Outsider (VK)

Κεφάλαιο 23ο

Δεν ξέρω γιατί δέχτηκα να βγω μαζί με τον Βαγγέλη. Η αλήθεια είναι πως μετά τα όσα έγιναν είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη. Είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω για εκείνον κι αυτό με φοβίζει. Τι μπορεί να έκανε για να τον συλλάβουν; Θα μου πει άραγε την αλήθεια; Τι τρέχει με την οικογένειά του; Δεν μιλά ποτέ για την αδερφή του και την κοπέλα που του αρέσει. Πρέπει οποσδήποτε να μου ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα! Δεν θα του επιτρέψω να μου λέει ψέματα σαν και τους άλλους υποτιθέμενους φίλους μου.

Φορώ το ψηλόμεσο μαύρο τζιν μου, το ροζ πλεκτό μου, λίγη μάσκαρα, λίγο baby lips κι έτοιμη! Κοιτάζομαι για μια τελευταία φορά στον καθρέφτη... Τςςς, θεά οπως πάντα! Τινάζω τα μαλλιά μου και βγαίνω από το μπάνιο. Φορώ το μαύρο δερμάτινο μπουφάν μου, τα μποτάκια μου και φεύγω...

...

"Καλώς την!" με υποδέχεται με ένα πλατύ χαμόγελο και κάνουμε μια σύντομη αγκαλιά.

"Τι κάνεις Βαγγέλη;" κάτι με κρατάει πίσω από το να είμαι ιδιαίτερα θερμή μαζί του.

"Καλά, περίπου... Πάμε;" γνέφω καταφατικά και αρχίζουμε να περπατάμε.

Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα σε έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης ώστε να βρούμε κάποιο καλό μαγαζί με οπτικά και να τον βοηθήσω να διαλέξει ένα καινούργιο ζευγάρι γυαλιά.

Περπατάμε δίπλα δίπλα στο φαρδύ πεζοδρόμιο. Βηματίζουμε αργά ώστε να μπορούμε ταυτόχρονα να χαζεύουμε οποιαδήποτε βιτρίνα.

"Πως πήγε η πρόβα σου σήμερα;" σπάει πρώτος την σιωπή. Πραγματικά το κλίμα ανάμεσά μας είνα πολύ αμήχανο...

"Εμμ καλά, αν εξαιρέσεις το ότι το μικρόφωνό μου έκλεισε για κάποιο λόγο στα μισά του τραγουδιού και δεν μπορούσαν να το φτιάξουν... Τουλάχιστον βρήκαμε τον τόνο που μου πηγαίνει με την ορχήστρα"

"Ωραία..." μουρμουρίζει αδιάφορα επιστρέφοντας το βλέμμα του σε μία βιτρίνα λευκών ειδών.

"Εσύ... Δεν θα ξαναέρθεις;" στο τηλέφωνο ακούστηκε πολύ απογοητευμένος. Μου είπε πως οι γονείς του είναι θυμωμένοι και πως του απαγόρευσαν να συμμετέχει στον διαγωνισμό χωρίς να γνωρίζει ότι έχω ακούσει τα πάντα. Το μόνο που ελπίζω είναι να άλλαξαν γνώμη... Δεν θέλω να με αφήσει μόνη μου!

"Όχι..." λέει και σκύβει το κεφάλι του... Φαίνεται πόσο τον στεναχωρεί αυτό.

"Γιατί;" κάνω με παράπονο.

"Γιατί έχουν θυμώσει με τις βλακείες μου!" απαντά απότομα.

"Δεν μπορεί να είναι τόσο αυστηροί! Ένα λάθος έκανες! Εξάλλου αυτοί σου επέτρεψαν να οδηγείς από ανήλικος!" η συμπεριφορά των γονιών του δεν βγάζει νόημα! Σίγουρα άλλος είναι ο λόγος της τιμωρίας του.