Previous chapter
Πλευρά Χρύσας
<< Μπράβο σας μωρό μου καλά να περάσετε και να με περνεις να με ενημερώνεις εεε >> είπε της έστειλα φιλιά και το έκλεισα πάει και αυτό.
Συνέχεια
Πλευρά Άρη
Δεν ξέρω γιατί ήρθα ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το λόγο που έκανα όλη αυτή τη διαδρομή. Εξάλλου εγώ έπρεπε να είμαι στην Αθήνα και να κλαμπαρω και να βρίσκω γκόμενακια. Τι κάνω εδώ και τι ακριβώς περιμένω από εκείνη μετά από όσα έγιναν; Εξάλλου εγώ ήρθα για να φέρω τη Στεφανία και αύριο θα φύγω το αποφάσισα.
Μπήκαμε όλοι μαζί στο σπίτι και η Στεφανία κατέβηκε βολίδα στον κάτω όροφο να κάνει ένα μπάνιο και έτσι εγώ έμεινα μόνος μου με τον Στέλιο. Σίγουρα αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο για τη σωματική μου ακαιρεοτητα αλλά θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να μείνω ζωντανός.
<< Μα καλά μετά από όσα έκανες έχεις το θράσος να έρχεσαι σπίτι της; >> είπε και με κοίταξε με μισώ μάτι. Περίμενα αντί κάποια στιγμή θα γινόταν αυτή η συζήτηση αλλά όχι τόσο σύντομα.
<< Αμα δεν είχα να φέρω την Στεφανία δεν θα ερχόμουν. >> είπα και τον κοίταξα με το ίδιο ύφος.
<< Μα καλά πόσο μαλακας παίζει να είσαι; >> με ρώτησε και ήταν έτοιμος να με πιάσει από τον λαιμό.
<< Πολύ. Αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. >> είπα και κοίταξα το πάτωμα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο απλά για να σταματήσει να με πρήζει.
Δεν έχω καμία όρεξη να τον τρώω στη μάπα.
<< Λοιπόν μάλλον ήρθε η ώρα να τα μαζεύεις και να φεύγεις αρκετά σε ανεχτηκα δίπλα στη μικρή. Μετά από όσα έκανες έπρεπε να είχες φύγει ήδη από μόνος σου και όχι να σε διώχνω εγώ. >> είπε τελεσίδικα και με κοίταξε στα μάτια. Ήξερα ότι είχε δίκιο αλλά δεν ήθελα να φύγω. Τουλάχιστον όχι ακόμα ήθελα λίγες στιγμές ακόμα μαζί της. Έστω και με αυτόν τον τρόπο από μακρυά.
Εκείνη τη στιγμή ακούσαμε θόρυβο στη σκάλα και για Στεφανία ντυμένη με ένα ζευγάρι χνουδωτες πυτζάμες και μια πετσέτα στα μαλλιά ανέβαινε την εσωτερική σκάλα.
<< Τι θέλετε να ετοιμάσω για φαγητό αγόρια; >> ρώτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο. Ξέρω ότι με αγαπάει αλλά ξέρω ότι ποτέ δεν θα μου συγχωρέσει όλο αυτό που έγινε με τη Χρύσα. Γυναικεία αλληλεγγύη τρομάρα τους.
<< Κοίτα στο ψυγείο τι έχουμε φέρει και δες τι είναι πιο εύκολο και γρήγορα να φτιάξεις για να φάμε. >> είπε ο Στέλιος χωρίς να με κοιτάξει και άνοιξε το κινητό του ενώ η Στεφανία ξεκίνησε να ανοίγει ντουλάπια ψυγεία και όλα τα συναφή για να δει τη να φτιάξει.
<< Τι λέτε να φτιάξω μια κοτόσουπα κάνει και κρύο έξω δένει και με τον καιρό σαν φαι. >> την άκουσα να λέει και ο Στέλιος σήκωσε τα μάτια του από το κινητό.
<< Μήπως πρέπει να ρωτήσουμε και τα παιδιά; >> είπε και εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν κλειδιά στη πόρτα.
<< Καλώς τα παιδιά. >> είπε ο Στέλιος και η Στεφανία έβγαλε το κεφάλι της από τον τοίχο της κουζίνας.
<< Τι λέτε για κοτόσουπα; >> είπε και είδα τα μάτια της Χρύσας να γυαλίζουν.
<< Ότι καλύτερο ταιριάζει και με τον καιρό τέλεια. >> Είπε και εγώ με το Στέλιο βάλαμε απευθείας τα γέλια.
<< Τώρα αυτά γιατί γελάνε; >> αναρωτήθηκε δυνατά η Χρύσα και κατευθείαν της απάντησε η Στεφανία.
<< Κάναμε την ίδια σκέψη για αυτό. >> είπε και χαμογέλασαν και οι δύο.
<< Λοιπόν έλα έρχομαι να σε βοηθήσω. >> είπε η Χρύσα και έβγαλε το μπουφάν της και σήκωσε τα μανίκια της μπλούζας της.
Όλα καλούσαν καλά τα κορίτσια είχαν κλειστεί στη κουζίνα με δυνατή μουσική και μαγείρευαν χορεύοντας από όσο βλέπαμε από την μισανοιχτη πόρτα. Που πραγματικά το σπίτι μέσα σε είκοσι λεπτά άρχισε να μυρίζει σπιτικό φαι και είμαι σίγουρος ότι οι σουπιές δεν έφτιαξαν τελικά μόνο κοτόσουπα.
