Once Again (Wattys2016)

Chapter One

When you show to them you're weak, you'll be unfairly treated.
    -Chelsea Kiarra Fernandez, 20

-----------------------------------------------------

Itinaas niya ang kanang kamay at akmang sasampalin ako ngunit agad kong naharangan ang kamay niya at inis iyong itinabig.

"Don't you dare lay hands on my precious skin. You never knew how expensive my beauty care is." sabi ko at sadya siyang itinulak dahilan para ma-out of balance siya at mapa-upo sa sahig. Tinaasan ko lamang siya ng kilay at nagpatuloy sa paglalakad. Those stupid girls are getting on my nerves.

I don't usually fight. Hindi ako basagulera. Hindi ko sila pinapatulan kung kaya ko pang magpigil. But what they did was below the belt.

Well, what do I expect? They seems like uneducated people that needs to be taught a lesson. They get what they deserve.

While sitting in the bench, enjoying my victory may biglang lumapit sa akin. Umupo siya sa tabi ko at inilagay ang hawak niyang libro. Hindi siya nerd. Hindi lang din siya ganun ka gwapo para kiligin ako rito. But the thing is,
"Who gave you the permission to sit beside me?" nakataas kilay kong tugon. He acted as if he did not heard. Binaba niya ang suot na knapsack at tiningnan ako.

"I saw what you did earlier. Wala tayong karapatan na saktan ang ating kapwa. Hurting others is like hurting ourselves." gamit ang mapupungay niyang mata ay sinabi niya ang mga katagang iyon.

Mas lalong umangat ang kilay ko. Kung hindi ko lang naalalang lalaki ang isang 'to ay siguro madadala ako. But no, he is a guy. At alam kong isa lang din siya sa mga manlolokong lalaki dyan.

"Are you here to brag your knowledge, huh? Are you a guidance counselor or what?" medyo tumaas na ang boses ko at napatayo na rin ako sa kinauupuan. I put my hands on my waist and look intently to his eyes.

"If that's your idea, then you're perfectly wrong." ani ko at bahagyang lumapit sa kaniya. Animo'y natigilan siya dahil hindi siya nakagalaw.

"Hurting others is like hurting ourselves? That's bullshit! Marami na sanang na-ospital ngayon dahil sa dami ng taong hilig manakit!" sigaw ko sa kaniya at galit na pinulot ang handbag at naglakad palayo sa taong iyon.

How could he say something like that? Maybe he didn't experience that kind of pain. Maybe he was too young to carry as heavy as pain in his heart. But nevertheless, why should i care? He's not someone i'm related with.

I throw myself in the car and drive as fast as I could. They all ruined my day, and its really tiring. I stopped by in a coffe shop and decided to relax myself. Katatapos ko lang iparada ang kotse nang may humarang sa akin na limang lalaki. Tinaasan ko sila ng kilay at nilibot ng tingin ang paligid. Should I escape or I'll just shout for help? But again, my thoughts are eating me. Nakalapit na sila sa akin at hindi ko na nagawang kumibo.

"You're the daughter of Atty. Fernandez, right?" I shrugged my shoulders and remained calm.

"Is my dad that famous?" ani ko at inismiran sila.

"To the point that even these out-of-school guys will know him?" napangiti sila sa sinabi ko, but more like a smirk to me.

"Are you pertraining to us ?"

"Then am I talking to that dog over there?" ani ko at tiningnan ang aso sa kabilang gilid.

"You!" tiningnan ko lang ang nakataas niyang kamay sa ere, at hinanda ang sarili sa maaaring kahihinatnan. Nagulat na lamang ako nang may biglang humawak sa braso niya at tinabig ito ng malakas.

Kinuha niya ang kamay ko at hinila papasok sa coffe shop. Palayo sa mga lalaking iyon. Naupo na siya at ako ay nanatiling nakatayo sa harapan ng lalaking ito.
Tinitigan ko siya ng ilang sandali at unti-unti ring inilapit ang mukha ko sa kaniya.

"Get out of my sight." mahina ngunit napakadiin ng pagkasabi ko. Imbes na umalos ay tumayo siya palapit sa akin. Pinaghila niya ako ng bangko at pinaupo roon.

"I'm Zach," he smilingly said then extended his hands.

Tiningnan ko lamang iyon saka inilipat ang tingin sa kaniya.

"I didn't ask for your name." tila hindi niya ako narinig dahil nakangiti pa rin siya.

"Zachary Jake Perez," aniya at kinuha ang kamay ko at pilit na pinag-abot ang dalawa naming kamay.

"I said, I'm not interested!" sigaw ko na talagang pinagdidiinan ang bawat salitang binitawan. Mabilis kong binawi ang kamay ko at tumayo na ako. Kinuha ang bag sa upuan at tinalikuran na siya.

"Every girl is a guy's obligation." natigilan ako sa sinabi niya.
I turned around and looked at him. I took two steps forward. Pinatong ko ang magkabilang kamay sa mesa at inilapit ang mukha ko sa mukha niya.

"Obligation?" may panunumbat sa boses ko. "Obligation to hurt? Obligation to make a girl cry? Is that the obligation you're talking, huh?" sabi ko at napabuga ng hangin.

"If you want to deceive me, then sorry you can't. Im not foolish enough to get bitten the second time. "
Hindi siya nakapagsalita sa sinabi ko. Kinuha ko ang oportunidad na iyon para umalis at lisanin na ang lugar.

Bakit ba parati nalang siyang nagpapakita at nagsasabi ng kung anu-ano? Ganyan ba siya ka-talino para ipagmalaki niya iyon sa akin? Nakakainis na ah! Baka masapak ko na siya ng wala sa oras.
Sinipa ko ang gulong ng sasakyan, ngunit sa huli paa ko lang din ang nasaktan. Saklap!

---------------------------------------

Don't forget to vote and comment.
Pinakamagandang comment dedicate-an ko ng isang chapter.
Thanks :)