" Γιατί ο πόνος είναι αόρατος μα οι ουλές φανερές. "
Previous chapter
Βρήκαν ένα σταντ χωμένο στη γωνία του μαγαζιού και κάθησαν εκεί. Ίσως τώρα που είχαν χαλαρώσει ήταν η σωστή ώρα να ανοίξουν αυτή τη συζήτηση. Κοιταχτηκαν ο Στέλιος με τον Τάσο τώρα ήταν η στιγμή. Αλλά το κινητό του Στέλιου άρχισε να χτυπά.
Συνέχεια
Τον είδα να κοιτάει την οθόνη σκυθροπα μάλλον ήταν η Στεφανία. Είναι η κοπέλα του και δεν έχω κανέναν δικαίωμα να τους από κόψω ειδικά τις γιορτές που θα μπορούσαν να περνάνε μαζί.
<< Σήκωσε το. Λογικό είναι να σε ψάχνει. >> του είπα και μου χαμογέλασε αχνά. Πήρε το τηλέφωνο και πήγε πιο πέρα να μιλήσει. Απόλυτα λογικό.
<< Ωραία μικρή τώρα που έφυγε για λίγο ο μπαμπούλας πες μου πως είσαι. Πραγματικά πως είσαι. >> μου είπε ο Τάσος και με κοιτάξε.
<< Δεν ξέρω πως να το πω. Δεν ξέρω καν τι νιώθω. Νομίζω ότι είναι κάτι ανάμεσα στο κενή και στο μουδιασμένη. Μάλλον είμαι ακριβώς σε αυτό το επίπεδο. >> είπα και τον κοίταξα κατάματα. Όσο μπορούσα. Χωρίς να γυαλίσουν τα μάτια σου.
<< Γιατί όμως αντέδρασες έτσι δεν έχω καταλάβει αγάπη μου. Εσύ δεν είσαι κάνε κοριτσάκι σαν αυτά που κοροϊδεύουμε για να κάνεις τέτοια πράγματα. >> είπε και κατέβασα ντροπιασμενη το κεφάλι μου.
<< Απλά χρειαζόμουν λίγο χρόνο. Να ξανά ανοικοδομισω τις άμυνες μου τα τείχη μου. Όλοι το ξέρουν ότι μου τα κατέστρεψε εκείνος. Φέρθηκε ανανδρα απέναντι μου και αυτό δε μπορώ να το συνχωρεσω όσο και ανά προσπάθησα. >> είπα και βούρκωσα άρχισαν σιγά σιγά να βγαίνουν όλα στην επιφάνεια.
<< Τι εννοείς? Τι έχει συμβεί; >> μου είπε φανερά ταραγμένος.
<< Τίποτα που δεν γνωρίζετε. Περάσαμε αγκαλία το προηγούμενο βράδυ. Κοιμόμουν στην αγκαλία του, σκούπιζε τα δάκρυα μου , με χαϊδεύε και πάρα όλα αυτά το πρωί έφυγε σαν να μην ήμουν τίποτα για εκείνον σαν να το κάνει καθημερινά. >> είπα και αυτή τη φορά σηκώθηκα μάζεψα τα πράγματα μου και βγήκα έξω.
Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι. Δεν ήθελα να με δει κανένας γνωστός να κλαίω εξάλλου δεν ήθελα να δίνω και λαβές για σχόλια ειδικά στο χωριό που η κοινωνία δεν είναι και η πιο κατάλληλη.
Άνοιξα την έξω πόρτα και έτρεξα απευθείας στο καναπέ και άρχισα να κλαίω. Η επαναφορά και η επαναθυμηση αυτόν των καταστάσεων μόνο κακό έκανε πάρα Καλό σε όλους μας.
Το τηλεφώνημα του Στέλιου
<< Γειά σου Στεφανία. >> είπα ήρεμα στην κοπέλα στην άλλη γραμμή.
<< Γειά σου Στέλιο. >> μου απάντησε και εκείνη μαγκωμενα.
<< Τι συμβαίνει; >> την ρώτησα απευθείας. Από τη φωνή της κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά.
<< Αύριο έρχομαι. >> μου είπα για ακόμα μια φορά μαγκωμενα.
<< Τι εννοείς έρχεσαι; Με ποιον; Γιατί; >> είπα και ήμουν έτοιμος να αρχίζω να φωνάξω σαν τρελός.
<< Πάνω στα νεύρα μου, μου ξέφυγε στον Άρη τόσο που είστε όσο και για τον λόγο που είστε εκεί και μου ανακοίνωσε πριν λίγο να ετοιμαστώ γιατί αύριο το πρωί θα έρθουμε. Νομίζω ότι πρέπει να το ξέρεις και να πάρεις τα μέτρα σου. >> μου είπε απόλυτα και ελαφρώς μετανιωμένα για αυτό που έκανε.
<< Ωραία αύριο λίγο πριν φτάσετε πάρε με τηλέφωνο να με ενημερώσεις. Καλή συνέχεια. >> είπα και έκλεισα της το τηλέφωνο στα μούτρα.
Και τώρα φίλε Στέλιο την πατήσαμε. Πως το λέμε αυτό μετά από όλα όσα έχουν γίνει;
