Και εκείνη την στιγμή ακούστηκε κόρνα σημάδι οτι ξεκινησε ο αγώνας πραγμά που σήμενε οτι ο Στέλιος έτρεχε και έτρεχα να τον δω.
Πήγα στα συρματοπλέγματα και τον είδα τα πήγαινα πολύ Καλά και είμαι περήφανη για εκείνον. Χαμογέλαγα και ήξερα οτί έστω για λίγο με κοίταξε και πήρε δύναμη. Έφτασε στο τέρμα και φυσικά ήταν ο νικητής. Φυσικά και έτρεξα καταπάνω του και ευτηχώς με έπιασε στον αέρα και τον έσφιξα πάνω μου. Έβγαλε το κράνος του και έχωσε το κεφάλι του στο λαιμό μου.
<< Είσαι η δύναμη μου μικρή >> μου είπε και με έσφιξε ακόμα περισσότερο πάνω του.
Με άφησε κάτω και του χαμογέλασα ευχαριστημένη με την αντιδρασή του και για το χαμόγελο που μου χάρισε είναι ο καλύτερος. Είναι ο ένας σε όλους εκείνος που δεν θα άλλαζα ποτέ! Και φυσικά πάντα πάνω από καθε γκόμενο και αγόρι! Η ώρα πέρασε και το βλέμμα του Στέλιου και της Στεφανίας. Φυσικά και θα έκανα τα πάντα για εκείνον και αφού ήθελε όπως εβλεπα την Στεφανία φυσικά και θα το έσπρωχνα.
<< Μωρό μου θα μας κεράσεις για την νίκη σου ? >> τον ρώτησα πονηρά και γλυκά μιας και ήταν δίπλα μου η Στεφανία και ο Άρης << Τι ετοιμάζεις ? >> με ρώτησε ψυθίριστα ο Στέλιος
<< Στεφανία μου τι λες για ένα ποτό? Να γιορτάσουμε και την νίκη του Στέλιου μας?! >> είπα όσο πιο γλυκά μπορω καθώς εβγαζα τα τσιγάρα μου από το σακίδιο μου.
<< Εμμ ναι γιατί όχι? Άρη εσυ τι λες? >> ρώτησε τον ξαδελφός της
<< Φυσικά ξα μου. Που λέτε ? >> ρωτησε ο Άρης
<< Εγώ λεω στο Απρόβλεπτο που είναι ήσυχο και θα το τελείωσουμε νωρίς γιατί έχουμε και σχολείο αύριο! >> είπα και έβγαλα το καπνό απο το στόμα μου
<< Ωραιά που είναι αυτό? >> με ρώτησε ξανά ο Άρης
<< Σε ένα στενό στο μπουρνάζι >> είπα και τον κοίταξα
<< Λοιπόν Χρύσα θα πας με τον Γιώργο και τον Κώστα ή με τον Άρη? >> με ρώτησε ο Στέλιος
<< Γιατί όχι μαζί? >> τον ρώτησα με νεύρο
<< Θα πάω με την Στεφανία >> μου είπε λες και είναι κάτι απλό και έπρεπε να το έχω καταλάβει από μόνη μου << Θα πάω με τα αγόρια μη σε νοιάζει >> είπα και έτρεξα κατευθείαν προς τα αγόρια
<< Τι έπαθες μικρή? >> με ρώτησε ο Γιώργος που καθόμουν στο καπό του αυτοκινήτου του και κάπνιζα
<< Τίποτα. Πάμε Απρόβλεπτο μας περιμένει ο μαλάκας να μας κεράσει για την νίκη του >> είπα με την ειρωνία να στάζει απο το στόμα μου
<< Κατσέ και γιατί δεν πήγες μαζι του με την μηχανή? >> με ρώτησε με ύφος που έλεγε κάτι δεν πάει Καλά
<< Προτείμησε την Στεφανία >> είπα με το καλήτερο ειρωνικό ύφος που είχα ποτέ και δάκρυσα
<< Οοο! Έλα εδώ μικρή! Εσύ θα είσαι πάντα η κολλητή του! Μη το ξεχνάς αυτό! >> μου είπε και μου χαιδεψε τα μαλλιά
<< Με παράτησε για μια γκόμενα το καταλαβένεις? >> είπα και βούρκοσα ακόμα πιο πολύ
<< Λοιπόν μικρή δεν θα το βάλεις κάτω για τον βλάκα. Τωρα σήκω φτίαξε το μακιγίαζ σου. Και πάμε να καψείς καρδίες μαζί με τον Bro σου >> είπε δείχνοντάς τον ευατό του και μαζεύοντας τα δάκρυα απο τα μαγουλά μου
Έβγαλα τα καλλυντικά απο το σακίδιο μου και κατέβασα το καφρευτάκη και έφτιαξα το μακιγίαζ μου. Ο Γιώργος ανέβασε την ένταση του ραδιοφώνου και αρχίσαμε να τραγουδάμε μαζί το τραγούδι που έπαιζε που ονομαζόταν " Τα Κλειδία " του Χρήστου Μενιδίατη.
Μου το είπε ένα αστέρι
η γραμμή που 'χεις στο χέρι
θα σε φέρνει ως την πόρτα της μπροστά
κι αν ποτέ της δεν ανοίξει
ο αέρας θα φυσήξει
να σου φέρει πίσω ό,τι σου χρωστά.
Τραγουδήσαμε και μόλις τελείωσε το τραγούδι φτάσαμε και εμείς. Πήγαμε και παρκάραμε μέσα σε πέντε λεπτά ήρθε και μου άνοιξε την πόρτα και ξεκινήσαμε για την είσοδο του κλαμπ.
