Bad Girls Do It Better

Κεφάλαιο 34

" Σε ψάχνω και κοιτάς από την άλλη, χαράμισα όλα μου τα καλοκαίρια για ενα δανεικό φεγγάρι. "

Previous chapter

<<Ωραία αύριο λίγο πριν φτάσετε πάρε με τηλέφωνο να με ενημερώσεις. Καλή συνέχεια.  >> είπα και έκλεισα της το τηλέφωνο στα μούτρα.

Και τώρα φίλε  Στέλιο την πατήσαμε. Πως το λέμε αυτό μετά από όλα όσα έχουν γίνει;

Επιστρέφει στο τώρα

Πλευρά Στέλιου

Έπρεπε να δράσω άμεσα. Αύριο αυτοί θα είναι εδώ και εγώ θα πρέπει ήδη να έχω ενημερώσει τη Χρύσα για να δω τι θα κάνω.

Την άφησα να ηρεμήσει αφού ο ηλίθιος μου εξήγησε τι έγινε. Αλλά αυτό έκανα τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα μετά από αυτή την αντίδραση πως να της πω εγώ ότι
<< Ξέρεις αύριο έρχεται ο μαλακας που σε πλήγωσε και φέρνει μαζί και τη κοπέλα μου που δεν συμπαθείς καθόλου. >> Θεέ μου τελικά αυτές οι διακοπές πάνε πολύ πιο χάλια από όσο είχα υπολογίσει.

Αλλά έπρεπε να δράσω άμεσα. Την πλησίασα ήρεμα και την πήρα στην αγκαλία μου.

<< Κοίτα ξέρω ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά πρέπει να σε ενημερώσω για κάτι και θέλω να το πάρεις ψύχραιμα. >> είπα όσο πιο ήρεμα γίνεται και της χαϊδέψα τα μαλλιά

<< Πες μου. >> είπε αρκετά ήρεμη αυτή τη φορά και με κοίταξε.

<< Έρχεται ο Άρης και η Στεφανία αύριο.  >> Είπα και ετοιμαζόμουν νοερά για την έκρηξη που έρχεται δυνατά.

<< Εεε και; >> είπε και την κοίταξα με και οι δύο σαν να έβγαλε τρίτο μάτι. Δεν είναι δυνατόν να λέει κάτι τέτοιο.

<< Τι με κοιτάτε έτσι; Χώρο έχουμε όλοι οι καλοί χωράνε και πάρω τηλέφωνο να μας φέρουν λίγο πετρέλαιο ακόμα και θα περάσουμε μια χαρά διακοπές. >> είπε και άρχισα να την κουνάω πέρα δώθε.

<< Τι λες; Ακούς τι λες; >> την ρώτησα ανήσυχος.

<< Απόλυτα. Δεν μπορω να κάθομαι και να κλαίγομαι για κάτι μόνο πλευρό πρέπει να το ξεπεράσω και να πάω παρακάτω δεν με πήραν δα και τα χρόνια. >> είπε και πέσαμε πάνω της για ομαδική αγκαλία. Ήξερα ότι δε πίστευε λέξη από όσα έλεγε αλλά η προσπάθεια και μόνο που τα είπε είναι σημαντική και θα τη στηρίξω σε όποια απόφαση και αν πάρει.

Ξάπλωσα με αγκαλία είχε λείψει σε εμένα όσο και σε εκείνη αλλά ήταν για ένα βράδυ. Αύριο θα ερχόταν η Στεφανία άρα δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί με την μικρή άρα το χάρηκα όσο το είχα.

Το πρωί ξύπνησα από τον ήχο του κινητού μου που χτύπαγε δίπλα. Η ώρα είχε πάει ήδη 10 άρα κατάλαβα ότι όπου να ναι έφτανε ο Άρης με τη Στεφανία. Σήκωσα το τηλέφωνο και μίλησα σιγανά αφού η άλλη κοιμόταν δίπλα μου.

<< Που είστε; >> ρώτησα σιγάνα.

<< Φτάνουμε σε περίπου είκοσι λεπτά. >> Άκουσα την Στεφανία να λέει και ανχοθηκα αρκετά.

<< Εντάξει ξανά πάρε με μόλις παρκάρετε και θα έρθω να σας βρω. >> είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

<< Μωρό μου σηκώ. Να φτιάξουμε καφέ τα παιδιά έρχονται όπου να ναι. >> είπα και την είδα να κουνιέται κάτω από τα σκεπάσματα.

<< Πιάσε μου τη ζακέτα μου και πάμε πάνω να φτιάξουμε καφέ και σοκολάτα και να ανάψουμε το τζάκι. >> είπε και σηκώθηκε ανεβαίνοντας τις σκάλες.
<< Φέρε ξύλα πάνω γλυκούλη. >> μου φώναξε αφού είχε φτάσει πάνω.

Ήταν πολύ όμορφη με αυτές τις γκρι πυτζαμες και έδειχνε αρκετά άνετη παρόλο που δεν ήταν.

Το τηλέφωνο μου ξαναχτύπησε. Μάλλον τα παιδιά είχα φτάσει και έπρεπε να πάω να τα πάρω. Κοίταξα την Χρύσα μια τελευταία φορά για επιβεβαίωση ήθελα να είμαι σίγουρος ότι δεν θα είχε πρόβλημα.