Let's get loud

Κ2

"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου ελειψες " , του ψιθυρίζω . "Εμενα να δεις " απαντάει καθως με αφήνει απαλά κατω . Τα πράσινα ματια του με εξερευνούν απο την κορυφή εώς τα νύχια έκπληκτα και χαμογελάω . "Πως άλλαξες έτσι εσυ βρε ; Μεγαλωσες " λέει οταν τα ματια μας συναντιούνται . Μου χαμογελαει και νιώθω να λιώνω απο την χαρα μου που τον εχω διπλα μου. "Αυτο συμενει οτι δεν θα με φωνάζεις γουτσουνι έτσι ; " ρωτάω με εναν ενθουσιασμό . Εκεινος αρπαζει την βαλίτσα μου και τυλίγει το το χερι του γύρο απο τους ώμους μου . "Προχωρά γουτσουνι " λέει παιχνιδιάρικα και γελάω καιως προχωράμε στους όμορφους δρόμους της Θεσσαλονίκης .
"Το σπίτι ειναι λιγο μικρό αλλα θα χωρεσουμε  , εχει δυο κρεβατοκάμαρες και ενα μπάνιο , οποτε καταλαβαίνεις οτι θα πρέπει να ετοιμάζεστε γρήγορα " μου λέει τσιμποντας το μάγουλο μου . "Αλλιώς τι; " τον προκαλώ παιχνιδιάρικα . "Αλλιώς θα ετοιμαζόμαστε μαζι μεσα στο μπάνιο "
. Εκεινος το λέει για πλάκα αλλα εμενα ανατριχιάζει όλο μου το σωμα στην σκεψη αυτη .
Συνεχίζουμε το περπάτημα μας ως που φτάνουμε σε μια μεγάλη πολυκατοικία .
"Εδώ είμαστε , στον τέταρτο μένω " μου λέει και μπαίνουμε μεσα .
"Καλημερα Έρικ γλυκιε μου " μια γλυκιά ηλικιωμένη κυρία βγαίνει απο ενα δωμάτιο και του χαμογελαει γλυκά . Υστερα κοιτάει προς τα εμενα . "Ποια ειναι αυτη η γλυκιά νεαρή ; " ρωτάει όλο νόημα και νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν οταν ο Έρικ με σφίγγει  στην αγκαλιά του "αυτο εδώ το όμορφο κοριτσι ειναι η συγκάτοικος μου , θα μοιραζόμαστε μαζι το νοίκι " λέει όλο χαρα και η κυρία χαμογελαει . "Λοιπόν γλυκιά μου εγω ειμαι η Βάλια , η γυναίκα του θυρωρού , οτι θες μπορείς να μου λες " μου λέει γλυκά και την ευχαριστώ . Μπαίνουμε με τον Έρικ στο ασανσέρ και οταν φτάνουμε στον όροφο ο Εντ αφήνει την βαλίτσα μου και ξεκλειδώνει την πορτα . Οταν ανοίγει το μονο που κάνω ειναι να γουρλωσω τα ματια μου , το ιδιο και ο Έρικ . Μια κοπελα κάθεται στον καναπέ φοροντας μια μπλούζα του Έρικ , εχει τυλίξει μια τούφα απο τα καστανα μαλλια της στο δαχτυλο της και την στριφογυρίζει κανοντας φούσκες με την τσίχλα της και βλέποντας τηλεόραση . "Ο μωρο μου ήρθες ! " λέει οι χαρα και σηκώνεται αγκαλιάζοντας τον Ερικ , ομως εκεινος δεν ανταποκρίνεται στο άγγιγμα της , αντίθετος την απομακρύνει απο πανω της κοιτάζοντας την με ενα αυστηρό βλέμμα . "Θυμαμαι οτι σου ειπα να φύγεις " της λέει μονότονα και τα καστανα ματια της κοπέλας τον κοιτάνε με παράπονο . "Μα , ήθελα να κάτσουμε μαζι οταν γυρίσεις απο την δουλειά σου ... Α ! Το κοριτσάκι ποιο ειναι ;" Ρωτάει με χαρα θέλοντας να αλλάξει το θέμα . "Η κοπελα ειναι η συγκάτοικος μου , και εσυ  εσαι