Τα Παιδιά του Χειμώνα

Η επίσκεψη

Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να βρω το σπίτι του. Περισσότερο δυσκολεύτηκα να πάρω το αμάξι μου από το γκαράζ του σπιτιού μου μέρα και ώρα που δεν θα γινόμουν αντιληπτή από τους δικούς μου. Στο γκαράζ των γονιών μου, αφού βεβαιώθηκα ότι ήταν εκτός σπιτιού και ο μόνος που μπορούσε να με δει ήταν ένας άσχετος τύπος που κούτσαινε ελαφρά και μιλούσε στο κινητό του, χώθηκα μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου μου, άνοιξα τη θέρμανση - ήταν βαρύς εκείνος ο χειμώνας - και ξεκίνησα. Είχα κοιτάξει στο κινητό που μου έδωσε ο Μαξ τους χάρτες για να προσδιοριστώ τουλάχιστον στο περίπου, τους είχα τυπώσει για να μπορώ να έχω το κινητό κλειστό  και όταν κατάλαβα σε ποιά περιοχή είναι το σπίτι του, ξεκίνησα. 

Πριν την εξόρμησή μου, βέβαια, είχα προνοήσει για παν ενδεχόμενο. Είχα στείλει το μακροσκελές μήνυμά μου στη Λίλι και έπειτα απενεργοποίησα το κινητό, για να μην μπορέσει να με βρει και μου αρχίσει το κήρυγμα.Της είχα αναφέρει πως δεν ήθελα να ακούσω τα κλασσικά "πού πας και μπλέκεις" αλλά ήμουν τελείως σίγουρη ότι η Λίλι θα με έπαιρνε για να μου τα ψάλλει, ακόμα και αν κάποιος της είχε κόψει τη γλώσσα.  Πιθανότατα θα ξέσπαγε στον Μαξ όσες μέρες έλειπα και δεν μπορούσα παρά να τον λυπηθώ. Είμαι κι εγώ γκρινιάρα, αλλά η Λίλι ήταν το κάτι άλλο.  Επιπλέον, ο Μαξ δεν μπορούσε να κάνει τη Λίλι να σκάσει με ένα φιλί. Καλή τύχη, Μαξ!  

Μου πήρε περίπου μία ώρα να φτάσω, κυρίως επειδή κάθε τόσο έκανα στάσεις για να βεβαιωθώ ότι δεν είχα βγει από την πορεία μου, έτσι όταν χτύπησα το κουδούνι του, ήταν σχεδόν μεσημέρι.
Ο άντρας που μου άνοιξε την πόρτα δεν έμοιαζε καθόλου στον Μαξ. Τα μαλλιά του ήταν άσπρα και φορούσε μια παλιά, σχεδόν τρύπια από τη φθορά καφετιά ρόμπα πάνω από ένα μπλουζάκι και ένα παντελόνι φόρμας. Μπορούσα να καταλάβω πώς θα έδειχνε στα νιάτα του και μόνο τότε μπόρεσα ίσως να δω μια ομοιότητα με τον εγγονό του. Θα μπορούσες να πεις πως και εκείνος ήταν γοητευτικός στα νιάτα του, ίσως με έναν δικό του τρόπο. 

Ο Μαξ Γκόρντον ο παππούς πρέπει να εξεπλάγην που είδε μια άγνωστη στο κατώφλι του μέρα μεσημέρι και δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει. Πίστευα πως η καλύτερη λύση ήταν η ειλικρίνεια, έτσι έβαλα τα γυαλιά ηλίου μου στο κεφάλι και τον κοίταξα σταθερά. 
"Καλησπέρα σας, κύριε Γκόρντον. Ονομάζομαι Οντέτ Ντίλλινγκς και εδώ και κάποιο διάστημα είμαι ... χμ, κρατούμενη στο Ίδρυμα ΜακΚλάγκεν". Εδώ μια σπίθα πέρασε από τα μάτια του αλλά περίμενε υπομονετικά να τελειώσω. "Είμαι φίλη του εγγονού σας, του Μαξ. Προσπαθώ να αποδείξω την αθωότητά του". 
Ο παππούς του με κοίταξε προσεκτικά ζυγιάζοντάς με με το βλέμμα και έπειτα μου έκανε χώρο να περάσω και έκλεισε βιαστικά την πόρτα πίσω μας.Κάτι στις κινήσεις του έδειχνε πως ήταν νεότερος από όσο έδειχνε.
Αμίλητος με οδήγησε σε ένα φυσιολογικό σαλόνι, μάζεψε μια κουβέρτα από τον καναπέ και μου κούνησε το χέρι για να κάτσω. 
"Νερό ή χυμό;" με ρώτησε ενώ στεκόταν ακόμα όρθιος. 
"Λίγο νεράκι μόνο, αν δεν σας βάζω σε κόπο" είπα διστακτικά. Η αλήθεια είναι πως αυτός ο άνθρωπος είχε κάτι που με τρόμαζε. Μπορεί να έφταιγε το τρελαμένο του βλέμμα, ή απλά η δικιά μου μανία καταδίωξης που έβλεπα παντού εχθρούς.
Ο παππούς του Μαξ επέστρεψε με ένα ποτήρι δροσερό νερό το οποίο και άφησε μπροστά μου στο τραπέζι. 
"Μου έχει μιλήσει ο Μαξ για σένα" είπε καθώς έπινα μια γουλιά. "Φίλη του..." ψέλλισε και γέλασε. "Ακόμα έτσι το λέτε εσείς οι νέοι;"
Χαμογέλασα, αλλά δεν απάντησα σε αυτό. "Θα ήθελα την βοήθειά σας". 
"Ο Μαξ είναι αθώος" είπε με ζήλο ο άντρας. 
"Το γνωρίζω" είπα. "Αυτό προσπαθώ να αποδείξω". 
"Απλώς είναι μαλάκας" πρόσθεσε έπειτα. "Τούβλο, ηλίθιος, πώς το λέτε; Κανένας νοήμων άνθρωπος που ξέρω δεν θα έμπαινε μέσα για ένα έγκλημα που έκανε ο αδερφός του. Ειδικά ένας αδερφός που δεν δίνει δεκάρα για τον άλλον. Ξέρεις πόσο άσχημα φερόταν ο.. Θεέ μου, ούτε το όνομά του δεν μπορώ να λέω! Ξέρεις πόσο άσχημα φερόταν ο αδερφός του, στον Μαξ;"
"Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες" απάντησα. "Ξέρω όμως για το πρόβλημα με τα ναρκωτικά".
"Και να ήταν μόνο αυτό..." μονολόγησε. Έβγαλε από την τσέπη του ένα πακέτο τσιγάρα και μου πρόσφερε. "Θες;"
"Όχι, σας ευχαριστώ" είπα, καθώς η εικόνα του Μαξ να μου κάνει κήρυγμα για το κάπνισμα πέρασε αστραπιαία από το μυαλό μου. 
"Ελπίζω να μην σε ενοχλεί" μου είπε πριν το ανάψει. 
"Καθόλου". 
"Λοιπόν, για πες μου, τί ακριβώς με θέλεις;"
"Ακούστε..."