Elvine

Hoofdstuk 4

Elvine zegt boos tegen haar moeder 'Ik ben jou niks  verschuldigd! Wat ben jij eigenlijk voor een moeder. Melisandre zegt woest 'Bek dicht! Jij hebt hier niks te willen. Ik ben de leider en de baas over jou. En als leider heb ik  besloten om jou gevangen te houden, hier onder in de kerker' Elvine zegt 'En dat allemaal om dat ik eerder weg  ging, wat overdreven!' Melisandre zegt 'Jij moet leren om mij te eren en als je dat niet wil, wurg  ik je! Je krijgt  drie jaar de tijd om hier over na te denken. Na die drie jaar ga je beslissen of je mij wilt eren of niet. Wil je het niet, ga je dood. Je gaat ook dood als ik geen zin meer Heb om jou op te voeden en als ik jou niet meer wil zien. Ook moet je hopen dat ik in een goed humeur ben om je niet te vermoorden.' Toen trok Melisandre Elvine aan de haren en nam haar mee de kerker in.  'tot over drie jaar!'  zegt Melisandre lachend. Melisandre gaf haar 1 keer in de week een stuk vlees van een dood konijn en als ze dorst had kreeg ze bier. Dat was heel normaal in deze wereld, en in deze tijd. Na de eerste twee weken kwam Elvine op een idee. 'Als ik nou al mijn kracht gebruik om uit deze kerker te komen!' Al de andere heksen waren heel zuinig met hun kracht. Een kerker open krijgen koste enorm veel energie, dus hadden alle heksen de kerker maar voor lief. Maar Elvine deed wel haar best om de kerker open te breken. En elke keer als Melisandre kwam voor konijnen en bier, ging Elvine zielig in een hoekje zitten. na 3 maanden kwam Melisandre weer binnen en zij 'Ik heb nagedacht. Als deze drie jaar voorbij zijn, vermoord ik je!' Hierna liep Melisandre de kerker weer uit. Het duurde precies een jaar om de magische deur open te krijgen. Maar na het eerste jaar heeft Elvine de deur open gekregen. Ze probeerde  voorzichtig naar boven te lopen. Maar Melisandre hoorde dat de deur van de  kerker voorzichtig open ging. Ze riep woedend 'Dat door de duivel vervloekte kind, krijgt het ook nog eens voor elkaar  uit die rot kerker te ontsnappen!' Toen  Melisandre achter om keek zag ze Elvine lopen. Ze kwam zo snel als ze kon achter haar aan. Elvine rende zo hard als ze kon het bos in, maar Melisandre haalde haar al bijna in. Melisandre rende alsof haar leven er van af hing. In het donkere bos viel om de twee seconde een boom op het pad dat Elvine rende.  Waar ze ook maar heen rende, overal  vielen bomen vlak voor haar neus. Elvine had door dat Melisandre, die zich vlak achter haar bevond, hier op op magische wijze voor zorgde. Toen Elvine plots een hoek om ging was Melisandre haar kwijt. Melisandre schreeuwde woest 'Ik zal je krijgen, Je zult lijden onder mijn prachtige naam!' woedend sneed Melisandre haar kleine teen af.  Omdat ze zo boos was  voelde ze niks en  liep ze op razend tempo door, op zoek naar Elvine. 'Na dat Elvine een maand gelopen heeft begint ze wat wanhopig te worden. Ze wordt moe en valt in slaap. Als Elvine weer wakker wordt schijnt de zon fel in haar gezicht. Na een tijdje hoort Elvine het geluid van voetstappen. De voetstappen komen steeds dichterbij. Plotseling hoort ze niks meer. Elvine weet het zeker, er staat iemand achter haar. De  Hete adem van een niet door Elvine geïdentificeerde gestalte blaast in haar nek.