Elvine

Julian is openhartig

Hoofdstuk 20

Pov Julian.  (een paar weken geleden)

Nog een uur voor we landen en Elvine is noch altijd niet  terug gekomen. Ik ga nu gewoon naar haar toe om het goed te maken tussen ons. Laat ik gewoon doen alsof ik haar 100 procent geloof. Ik sta op en loop naar Elvine toe en ga naast haar op een lege vliegtuig stoel zitten. Elvine kijkt uit het raam. Ze lijkt te doen alsof ze mij niet ziet. 'Het spijt mij. Ik meende niks van wat ik zij. Ik vindt je juist leuk en mooi' Even is het stil. Nog altijd kijkt Elvine mij niet aan. Toch weet ik dat ze naar mij luistert. Ik besluit openhartig te zijn 'Ik weet heel goed hoe je je voelt. Het is allemaal nog al overweldigend voor mij, wat er de laatste dagen gebeurd is. Ik ben een jonge die zijn leven lijdt op een dood gewone manier. Ik studeer en ik moet voor school de hele dag in de boeken. Alleen als ik tijd heb kan ik chillen met mijn vrienden. Sinds jij in mijn leven kwam staat mijn denken op zijn kop' (en mijn hart) denk ik vanbinnen zonder het te zeggen. 'bijna alles waarvan ik leerde dat het onmogelijk was gebeurde recht voor mijn neus. Daar moet ik op één of andere manier gewoon veel over nadenken. Alles gebeurd tegelijkertijd. De stress van het leren en dan nu ineens ontdekken dat er zoveel meer werelden zijn. Werelden met verdere ontwikkelde wezens dan wij. Alles gebeurd tegelijkertijd. Dan zeg je wel eens dingen die je niet meent' Elvine zucht terwijl ze zichzelf nog altijd niet naar mij omgedraaid heeft. Ze begint te praten terwijl ik tegen haar rug aan moet kijken. 'Ik snap best dat het overweldigend is voor je. Dat is alles ook voor mij' Weer is het even stil. Maar Eindelijk draait Elvine zich om. Ze kijkt mij  recht in de ogen aan. Mijn hart begint hierdoor nog sneller te kloppen dan het al deed. 'Jij strest omdat het leren je zo te horen te veel wordt. Ik zou ook kunnen stressen, mijn leven is in gevaar! Toch stress ik niet. Het brengt je niet verder als je strest. Ik zou wel met je willen ruilen. Ik  probeer verder te gaan. En heb ik je ooit uitgescholden, of zwaar gekwetst?' Ik zucht weer. En denk bij mezelf 'Wat zeg ik nu voor domme dingen. Wat voor domme excuses maak ik? Elvine heeft het natuurlijk veel zwaarder dan mij' Ik denk na over wat ik wil zeggen. Het duurt even voor ik bedacht heb wat ik moet zeggen.  'Sorry jij hebt het veel zwaarder dan ik' Weer is het stil. maar dan zegt Elvine 'Als je mij deze dingen nu eerder had vertelt had je deze woorden veel minder snel naar mij gegooid. Als je dingen zegt in plaats van dat je ze weg stopt  ben je minder snel gestrest. Ik weet dat je mij niet gelooft, maar ik wil je dit verhaal toch vertellen. Toen ik nog in mijn eigen wereld was en zocht naar deze wereld vertelde een tovenaar mij dat ik niks moest vertellen over mijn identiteit, en mijn verleden. Ze zouden mij voor gek verklaren zij hij. Toch heb ik het bewust verteld. Ik weet dat je meer problemen krijgt als je problemen verzwijgt. Zwijgen of liegen, het  lijkt af en toe makkelijker maar het lijdt je juist naar  ellende. Dat heb jij hopelijk nu ondervonden. Je voelt je nu meer opgelucht doordat je het mij verteld hebt en je bent daardoor ook verder gekomen met de examens die je voor school moest maken' examens? hoe weet zij over mijn schoolexamens? Ik voel mij opgelucht en verbaasd tegelijkertijd. Elvine geeft mij opeens een knipoog. Haar ogen beginnen te stralen. 'Ik vergeef het je' zegt ze er achteraan. het enige woord dat ik nog door mijn keel kan krijgen is 'bedankt!' Ik ga terug naar mijn plaats en denk na over het geen Elvine zij. Ik hoor pap vaag op de achtergrond zeggen 'Goed gesprek volgens mij. je was een halfuur bij der'  Ik geef snel een ja als vast antwoord en  haal mijn schoolboeken uit de hand bagage. Ik wil kijken naar het geen ik nog geen aandacht gegeven heb. Wat ik vervolgens zie is onvoorstelbaar. In Het eerste en ingewikkeldste boek van het examen staan antwoorden aangegeven. Antwoorden die niet op zo'n manier in het boek horen te staan. Ik zoek de antwoorden op internet op. Alles blijkt te kloppen. Ingewikkelde wiskunde sommen zijn ineens opgelost. Alle gestoord moeilijke vragen zijn juist beantwoord. Ik wil kijken of in het volgende boek alles ook beantwoord staat. Maar de rest van de boeken zijn nog leeg.  Ineens zie ik overal inzichten die ik eerst niet zag. De oplossingen van vragen en berekeningen die mij normaal al gek maken door er alleen al naar te kijken maak ik nu zo af. Opeens wordt ik zachtjes aangetikt. Elvine zit opeens naast mij. Ze lacht naar mij. Ze kijkt weer recht in mijn ogen met die bovennatuurlijk mooie glanzende ogen van haar. Met haar ogen laat ze zien dat zij er achter zit. 'Heb jij dit gedaan?' vraag ik Elvine. ze knikt. 'Hoe? Je zat niet eens bij ons. Je hebt mijn boeken niet eens aan geraakt!' Elvine lacht 'klopt ik heb je boeken niet aangeraakt' zegt ze. Waarop ik tegen Elvine zeg 'Ik weet niet hoe je het gedaan hebt maar, als je magie hebt waarom heb je dan niet alles voor mij gemaakt?' Ik kijk Elvine nieuwsgierig aan. En Elvine antwoord met een rustgevende stem 'Praten over je problemen is het "BEGIN" van de oplossing Julian'