Once Again (Wattys2016)

Chapter Twelve

Falling without being caught is a painful one.            
  -Chelsea Kiarra Fernandez, 20

-----------------------------------------------------

"I'm sure that's boring." ani ko at ngumuya ng pagkain.

"Its not. It is really fun living in the province." napailing ako.

"It is. Oras-oras mo nalang kaharap ang mga hayop, mga halaman, nakakasawa 'yan." tiningnan niya ako.

"Note: fresh air." I rolled my eyes.

"No, thanks. May aircon sa bahay." naibagsak na lamang niya ang balikat.

"You really want to live in this over polluted area?" nginitian ko siya at tinanguan.

"Mmm." bumuntong-hininga na naman siya.

"I won't force you then." sinulyapan niya ako. "Si mom kasi nag-invite sa 'yo." natigilan ako pagkarinig no'n.

"Your mom?" gulat kong tugon. Tumango naman siya.

"Mmm. But since ayaw mo eh hindi na kita pipilitin." hindi maipagkailang dismayado ang boses niya.

Bahagya nalang akong napangiti. I really like it when he respects my decisions.

And one thing, living in the province would freshen  up my almost-healed wounds.

"Maybe, some other time Zach. Just, not now." napangiti siya.

"I will wait for that day, Chelsea." tila isang kabog sa puso ang makita siyang ngumiti.

His smiles bring positivity. Para itong nagdadala ng positibong enerhiya na magpapagaan ng araw mo.

Tahimik na kaming kumakain nang bigla nalang napatingin  si Zach sa likuran ko.

"Oh, Jeena." ani Zach at kumaway sa tao sa likuran ko. Nilingon ko naman siya.

"Hi." maikli niyang bati at nginitian si Zach.

Binaling niya ang tingin sa akin.
"Ate," nginitian ko naman siya.

"Join us, Jeena." naglakad siya palapit sa akin. Umupo siya sa tabi ko nang tumayo naman si Zach.

"I'll just go to the comfort room." aniya at nginitian kaming dalawa.

Nang makaalis na si Zach ay bigla na lamang akong niyakap ni Jeena.

"You were right, ate. " napansin ko ang bahagyang pagkabasag ng boses niya.

"Even if we are friends, we still have to respect each other's privacy." napangiti nalang ako pagkarinig no'n.

Last day...

"My gosh, Jeena! Ano'ng ginawa mo?!" napatayo ako nang masilayan siyang hinalungkat ang cellphone ko. Hindi niya ako pinakinggan at patuloy lamang siya sa pagkalikot ng cellphone ko.

"Privacy and manners, Jeena!"
Hindi na ako nagsalita pa at mabilis na hinablot ang cellphone mula sa kaniya.

Walang ano-ano'y iniwan ko siyng mag-isa sa cafeteria at nagtungo ako sa open field. Naupo ako sa usual kong bench nang bigla namang sumulpot si Zach.

Napatingin siya sa mukha kong kulubot at pinagmasdan iyong mabuti.

"What's with the wrinkly forehead?" biro pa niya pero hindi ko pinansin.

Napagtanto niyang wala ako sa mood kaya naupo siya sa gilid ko at tumahimik.

Ilang sandali ang lumipas ay siya rin ang naunang nagsalita.