Outsider (VK)

Κεφάλαιο 7ο

Πάμε για κανένα καφέ γείτονα... Γείτονα... Γείτονα επαναλαμβάνεται συνεχώς στο μυαλό μου. Ξαφνικά όλα μαυρίζουν για μια στιγμή και μία βαβούρα τρυπώνει στα αυτιά μου. Τι στο καλό συμβαίνει; Ανοίγω αργά τα βλέφαρά μου και το τοπίο σιγά σιγά ξεθολώνει. Αισθάνομαι το κεφάλι μου τόσο βαρύ!

Η κατάστασή μου είναι πολύ τραγική! Πως είναι δυνατόν να με πήρε ο ύπνος όσο τραγουδούσε η ατάλαντη κοπέλα; Βαριόμουν τόσο πολύ που ούτε καν κατάλαβα για πότε βρέθηκα να κοιμάμαι!

Και είδα κι ένα αλλόκοτο όνειρο... Που κολλάει τώρα εκείνος ο γείτονας της γιαγιάς μου που ούτε καν ξέρω πως τον λένε με την Αντριάνα και αυτός ο περίεγος που με φίλησε στο υπόγειο να προσπαθεί να με φάει ντυμένος βρικόλακας! Το υποσυνείδητό μου είχε κέφια σήμερα!

Κοιτάζω τριγύρω και αυτό που βλέπω με κάνει να νιώσω απαίσια... Έχω γίνει ρεζίλι! Όλη η αίθουσα σχεδόν έχει αδειάσει και οι τελευταίοι κατευθύνονται κι αυτοί προς την έξοδο κι εγώ είμαι εδώ και κοιμάμαι σαν γέρος στο σινεμά. Στο τέλος ξύπνησα! Έχασα και τον Κώστα να τραγουδάει... Αμάν! Ο Κώστας!

Κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου... Έχει περάσει πάνω από μια ώρα από την τελευταία φορά που ξανακοίταξα. Αυτό σημαίνει ότι έχω στήσει τον Κώστα εδώ και 56 λεπτά περίπου. Φυσικά και ο άνθρωπος θα βαρέθηκε να με περιμένει και θα σηκώθηκε να φύγει... Μόλις κατέστρεψα ένα υπέροχο ραντεβού! Μπράβο μου! Σκέφτομαι και χτυπάω ειρωνικά παλαμάκια στην άδεια αίθουσα. Ο ήχος που παράγουν τα χέρια μου αντηχεί και ακούγεται πέντε φορές πιο δυνατά στα αυτιά μου σαν να με ειρωνεύεται και ο ίδιος ο χώρος για την βλακεία μου.

Απογοητευμένη παίρνω τα πραγματά μου και αποχωρώ από την αίθουσα. Μόνο κάποιοι τεχνικοί έχουν απομείνει μέσα που ξεστήνουν τα όργανα και μαζεύουν τον εξοπλισμό.

Και τώρα πρέπει να βρω ένα ταξί και να γυρίσω σπίτι μου! Ή μάλλον σπίτι της γιαγιάς... Τέλεια! Θα περάσω όλο το απόγευμα βλέποντας τηλεόραση με την γιαγιά μου... Ενώ θα μπορούσα να είμαι εξω και να γευματίζω με ένα χαριτωμένο αγόρι και να μιλάμε και να... Αγγκκχχ!

Σηκώνω ψηλά το κεφάλι μου στον ουρανό και βρίζω λίγο την γκαντεμιά μου. Το χρειαζόμουν αυτό! Αφού έχω ξεσπάσει αφήνω πίσω το 16ο λύκειο και βγαίνω στον κεντρικό δρόμο αναζητώντας ταξί να με γυρίσει πίσω. Δεν ξέρω που μπορεί να έχει πιάτσα ή στάση λεωφορείου κι αν το κόψω με τα πόδια το σίγουρο είναι ότι θα χαθώ! Αποφασίζω λοιπόν να σταματήσω στην άκρη του δρόμου και να κάνω οτοστόπ σε κάποιο διερχόμενο.