μια κοπελα που δεν με ακούει , νομιζω πως ηρθε η ωρα να φύγεις " λέει ψυχρά δείχνοντας τη την πορτα . Η κοπελα τον κοιτάει αγριεμένα και υστερα μπαίνει μεσα σε ενα δωμάτιο κλείνοντας την πορτα , μετα απο λίγα λεπτά βγαίνει έξω ντυμένη . Κοιτάει τον Έρικ με θυμό και πριν κλείσει την πορτα πισω της φωνάζει "γαϊδούρι " κλείνοντας την με ορμή . Ο Έρικ με κοιτάζει χαμογελαστός και υστερα τυλίγει το χερι του γύρο απο τους ώμους μου . "Λοιπόν , που είχαμε μείνει ; Α ναι ! Ελα να σου δείξω το σπίτι " λέει σαν να μην έγινε τιποτα πριν λιγο με την κοπελα . " Έρικ κατάλαβες τι έγινε μόλις τωρα  ;" Ρωτάω υψώνοντας λόγο την φωνή μου . "Α! Αυτο ; Δεν ήταν τιποτα γουτσουνι , απλα αγνόησε την , αυτο γίνεται κάθε πρωί και με αλλες " απαντάει έτσι , τοσο απλα λες και δεν στεναχώρησε ενα κοριτσι πριν λιγο .
"Και το λες έτσι δηλαδή , σου αρεσει να στεναχωρεις έτσι κάθε κοριτσι τα πρωινά ε ; Εγω πάντως  αν μου το είχες κανει αυτο θα πληγωνομουν " τον μαλώνω αλλα το μονο που κανει ειναι να σηκώσει το αριστερό του φρύδι . "Ασε με ξερω τι κάνω " λέει ελαφρά νευριασμένος με την συμπεριφορά μου ομως δεν προκοιτε να σταματήσω . "Αν ερχόμουν εγω μια μέρα και σου έλεγα οτι το αγόρι που μου αρεσει και κάναμε έρωτα εχθές το βράδυ , με έδιωξε σημερα το πρωί απο το σπίτι του τι θα έκανες ;" Τον ρωτάω με ηρεμία και οι γροθιές του σφίγγουν . "Θα του έσπαγα τα μούτρα " γριλιζει γεμάτος οργή . "Τοτε γιατι το κανεις αυτο στις κοπέλες αφου θεωρείς οτι αυτοί οι άντρες ειναι για ξύλο ;" Του φωνάζω εκνευρισμένη , δεν ξερω γιατι εκνευρίστηκα τοσο πολυ με το συγκεκριμένο θέμα , αλλα νιώθω να με πνίγει το δίκιο, και παράλληλα να στεναχωριέμαι που τσακονομαι μαζι του μετα απο τόσα μήνες που εχω να τον δω . "Ολίβια τέλος συζήτησης, το τι κάνω με τις κοπέλες δεν σε αφορά  " (μόλις την ειπε Ολίβια ...πολλά νεύρα 😂)φωνάζει δυνατά και νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν απο θυμό . "Ποιο θα ειναι το δωματιο μου ;" Ρωτάω παίρνοντας μια βαθια ανασα . "Αυτο εκει πέρα " λέει δείχνοντας μια πορτα και αμέσως βουτάω την βαλίτσα μου και κλείνομαι στο δωματιο μου κλειδωνοντας το . Στηρίζομαι πανω της και οταν ξεφυσαω τα δάκρυα μου αρχίζουν να πέφτουν . Σέρνομαι πανω στην πορτα μέχρι να ακουμπήσω το πάτωμα , περνάω τα χερια νου μεσα απο τα μαλλια μου και παίρνω βαθιές ανάσες για να σταματήσω να κλαίω . Αλλιώς φανταζόμουν την πρώτη μέρα μου με τον Έρικ . Εγω και κεινος αγκαλιά να λέμε τα δικα μας ,με εκεινον  να μου χαϊδεύει το κεφαλι και να μου φιλάει τα μαλλια μέχρι να με παρει ο ύπνος  μεσα στην ζέστη που μου προσφέρει το σωμα του . Αλλα το μονο που κατάφερα ήταν να τσακωθω μαζι του για ενα θέμα που ουσιαστικά δεν με αφορούσε καν .
