" Αυτό που ονομάζουμε αρχή είναι συχνά το τέλος μα κάθε τέλος σημαίνει μια νέα αρχή. Το τέλος είναι το σημείο απ' όπου ξεκινάμε. "
Στέλιος pov
Έχει περάσει μια ολόκληρη μέρα και δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής και τα νεύρα μου είναι αρκετά χάλια. Θα πάω απο εκεί να την δω δεν χωράει άλλη αναβολή αυτό το θέμα και πρέπει να είμαι σύγουρος οτι ειναι αρκετά καλά. Ανέβηκε στη μηχανή και ξεκίνησε αλλά μη ξέροντας τι μπορεί να συναντήσειβσταμάτησε σε ένα κοντίνο μίνι μάρκετ και πήρε τα απαραίτητα. Έφτασε έξω απο την πολυκατοικία της και όλα για πρώτη φορά είναι τόσο ήσυχα που και ο ίδιο τρόμαξε. Μπήκε στην είσοδο με τα κλειδία που του είχε δώσει για τις έκτακτες ανάγκες και ανέβηκε γρήγορα στο δώμα. Μπήκε ύσηχα ή μάλλον όσο πιο ήσυχα μπορούσε άφησα τα πράγματα πάνω στο πάγκο όσο πιο γρήγορα μπορούσε και πλησίασε το κρεβάτι πλησίασε και την είδε να κοιμαται με πρησμένα κόκκινα μάτια. Σχεδόν δεν την αναγνώρισε κάτω απο τα σκεπάσματα.
Την σήκωσα σε στυλ νύφης και την έβαλα στο μπάνιο και εκείνη ανοιξε τα μάτια της.
<< Στέλιο τι κάνεις εδώ? >> με ρώτησε και δεν μπορούσε να ανοίξει καλά καλά τα μάτια της απο τον πόνο
<< Ήρθα να σε επαναφέρω >> της ειπα << λοιπόν ξεκίνα να λουζεσαι πάω μαγειρέψω και θα έρθω να σε βοηθήσω να βγείς >> της είπα και βγήκα απο το μπάνιο
Πήγα στη ντουλάπα της και έβγαλα την ρόμπα της το μπουρνούζι και 2 μικρές πετσέτες χεριων. Πήγα γρήγορα και έβαλα τις πίτσες να ψήνονται στο φούρνο. Πήρα τα πράγματα και πήγα στο μπάνιο για να σηκώσω την Χρύσα.
