KOLEJDE BİR BURSLU

Hızlı Gelişen Olaylar

21. Bölüm

Grace

Tom arabayı çalıştırıp sürmeye başlayınca kalbim heyecanla daha çok hızlı çarpmaya başladı. Direksiyonu kırıp evin arka tarafına döndü ve patika gözüktü. Patikayı görmek beynimde başka bir şeyin çözülmesine yol açtı. Miley ve ben aslında her iki kaçışımızda da patikadan tam tersi yöne gitmiştik. Miley bana dikiz aynasından bir bakış atıp tekrar yola baktı. Sanırım yaptığımız hatayı o da anlamıştı. Camdan dışarı bakmaya başladım. Her iki kaçış denememizde her yeri kaplayan kar benim için kocaman korkunç bir engel görünürken şimdi ise gözüme tatlı, hoş görünüyordu.
Farklı bir perspektiften bakmak nsaılda her şeyi değiştiriyordu öyle. Dudaklarımda ufak bir gülümseme oluştu. Ancak bu gülücük öne doğru hızla savrulurken solarak yerini korku ve şaşkınlığa bıraktı. Emniyet kemeri beni yerimde tutmuştu. Geriye doğru yaslanarak doğruldum ve aklım karışmış bir şekilde etrafa bakmaya başladım. Ne aradığımı bile bilmiyordum. Tom hemen arabadan indi. Arabanın önüne baktığımda bir arabanın önümüzü kestiğini gördüm. Asıl korku ve şok arabadan inen kişiyi görmemle beni vurdu. Miley ondan hiç beklenilmeyecek bir şekilde küfür savururken bende aynı eylemi içimden şansım için uygulamaya başladım.

"Grace?" diye Miley fısıldayınca, Tom'un muşmula suratlı babasına bakmayı bırakıp Miley'e döndüm. 'Ne var?' anlamında kafamı sallayınca fısıldayarak konuşmaya devam etti. " Bence arabadan inip kaçalım."

"Nasıl yapacağız onu? Arkadaki adamlar... Tom'un babası... Onca kişinin arasından nasıl gideceğiz. Hem hadi bir daha kaybolursak ne yaparız?"

"Umrumda bile değil. Onların elinde oyuncak olarak yaşamaktansa kaçarken ölürüm çok daha iyi. Ne olursa olsun ben bu sefer kesinlikle kaçacağım. Benimle misin?"

Yüzünde öyle bir ifade vardı ki hiçbir duyguyla örtüşmüyordu. Kararlılık? Öfke? Hırs? Hiçbiri tek başına karşılamıyordu. Belki de hepsinin toplamıydı.

"Benimle misin değil misin?" diyerek yineledi sorusunu.

"Elbette seninleyim."dedim sorduğu sorunun ne kadar saçma olduğunu söyler gibi. Nedense artık bu soruyu sorması bile bana saçma geliyordu. Başka bir ihtimal olamazdı ki zaten.

"Harika."

Emniyet kemerini çözüp Tom ve babasını kontrol ederek sessiz sessiz arabadan indi. Bende hemen kemeri çözerek arkasından indim. Arabanın yanında ikimizde eğilmiş duruyorduk. Tom'un babasının arkasında kalmıştık. Miley arkasına dönüp baktı ve bende otomatik bir dürtüyle arkama dönüp baktım. Uzaktaki iki adamda buraya bakmıyordu. Belliki uzunca bir sürede buraya bakmayacaklardı. Koyu bir sohbete dalmışlardı. Önüme döndüğümde Miley'in çoktan önüne dönmüş olduğunu gördüm.

"Tek risk bizi Tom'un görmesi."

Fısıldayarak konuştuktan sonra korkudan gözlerimin korkuyla yerinden fırlamasına neden olacak kadar tehlikeli bir şey yapıp hızla açığa çıktı ve aynı hızla karşıdaki arabanın yanına gidip gizlendi. Kara basarken çıkardığı sesi ikisi de fark etmemişti şükürler olsun. Kafasını usulca öne eğip Tom ve babasını tekrar kontrol ettikten sonra bana bakıp eliyle 'gel' işareti yaptı. Korkakça 'Hayır' anlamında kafamı salladım. Sanırım bunu yapacak kadar cesur değildim. Yalvarırcasına baktı bana. Arkama dönüp tekrar adamlara baktım. Hala sohbetteydiler. Önüme döndüm. Miley umutla bana bakıyordu.

Bu kadar korkak olma Grace. Hani sen korkusuzdun? Hani hiçbir şeyden korkmazdın? Nerede o laflar şimdi?

Derin bir nefes alıp verdim. Cesur olacağım. Olmak zorundayım. Son bir kez onları kontrol ettikten sonra yavaşça yerimden çıktım. Korku ve heyecan yüzünden kalbim gümbür gümbür atıyordu. İyice açığa çıktığımda gerginliğim had safadaydı. Diblerinden geçip gidiyordum ve hiçbir şey anlamıyorlardı. Miley mutluluk ve heyecanla beni beklerken arada yinede arkama bakıp adamları kontrol ediyordu. Karşı arabaya neredeyse varmıştım artık. Rahatlama yavaş yavaş vücudumu ele geçiriyordu.