Σκέφτομαι και με αυτο σηκώνομαι προσπαθώντας να ξεχάσω το τι έγινε πριν λιγο και να αρχίσω να φτιάχνω το δωματιο μου .

***
Εχει βραδιασει και ειμαι ακόμα κλειδωμένη στο δωματιο μου , εχω βάλει τις μπιτζαμες μου και ειναι ξαπλωμένη στο κρεβατι μου με την μονη συντροφιά το βιβλιο μου .
Ο Έρικ εχει να μου μιλήσει απο τοτε που  κλείστηκα  εδώ μεσα και μου φενεται οτι δεν θα επικοινωνήσουμε μέχρι αυριο .
Ξεφυσαω και κλεινω το βιβλιο μου κοιτάζοντας το εξώφυλλο του "χωρις ελπιδα " (το λατρεύω διαβάστε το 😍) χαϊδεύω το εξώφυλλο του.
Ένας μικρός θόρυβος ακουγεται απο την πορτα και βλέπω οτι ο Έρικ προσπαθεί να την άνοιξη αλλα δεν σηκώνομαι για να ξεκλειδώσω , τον ακούω να ξεφυσαει και να απομακρύνεται , οταν ηρεμώ ένας άλλος θόρυβος ακουγεται στην κλειδαριά και βλέπω το κλειδί να πέφτει απο πανω της , "ο Παππούς μου ήταν κλειδαρας " ψιθυρίζει με ενα αμυχανο γελακι καθως μπαίνει μεσα και κλείνει την κπορτα πισω του . "Άκου γουτσουνι μου " λέει με ενα χαμογελο καθως τον παρατηρώ να βγάζει τα παπούτσια του και να χώνεται κατω απο τα σκεπάσματα διπλα μου . Κάνω λιγο ποιο κι παριστάνοντας την νευριασμένη αλλα εκεινος με βουτάει και με χωνει στην αγκαλιά του , βολεύομαι καλύτερα χωρις παράπονο , μου έλειψε .
"Δεν θελω να είμαστε τσακομενει Ιδικα σημερα που ειναι και η πρώτη μέρα , και γενικά δεν θελω να τσακονομαστε γιατι ξερεις πόσο σε αγαπω και πόσο αδυναμία σου εχω ", μου ψιθυρίζει φιλοντας το κεφαλι μου και χαϊδεύοντας τα μαλλια μου . Σφίγγω την μπλούζα του στις χούφτες μου και φιλάω απαλά τον λαιμό του χωρις να μιλήσω , καίγομαι απο μεσα μου με τα λόγια του και θελω τοσο πολυ να του πω πως νιώθω για κείνον , αλλα δεν νιώθει το ιδιο . Νομιζω οτι αυτη η κίνηση μου ήταν αρκετή για να καταλάβει οτι είμαστε ενταξει μεταξύ μας .
Μετα μονο σχιοπη και υστερα οι βαθιές μας ανάσες αφου μας πηρε ο ύπνος αγκαλιά .

Χειιιι ! Άργησα ; Δεν άργησα , λοιπόν πως σας φάνηκε το κεφάλαιο ; Θελω σχόλια ομορφιές μου .
Ε ρε τι εχει να γίνει με αυτούς τους δυο ... Και ακόμα ειναι η αρχη !!! 😊
Kisses !!
Vote and comment loves  ❤️💪