ καλά , παρά περίμενε , σε 3,2,1"
Ψιθυρίζω μετρώντας με τα δαχτυλα μου . "Ολίβια !" Ακούω την φωνή του. "Μπίνγκο " χαμογελάω στην Ανθή . "Κοιτά τωρα να μαθαίνεις πως τους παίζουμε στα δαχτυλα " της λεω και σμίγει τα φρυδια της . Απομακρύνομαι απο κοντα της και γυρνάω για να κοιτάξω τον Έρικ που ερχεται προς το μέρος μου , "ελπιζω να βοηθήσαμε που σου αδειασαμε την γωνία , πως και αποφασισες να φύγεις ;" Τον ρωτάω με εμφανείς ειρωνεία στην φωνή μου , εκεινος μου δείχνει ενα πλάγιο χαμογελο και ερχεται κοντα μου . "Τι έγινε μικρή μου ζηλεψες ;" Ρωτάει και μουτρωνω σταυρονοντας τα χερια μου στο στήθος μου .
"Μα γιατί να ζηλέψεις ; Φάσεις κάνουμε " μου χαμογελαει και το δήθεν μουτρωνένο ύφος μου σοβαρευει . "Ε;"
Ρωτάω σηκώνοντας το φρύδι μου .
"Το ε ; Φάσεις δεν κάνουμε ;" Ρωτάει και σαν απαντήσει το μονο που δέχεται ειναι ενα δυνατό χαστούκι απο το χερι μου . Αμέσως πιανει το μάγουλο του και με κοιτάει . "Άντε μου στο διάολο Έρικ " του φωνάζω και φεύγω μακριά του . "Παμε για καφέ Ανθή " την αρπάζω απο το χερι και προχωράμε γρήγορα , δεν μπορώ να πιστεύω οτι ειμουν απλα μια συνιθησμενη κοπελα που περνούσε απλα τον χρόνο του , νόμιζα οτι ειμουν κατι ποιο σημαντικό , αλλα μαλλον έκανα λάθος ...

Γεια σασσσς , σας ειπα οτι μου αρεσουν οι ανατροπές έτσι ; 😇
Ναι , ειμαι σιγουρη οτι με βρίζετε τωρα αλλα ενταξει ξερω οτι με συμπαθείτε ...❤️✌️, σας λατρεύω να το ξέρετε , λοιπόν για πείτε πως σας φάνηκε το κεφάλαιο.; Τι λετε να γίνει απο εδώ και πέρα ; Η Ανθή Καλη κοπελα ε ; , πιστέψτε με ειναι ...
Πείτε μου την γνώμη σας και γιατι πιστεύετε οτι ο Έρικ ειπε αυτο το πράγμα ;
Επίσης , εχω σχηματίσει στο μυαλό το τι Κριβως θα γίνει , απλα για πείτε μου εσείς τι θα θέλατε βα γίνει στο επόμενο κεφάλαιο ;
Kisses !!!
Vote and comment loves !!!❤️