Once Again (Wattys2016)

Chapter Fifteen

        When you keep on searching for love, you won't see it. When you keep seeking for it, it won't come. For love comes when we expect it won't.
-Chelsea Kiarra Fernandez

------------------------------------------------

Napatitig ako sa natutulog niyang mukha. Sa hindi malamang dahilan ay napangiti ako habang sinasaulo ang bawat anggulo ng mukha niya.

Iginapang ko ang kamay ko sa buhok niya at marahan iyong hinaplos. Heavens sent him just perfectly.

Ngayon ko lang napagtantong kailangan ko pa pala ng isang taong mag-aalaga sa akin. 'Yung taong magmamahal sa akin maliban sa daddy ko.

Nakahiga siya sa lap ko kaya mas easy acces sa pagtitig ko sa mukha niya. Patuloy lamang ako sa marahang paghaplos sa buhok niya nang mapansin kong bahagya siyang gumalaw. Agad kong tinigil ang ginagawa dahil baka tuluyan siyang magising.

Agad akong nag-iwas ng tingin nang tuluyan na ngang bumukas ang mata niya.

"Sorry, Zach. Nagising ba kita?" tanong ko nang makaupo na siya.

Umiling siya at kinusot ang kaniyang mata.

"You didn't. Talagang hindi na ako inaantok." napangiwi naman ako. If I know, nagising siya sa paghaplos ko sa buhok niya.

"I know you slept really late last night. Sorry kung naistorbo kita." ani ko at nag-iwas ng tingin.

Hinawakan niya ang palad ko at pinisil ito.
"You didn't, okay? Okay lang ako and you don't have to say sorry." Aniya at nginitian ako.
" Besides, ang sarap kaya sa feeling na may humahagod ng buhok mo tuwing natutulog. Parang ayaw ko na tuloy magising." Ngiti lang din ang iginanti ko sa kaniya.

Talagang alam niya kung paano pagaanin ang loob ko.

Nakahawak siya sa kamay ko at nakahilig naman ang ulo ko sa balikat niya. Kaharap namin ang papalubog na araw at langhap ang simoy ng dalampasigan. The place itself is already romatic. This place used to be my antedote when I am in pain.

Ilang minuto ring kaming tahimik at pinapakinggang ang tunog ng kalikasan. Ang paghampas ng alon sa dalampasigan. Mga tunog ng dahon tuwing umihip ang malakas ang hangin, at ang tunog ng mga ibon na 'di pwedeng palampasin.

Talaga ngang magandan pumunta sa ganitong lugar kung kasama mo ang taong espesyal sa iyo.

"Chelsea," aniya habang nakatitig sa malawak na karagatan sa haral namin.

"Are you happy?" unti-unting napawi ang positibong enerhiya na pumapalibot sa akin kani-kanina lang.
"Is that something you shoud ask, Zach?"

Hindi ko alam, pero na-disappoint ako ng konti.
I never doubted him when we became couples. Wow, that word still send me the chills.
I always trusted him at ni minsan hindi ko natanong sa sarili ko na masaya ba siya kasi pakiramdam ko masaya naman talaga siya.
But how come? Bakit natanong niya? Hindi na ba siya masaya?

"Why, Zach? Bakit mo natanong? Hindi ka na ba masaya?" deretso kong saad sa kaniya. Eh kasi naman, na-disappoint ako ng konti.

"Don't ever think na tinanong ko 'yun kasi hindi na ako masaya, o nagsasawa na ako sa'yo. You will never get outdated, Chelsea." He reached for my cheeks and meet my gaze. Pilit kong iniwas iyon dahil baka maluha lang ako.
Pero hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at doon nagtagpo ang aming mga mata.

"I asked that, because I wasn't sure of myself kung nagagampanan ko ba ang papel ko bilang boyfriend mo. Kung napapasaya ba kita o nayayamut ka na sa akin. I just want to know if you're doing fine right beside me, Chelsea." I tear ran down my cheek. Sabi na nga ba eh. Maiiyak lang ako. Ang babaw talaga.

Agad niyang hinalikan ang pisngi kong nadadaluyan ng luha at hinarap ako.

"Please don't cry. Kasi hindi ko talaga kaya."

Agad akong tumalikod at madaling pinunasan ang luha ko. Ayaw kong maalala niya ang mama niya sa tuwing umiiyak ako. So as possible, susubukan ko ring hindi na iiyak sa harapan niya dahil masasaktan lang din siya. At ayaw ko rin no'n.

Nang medyo maayos na ay hinarap ko siyang muli at nagsalita.

"But why, Zach? Why lose your confidence so sudden? Hindi ikaw ang taong ganyan." He smiled weakly at me.

"Because I desperately want this relationship to last, Chelsea. I want you to be my last." I just stared at his eyes while he uttered those words.
How can he be so honest?
Talagang nakikita ko sa mata niya ang katotohan sa sinsabi niya. And it matched perfectly.

"That won't make the relationship better if you continue to be like that." I said then grabbed his hands. 

"Hindi mo tuluyang maipakita sa akin ang tunay mong pagkatao kung ang bawat aksyon mo ay i-dedepende mo sa nararandaman ko, Zach. Don't focus on me too much. Mawawala ka sa sarili mo." Mahinahon kong tugon sa kaniya.

I want this relationship to be fair. Gusto ko pareho lang kami ng pinapakita. Pero para siyang nawawala sa karakter niya sa labis na pag-aalala sa akin. And that would be unfair!

"You've grown to be matured, Chelsea." Nginitian ko siya at pinisl ang kamay niya.

"That's what this relationship taught me. I hope you feel the same."
He smiled back, like the one he did when I first met him. The lively one.

"I'm sorry if I was too conscious. All I want is to make this relationship work and that's it." Inilapit ko ang mukha ko sa kaniya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi.

"Don't rush things. We are still in the process."

Ngayon ko lang din napagtanto na super advance ng relasyong ito. Ang dami na pala naming napag-usapan, to think na isang buwan pa lamang kami. Pero wala naman siguro iyong problema gayong malaki naman talaga ang naitulong niya sa pagbuo ng foundation naming dalawa.
Maybe we are just too commited to the extent of talking like this in the first month. Its unusual.

"Let's continue growing while this relationship also grows, Chelsea. And let's remain strong."  Aniya at ipinagtapat ang ilong naming dalawa. Nakangiti lamang kami habang tinitigan ang mata ng bawat isa.

Iba talaga siya.

Una akong bumitaw at napatingin sa wrist watch ko.

"Its 6 already. Hinihintay na tayo ni papa sa bahay." napasulyap naman siya sa wrist watch niya at tumango.
"Hoo!" Humugot siya ng malalim na buntong-hininga.
"I'm nervous."

Natawa lamang ako habang tinitigan siya.

He's nervous because dad invited him over dinner kasi. And its their first meeting kaya ganyan ang reaksiyon niya.