Outsider (VK)

Κεφάλαιο 27ο

Τελειώνω και την τελευταία τούφα των μαλλιών μου και αφήνω την ισιωτική να κρυώσει στο τραπεζι. Μαλλιά έτοιμα, μακιγιάζ έτοιμο, ντύσιμο οκ! Βλέπω το ολοκληρωμένο λουκ μου στον καθρέφτη...

Είναι υπεροχο! Δεν το πιστεύω πως σήμερα, που θα βγω με τον Κώστα διάλεξα να φορεσω το φόρεμα που μου αγορασε ο Βαγγέλης... Μα μοιάζω εκθαμβωτική μέσα σε αυτό...

Το φόρεμα που της έκανε δώρο ο μουσίτσας...

Ουαου... Είσαι κούκλα! Θέλω να το φοράς όταν θα βγεις μαζί μου...

Φαντάζομαι πόσο θα του άρεσα αν με έβλεπε τωρα, βαμμένη, με περιποιημένα μαλλιά και ψηλά τακούνια... Θα μαγεύονταν τόσο πολύ που θα μου έκανε κοπλημέντα όλη την νυχτα... Και θα με φιλούσε όλη την νύχτα!

Ναι αλλά δυστυχώς δεν θα το φορέσω για να βγω μαζί του αλλα με τον Κώστα! Και γιατί με νοιάζει αν αρέσω στον Βαγγέλη και πόσο; Στον Βαγγέλη η οποιαδήποτε που του έδινε λιγη σημασία θα αρεσε εφόσον δεν είχε κοπέλα ποτέ!

Κι όσο σκεφτομαι πως τον φιλούσα, τον αγκάλιαζα... Αηδειάζω! Και πιο πολύ αηδειάζω με τον εαυτό μου έχασε και την παραμικρή αίσθηση γούστου! Τι είχα πάθει; Αφού η εικόνα των δυο μας πολυ απλα δεν κολλάει!

Βαζω το πανοφόρι μου, παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το σπίτι. Η ώρα είναι δέκα οπότε η γιαγιά ως συνηθως λείπει, έχει πάει στις φίλες της, την Κούλα και την Λίτσα.

Ακριβώς από κάτω με περιμένει το ταξί... Αυτή την φορα πήρα τηλέφωνο, δεν την ξαναπατάω! Σε ταξί άλλωστε τον γνώρισα...

...

Δεν αργούμε να φτάσουμε έξω από το club 'freedom'. Είχαμε δώσει ραντεβού στην είσοδο. Κατεβαίνω απο το αμαξι και περπατώ προς το μπαρ. Διακρίνω τις φαρδιές πλάτες ενός άντρα που στέκεται ακριβώς μπροστά από το μαγαζί. Δεν είναι άλλος από τον Κώστα...

Ο ήχος των τακουνιών μου φαίνεται να του τραβάει την προσοχή κι έτσι γυρίζει την πλάτη του προς τα εμένα.