Elvine

Hoofdstuk 15

Pov Elvine

'ik weet eigenlijk niet waarom ik jullie taal zo vloeiend spreek. Ik denk dat het komt door de doorgang waar ik doorheen ben gekomen' Zeg ik, terwijl ik er ondertussen over nadenk.  In de tussen tijd begint de jongen aan tafel te spreken. 'Jullie trappen hier toch niet in hé? Deze  meid is volgens mij psychisch niet helemaal in orde' Ik kijk hem aan. Hij lijkt even in mijn ogen weg te dromen. Waarom geloof je me niet Julian?' Hij kijkt mij verbaasd aan. 'Hoe weet jij mijn naam?  Dat heeft mijn pa je zeker verteld?' hoe weet ik dit? denk ik bij mezelf. Eriberto kijkt Julian  aan.     Dat is zijn zoon dus. Hij is totaal niet lelijk, denk ik bij mezelf. Hij zou vast zo'n ongeveer rond mijn leeftijd zijn, 18 ongeveer. 'Ik zweer dat ik haar niks verteld heb!  Ik heb alleen mijn eigen naam verteld. Dit zijn bewijzen dat ze echt een krachtig wezen is, met bovennatuurlijke kennis! Ik heb ook niet gekookt!' Zijn vrouw kijkt hem aan.  'Je wil ons dus wijs maken dat ze ineens in  je auto verscheen, dat ze dit gerecht op magische onverklaarbare manier tevoorschijn liet komen, en ook nog eens dat ze uit een magische wereld komt? Stop met liegen!  Ik moet zeggen dat het wel de lekkerste vispastei is die ik ooit heb gegeten. Het is gewoon perfect! Ik weet dat Eriberto nog niet eens een eitje goed bakt, dus laat  staan dit gerecht! Je bent wel een keuken prinses Elvine als je dit gemaakt hebt'  Ik vindt het niet leuk om keuken prinses genoemd te worden, maar ik zeg er ondanks niks van. Opeens voel ik dat er een slechte energie om mij heen opbouwt. Ik herken de energie. Het is Melisandre! Iedereen aan de eten's tafel lijkt het ook te voelen.  'Dit is niet goed! Ik geloof dat hier echt bovennatuurlijke dingen gebeuren!' Zegt Julian angstig.  'Jullie moeten gaan! Het is hier onveilig!' Schreeuw ik angstig. Iedereen lijkt door te hebben dat wat ik zeg klopt. We vluchten naar de voor deur.  Maar ineens zit de voordeur op slot, en geen sleutel blijkt te werken. Ik stomp tegen de deur aan en hij ligt er gelijk uit.  'Hoe komt zo'n mooie, schattige, knappe, kleine meid zo bovennatuurlijk sterk?' Schreeuwt Eriberto verbaasd. 'Gewoon thuis geleerd, je moet wel sterk zijn om in mijn wereld te overleven! Kom op geen tijd te Verliezen!' Schreeuw ik luid.  Ik hoorde Melisandre mijn naam al schreeuwen in de woon kamer. 'Wie is dat?' Zegt de jonge dame dat weinig gezegd had, omdat alle aandacht op mij gericht was. 'Snel naar de auto, leg ik straks wel uit!' We rennen naar de auto.  'Dat  is mijn moeder, ze  haat mij. Ze wil mij vermoorden! Stap in de auto, nu!' Zonder te aarzelen gaat iedereen in de auto zitten. Eriberto gaat achter het stuur zitten, wat ik niet wil. Ik zeg tegen hem 'ik moet achter het stuur. Alsjeblieft Vertrouw op mij! Ik moet nu de controle hebben!' Ondertussen komt Melisandre in razend tempo dichter bij. 'Elvine!!!!!' krijst ze met een enorm volume. 'Ik laat jou niet rijden, dan zijn we sowieso dood!' Ik raak gefrustreerd en knip in mijn vingers. Op magische wijze zit Eriberto ineens achter in, en ik  achter het stuur. 'Auto start!' Schreeuw ik uit.  De auto motor start gelijk. Ik denk aan een andere plek. Ook denk ik de auto en de Familie van Eriberto mee. We komen terecht op een vreemde plek. 'Oké we zijn voorlopig veilig... Hoop ik. Ik heb geen idee waar we zijn'  Jij bent echt machtig. Ben je een Engel?' Zegt de vrouw 'Nee Caroline ik ben geen engel' Nu weet ik haar naam ook al. 'Ik snap het  je bent God zelf. God staat voor ons. God die een menselijke gedaante aan neemt' Opeens gaat iedereen op zijn knieën voor  mij. 'Almachtige Heer U bent in ons midden gekomen' Zeggen ze allemaal tegelijk. 'Sta op ik ben hier niet in mijn koninklijke vertrekken. Ik ben bij jullie. Dus buig niet' ze stonden allemaal gelijk weer op. 'Je ontkent dus niet. Je bent God' zegt Caroline 'ik weet niet wat is god, of wie is God?' Eriberto zegt 'God is een almachtig wezen. Hij heeft alles gemaakt wat er bestaat.' Ik denk na 'Dan ben ik God niet. Ik heb nog niks groots gemaakt, zover ik mij kan herinneren. Ik heb al verteld wie ik ben, en waar ik vandaan kom.' De dame waarvan ik ineens weet dat ze Elena heet zegt 'We hebben ook nog een huis in de verenigde staten, in verband met mijn baan daar. We kunnen daar nu beter heen. Hier is het gevaarlijk. Zo te zien staan we op de parkeerplaats van  Heathrow  Airport.' Ik denk na. Laten we dat dan maar doen. Caroline zegt 'Elena werkt in de filmwereld, dus wij wonen eigenlijk in Beverly Hills. Ons huis hier is meer een tijdelijke woonplaats. In de verenigde staten kunnen we meer voor je doen. Wat zou de Verenigde Staten nu weer zijn, en Filmwereld? Welke wereld  ben ik beland? Ik vindt het fijner om in een wereld te zijn waar ik de dingen snap. 'Wacht even. Ik snap het even niet.  Jullie wonen in Hills ofzo, maar jullie huis staat in de verenigde staten? Waar wonen jullie nu?' Elena begint het uit te leggen, maar ik hoor het al niet meer. Want ineens herinner ik mij aan de woorden van Caspain. Ik moet mijn echte moeder vinden, Rosina Harrison. 'Sorry ik kan niet mee. Ik moet mijn echte moeder vinden, herinner ik mij nu' Opeens voel ik dat Melisandre ons alweer op het spoor is. 'nee alweer!!!!!!! Mijn moeder weet waar ik ben! We moeten snel gaan, ik wil echt nog niet dood!