Soulbound

Soul 41: Fallen

"Well, for me, I have..."

AVERY

Matapos ang unang araw ng pagsasanay ni Zirrius, halos hindi na siya makalakad pauwi sa mansiyon na tinutuluyan niya. He was anxious to lay down on bed with his body covered with blood but he was too weak for a bath. Nang humiga na siya at bahagyang ipikit ang mga mata, bigla namang dumating si Verone.

"Good grief. You're still alive with all those wounds covering your body," komento ni Verone habang pinagmamasdan si Zirrius na halos wala ng buhay na nakahiga sa kama. Sira-sira ang damit na suot ni Zirrius. Even his pants were tattered and a real mess. Hindi talaga siya pinagbigyan sa loob ng kampo kahit baguhan pa lang siya. May mga pasa at sugat din siya sa mukha. Mabuti na lang, mas mabilis gumaling at mas malakas ang mga elves kaysa sa normal na tao.

Mahinang umungol lang si Zirrius hudyat na gusto na niyang umalis si Verone para makapagpahinga na siya. Hindi na niya kayang imulat pa ang mga mata dahil sa pagod. Ni hindi na niya kayang igalaw ang mga galamay niya.

"Hinahanap ka ni Severus kanina. He is wondering why you are not around. Sinabi ko na nagsawa na ako sa 'yo kaya pinaalis na kita," patuloy ni Verone. I could hear the creaking sound of the sofa. I could almost feel her lingering gaze on Zirrius.

"But then, it seems that he wants to find you. You already piqued his interest so don't be careless. Tiyak na hinahanap ka na ng mga Asterian ngayon. Sinabi ko sa kanya na wala akong pakialam sa gusto niyang gawin sa 'yo dahil tapos na tayo. Tinanong niya kung saan ka na pupunta ngayon pero sinabi kong hindi ko alam. I have to. If I tried to protect you, he will doubt my real intention," she continued.

Hindi nagsasalita si Zirrius dahil hindi na niya kakayanin pa. Tila naubos na rin ang boses niya at nanunuyo ang lalamunan niya. "Aeredale ang tawag sa lugar na ito. This is our secret hiding place. Inaasahan ko na magiging maingat ka para sa kapakanan ng mga nakatira rito. Mas mabuti kung hindi ka lalabas sa lugar na ito hangga't hindi pa ako nakakasigurado na ligtas na ang Elfania para sa 'ting dalawa. Matatagalan pa bago tayo makapunta sa Elfania. Masyadong mabigat ang pagbabantay ng mga Asterian sa lugar na 'yon."

Bumuntong-hininga si Verone nang malalim. "We need to meet with Damon and Aivee when I think that it's already time to do so. Halos lahat ng mga pinuno ng mga Elven Kingdoms ay nakilala mo na maliban kay Zion."

Pakiramdam ko hindi na nakukuha ni Zirrius ang lahat ng mga sinasabi ni Verone. His mind is already shut down. Any incoming information will not be processed anymore. Ang tanging naiisip na lang niya ngayon ay magpagaling at magpahinga.

Naramdaman ko ang pagtayo ni Verone at paglapit niya sa kama ni Zirrius. "Hindi ako maaaring pumunta rito nang madalas. Hindi kita mapapagaling araw-araw," mahinang saad ni Verone. She started to heal his wounds. Nakaramdam ng ginhawa si Zirrius sa katawan. Lahat ng mga sugat niya na kumikirot ay unti-unting naghilom. He lazily opened his eyes and looked at Verone.

"Salamat," mahina at paos na wika ni Zirrius. Bahagyang tumango lang si Verone. She hid her smile on his helpless state. I envied her that she could do this.

Kumunot ang noo ni Verone nang mapansin ang kanang braso ni Zirrius. Hinawakan niya ang braso ni zirrius kung saan makikita ang seal. She traced the seal with a light caress. Bahagyang sumimangot si Verone. "Kahit pala hindi kita dinala rito, mapipilitan ka pa ring makisama sa 'kin. Our paths are interestingly entangled," she said with a knowing grin.