Outsider (VK)

Κεφάλαιο 13ο

Τι έκανα; Κοιτάζω τριγύρω μου. Όχι μόνο τα μάτια του Κώστα είναι καρφωμένα πάνω μας αλλά και όλων των υπόλοιπων παιδιών. Καταφέραμε να τραβήξουμε την προσοχή!

Έχω τρελαθεί τελείως; Φίλησα τον Βαγγέλη; Τον φλώρο; Δημόσια; Όλοι μας κοιτούν με ανοιχτό το στόμα! Είναι το πιο ντροπιαστικό πράγμα που έχω ζήσει! Θέλω απλά να εξαφανιστώ!

Η ντροπή που νιώθω κάνει το μυαλό μου να ξεθολώσει... Τι έκανα; Πως παρασύρθηκα έτσι από την ζήλεια; Φέρθηκα σαν υπνοτισμένη! Σκεφτόμουν τόσο πολύ να εκδικηθώ τον Κώστα και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι να φιλάω τον Βαγγέλη!

Εκείνος με αντικρίζει μέσα από τα απαίσια γυαλιά του με ένα ηλίθιο, αυτάρεσκο χαμόγελο... Φυσικά! Το απόλαυσε! Ποια αλλη θα τον φιλούσε και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο; Και όσο σκέφτομαι τι θα περνάει από το μυαλό του... Ότι μπορεί να τον γουστάρω! Τον φαντάζομαι να κοκορεύεται μπροστά στους χαμένους φίλους του ότι φασώθηκε με κοπέλα! Νομίζω πως θα κάνω εμετό!

Αν και εντάξει... Δεν φιλάει και τόσο χάλια... Δηλαδή για αρχάριος ήταν καλός! Ίσως είναι η τύχη του πρωτάρη που λέμε... Βέβαια θα ορκιζόμουν πως ο τρόπος που με φιλούσε ήταν οικείος. Κάποιος από τους πρώην μου πρέπει να φιλούσε με την ίδια τεχνική, δεν εξηγείται αλλιώς! Με έκανε να αισθανθώ πως το έχω ξανανιώσει κάπως έτσι... Κάτι στα χείλη του, είναι σχετικά μεγάλα και αν δεν είχε τόσο ασχημο πρόσωπο θα μπορούσες να τα πεις σαρκώδη... Τεσπα, μπορεί να έχει κρυφά χαρίσματα!

Αλλά δεν παύει να είναι ο Βαγγέλης! Κι εγώ έχω γίνει ρεζίλι! Το μόνο θετικό είναι το επίμονο, σαστισμένο βλέμμα του Κώστα. Ώστε ζήλεψε!

Αποφασίζω να τον πλησιάσω και να του δώσω ένα ακόμα χτύπημα. Θα βάλω υποψίες στην κοπέλα του! Αυτό θα έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή και όχι να φιλήσω το μαλακισμένο! Είμαι τόσο χαζή!

Παρατάω αυτόν τον βλάκα να με κοιτάει με το λιγουροβλέμμα του και πηγαίνω προς τον Κώστα και την ξανθόψειρα. Στέκομαι αποφασιστικά απέναντι ακριβώς από τον Κώστα με τα χέρια στην μέση μου.

"Γεια!" απευθύνομαι στον Κώστα αγνοώντας εντελώς την ξανθιά που στέκεται δίπλα μου.

"Εμμμ γεια!" κάνει καπως αμήχανα εκείνος κουνώντας διατακτικά το χέρι του. Γιατί είναι τόσο παράξενος απέναντι μου;

Δεν βρίσκω το θάρρος να πω κάτι άλλο έτσι περνούν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής. Η κατάσταση είναι πολύ άβολη για όλους. Πιάνω τα γαλάζια μάτια της αντιζήλου μου να με περιεργάζονται με ένα κακιασμένο ύφος. Που θα μου παει; Δεν θα ξεμπερδέψω από εδώ; Θα την φτιάξω κι αυτή την σκρόφα!