Τα Παιδιά του Χειμώνα

Όλη η αλήθεια

"Σου λέει κάτι το όνομα Πέρσα Μονέ;" με ρώτησε εκείνος. 
Έψαξα στα πιο βαθιά μέρη του εγκεφάλου μου και έπειτα χτύπησα περήφανη τα χέρια μου. "Δημοσιογράφος" είπα. "Είχε γράψει ένα προπαγανδιστικό κείμενο για σένα, όταν έγινε... αυτό που έγινε, τέλος πάντων". 
"Ωραία" μου είπε ο Μαξ. "Πιθανότατα ξέρεις ότι η Πέρσα διατηρούσε δεσμό με τον αστυνομικό. Εκείνο που δεν ξέρεις - και θα εκπλαγείς αν σου πω ότι μου το είπε ο Τρομερός Τζο - είναι ότι το πατρικό όνομα της διευθύντριας είναι Μονέ. Λόρεν Μονέ". 
Ω Θεέ μου!" φώναξα. "Είναι το ίδιο πρόσωπο!"
Ο Μαξ γέλασε. "Όχι, Σέρλοκ, δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, αν και όταν μας κάνουν ταινία, πιθανότατα θα προτιμήσουν την δική σου εκδοχή". Γέλασα ελαφρά. "Η διευθύντρια είναι η αδερφή της Πέρσα Μονέ. Η Πέρσα είχε δεσμό με τον αστυνομικό και η Λόρεν... λοιπόν, η Λόρεν είχε δεσμό με τον αδερφό μου".
Ένιωσα τα μάτια μου να γουρλώνουν. "Τι πράγμα;"
"Αυτό που άκουσες. Αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τον παππού μου σήμερα. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο κράτησα στενή επαφή από όταν μπήκα εδώ μέσα και ο οποίος πίστεψε σε εμένα. Είχε βαλθεί να αποδείξει την αθωότητά μου και σήμερα που μιλήσαμε, μου είπε τί είχε βρει". 
"Συνέχισε" τον παρότρυνα. 
"Η Λόρεν είχε δεσμό με τον αδερφό μου όσο εκείνος πέρναγε τη φάση με τα ναρκωτικά. Την είχε ενημερώσει ότι ο αστυνομικός του είχε γίνει στενός κορσές και αποφάσισαν να σκοτώσουν τον αγαπητικό της αδερφής της. Απλό, καθαρό σχέδιο. Τα είχαν κανονίσει όλα". 
Η φωνή του έσπασε σε αυτό το σημείο. 
"Μαξ;"
"Όντι, αυτό που πρέπει να σου πω, είναι για ποιόν λόγο ο αδερφός μου δεν με επισκέφθηκε ποτέ". 
"Μαξ, με τρομάζεις" παραδέχτηκα. "Πες μου, σε παρακαλώ". 
Ο Μαξ μου χάιδεψε απαλά τα μαλλιά. "Ο αδερφός μου ήξερε πόσο τον αγαπούσα. Ήξερε ότι δεν θα τον άφηνα να πάει φυλακή και εκεί πάτησε. Ήξερε ότι θα τον υπερασπιζόμουν και συνέχισε. Συνέχισε και κατέστρεψε την δική μου ζωή. Δεν με επισκέφθηκε γιατί νιώθει ένοχος, Οντέτ. Μπορεί να φέρθηκε σας μαλάκας, αφήνοντάς με να πληρώσω τα σπασμένα, αλλά δεν ήρθε γιατί δεν άντεχε να ξέρει ότι ήμουν εδώ μέσα εξαιτίας του". 
"Αυτό δεν τον δικαιολογεί. Καθόλου" είπα θυμωμένα. 
"Το ξέρω και δεν ψάχνω να βρω δικαιολογία, Όντι. Απλώς σου λέω τί έχει συμβεί. Αν θες ακόμα να με βοηθήσεις, πρέπει, να ξέρεις όλη την ιστορία". 
"Πιστεύεις πως δεν θα θέλω να σε βοηθήσω;" ρώτησα και πέρασα το χέρι μου από τα μαλλιά του. 
"Πρέπει να είμαι σίγουρος" σχολίασε. "Τι λες να κάνουμε μετά;"
Πίεσα το κεφάλι μου και έπειτα από λίγο τον κοίταξα, έχοντας στο μυαλό μου μια καταπληκτική ιδέα. "Πρέπει να μιλήσω στον Άλεξ" του είπα.