GİRDAP

Girdap- 12.Bölüm

Medyada Cansu ve Arya :*

Odada yalnızdık ve ne diyeceğimi bilmiyordum. Bu çocuğa da ne zaman baksam gülüyordu bana. Gerçi güldüğünde daha tatlı oluyordu.

''Aryaa gelsene yanıma?'' dedi birden .

NEE? HAYIRR! NEDEN Kİ YANİ ŞİMDİ? YİNE Mİ ÖPECEK ACABA?

Off! Aklımda ki bir ton soruyla beraber, bir şey diyemeden ağır ağır yerimden kalkıp yatağına doğru ilerledim. Kolunu kendine çekip yer açtı bana, oraya oturdum. Oda düzgün oturmaya çalışıyordu ama ağrıları olduğu için, zor hareket ediyordu. Yastığını düzeltmek için uzandım. Kollarımı, başının iki yanından doğru, yastığını kaldırıyorken elini belime doladı ve birden sımsıkı sarıldı bana. Ne yapacağımı bilemezken ''Seni çok özledim Arya'' dedi. Bir anda kaskatı kesiliverdim ama o an hiç bir şey umurumda değildi. İçimde oluşan bir sürü duyguyla kendimi tutamayıp havada kalan kollarımı başının arkasında birleştirdim ve içtenlikle ''Bende Rüzgar.. bende'' dedim. Bunca yaşadıklarımızdan sonra ona gerçekten sarılmak, iyi olduğunu bilmek istemiştim. Seninle ne yapacağız böyle bakalım Rüzgar..

Rüzgar'dan

O heriflerin beni öldürmemesine sevindim bi yandan da. Şuan sevdiğim kıza sarılıyorum hiç bırakmayacakmışcasına. Evet, başta ona yaklaşma sebebim farklıydı ama her şey değişti. Unutmak istiyorum hepsini, sadece o kalsın kalbimde ve aklımda. Kendini geri çekti yavaşça. Elimi yanağına götürüp gözlerinin derinliğine dalıyordum.  Sonra yüzüne düşen o muhteşem kokan yumuşacık saçını kulağının arkasına attım ama nedense, gözlerini benden kaçırıyordu sürekli. Yüzünü başka yöne çeviriyordu.

''Sorun ne Arya? Sana dokunmamdan rahatsız mı oluyorsun?''

''Rüzgar.. bilmiyorum.''

''Benim sana olan aşkımı biliyorsun. Arya bütün gece beni beklediğini, benim için ağladığını biliyorum. Annem anlattı hepsini. Bunları yapacak , benim için hastaneye kadar gelip, beni bekleyecek kadar umursuyorsun beni. Bak her şeyi yap ama o güzel gözlerine bakmaktan beni mahrum bırakma lütfen.'' Beni dikkatli bi şekilde dinliyordu sadece. Biliyordum aslında oda hoşlanmaya başladı benden. Zamana ihtiyacı var. Kişiliği, arkadaşları, ortamı, Cansu. Hayatı böyleyken benim onu değiştirmem kolay olmayacaktı elbette. Onunda buna inanması lazımdı.

''Rüzgar neden kafamı karıştırıyorsun her zaman?'' dedi gözlerini kısarak. Gerçekten cevabını bekliyor gibi.

Gözlerinin içine bakarak hafif bi tebessümle ''Sadece aklını mı karıştırıyorum? Kalbinde başkasına olan duygularını değiştirebilir miyim he?'' dedim. Bana olan bakışlarını başka yöne çevirerek başını iki yana da salladı. O anda yanımda kalkacakken. Kolundan tuttum ve hızlıca kendime doğru çektim. Dudaklarımızın arasında sadece bir santim uzaklık vardı. Gözlerim hem onun gözlerine hemde dudaklarına kayarak konuşuyordum.

''Şuan kalbin deli gibi atıyor dimi Arya '' diye fısıldadım gülümseyerek. Kekeleyerek cevap vermeye çalışıyordu. ''Ne yapıyorsun Rüzgar? Her zaman böyle zorla mı yakınlaştıracaksın kendine beni?'' Her an benden uzaklaşacağını bildiğim için kolunu bırakmıyordum. Her hareketim canımı yaksa bile.

''Üzgünüm Arya ama seni deli gibi seviyorum.'' Kendimi daha da yakınlaştırıyordum. Gözlerimi kapattım ve dudaklarımı onun dudaklarına doğru götürdüm. Onu öpecekken parmaklarının ucuyla, dudağımı kapatıp başını öne eğdi ve kendini geri çekti. Bende kolunu bıraktım sonunda, haklıydı. Hayvan gibi zorlayamazdım onu. Başını kaldırdı, bana baktı ve elini yanağıma getirip okşadı. Bi süre gözlerime bakıp, elini göğsümün üzerine getirip kalbimin üstünde durdu. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Biraz daha yaklaştı ve fısıldayarak ''Sana inanıyorum Rüzgar ama kafam çok karışık lütfen anla'' diyip elini geri çekti ve yanımdaki sarı koltuğa geçti. Bende yatağıma uzanıp onu izliyordum.