Once Again (Wattys2016)

Chapter Two

Try fooling someone, but not yourself.
      -Chelsea Kiarra Fernandez, 20

--------------------------------------------------

I decided to go home and cut from all my classes. Pagdating ko sa bahay ay naroon pa si papa at kaharap na naman ang laptop niya.

"Oh, bakit ka maagang umuwi?" aniya matapos akong magmano.

"Dad, some guys were after me." sumbong ko at naupo sa gilid niya.

Natigil siya sa ginagawa at gulat na napatingin sa akin.

"Don't worry. I'll talk to someone. Isa siguro sila sa gustong maghiganti sa akin. " aniya at kinuha ang phone niya.

Dumeretso na rin ako sa itaas upang makapagbihis. Nahiga ako sa kama at ipinikit ang dalawang mata. Tila isang panaginip nalang kung iisipin ko pa ang mga panahong iyon. Kung saan napakaliwanag pa ng mukha ko, 'yung panahon na may totoong direksyon pa ang buhay ko, 'yung mga panahon na kaya ko pang magtiwala ng isang tao. Pero wala na eh. I can never go back to how I was before. I'm totally ruined!

"Dad, I'm heading to school now!" sigaw ko nang nasa may pintuan na.

"I'll drop you by. Papunta na rin naman ako sa office. " aniya at sinuot na ang kaniyang suit.
Hindi na ako sumagot at nauna na ako sa sasakyan niya at agad din naman siyang pumasok.

As usual, while walking through the hallway, pinagtitinginan na naman nila ako. Who wouldn't right? With my skater skirt and crop top, tingnan nalang natin kung hindi sila mapapalingon. Idagdag mo pa ang pulang killer heels.

Natigil ako sa paglalakad nang may biglang humarang sa akin na dalawang lalaki. Hinawakan no'ng isa ang balikat ko na mabilis ko namang itinabig.

"Oww, cool!" drama effect pa ng totoy na ito at mas lumapit sa akin.

"You wouldn't mind giving me your number, right?" bulong pa niya sa tenga ko. I flashed my hundred million worth smile.
Inilipat ko ang bibig ko sa may tenga niya at nagsalita.

"Try fooling another person, just not me!" sabi ko binuhos ko ang buong lakas upang itulak siya palato.

Ngunit mabilis niyang nahawakan ang kamay ko dahilan para mapaikot ako. Kinapa ng isa ang bewang ko at hinawakan iyon.

Agad ko siyang sinipa sa parteng pinakamasakit. Napaatras naman ang isa ngunit hindi ako tumigil at binigyan siya ng suntok sa mukha.

"Sorry. Not sorry." ani ko at pinagpagan ang aking kamao.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad habang hindi matanggal tanggal ang ngiti sa aking mga labi.
I don't know why, but I felt relieved when I see someone crying for pain. Para bang nahahatian ko sila sa sakit na nararamdaman ko. Well, hindi ko naman sila inuunahan. Talagang hinahamon lang nila ako.

Napabuntong hininga na lamang ako nang mapansing tumabi na naman sa akin ang lalaking iyon.

"Hindi ba masakit ang kamay mo? Medyo matigas din mukha ng lalaking iyon kaya baka nasaktan ka." aniya at kinuha ang kamay ko. Ngunit mabilis ko iyong tinabig na labis niyang ikinagulat.

"What do you want? Money? Body? Or fame? " labis niyang ikinagulat ang tanong ko dahil hindi siya nakapagsalita at napayuko nalang.

"Its just sad how you look down on people," puno ng kalungkutan ang boses niya. Ha! Akala niya ha.

"Because you made me do it. You always showed up whenever I'm alone. I never knew your intentions kaya kahit sino ay magdududa sa'yo." may panunumbat sa aking tono.

Nanatili pa rin siyang nakayuko at hindi kumibo.

"Aish! Why am I even explaining myself." bulong ko pa sa sarili.

"I already told you. Every girl is a guy's obligation. Kaya obligasyon kong protektahan ka at obligasyon ko ring gamutin ang mga sugat mo." aniya at unti-unti nang inangat ang kaniyang ulo.

"I know you're suffering a tremendous pain, so I won't have to ask if you're okay, because I know you're not." I slowly looked at his eyes and I don't know why. I felt security. I felt his sincerity one at a time.

"But why?"

For the first time in my life, I talked softly to a guy other than my dad.

"Because... I want to."

----------------------------------------------------
Comment below and hit the star.
Sinong pa dedicate?