Elvine

Hoofdstuk 23

  Ik moet Caspain beter onder controle krijgen. Ik ben tenslotte de koningin hier! Als hij wil zou hij ervoor kunnen zorgen dat iedereen denkt dat ik zwak ben. Ik moet hem voor zijn. Ik denk na. Wat heeft Caspain lief behalve zichzelf. Hij moet een zwak punt hebben. Ik denk nog dieper na. Ik ga Elvine toch maar beter in de gaten houden vanaf nu. Ik moet ervoor zorgen dat Caspain haar niet te pakken krijgt. Ik zal haar met mijn eigen handen vermoorden. Niemand komt aan haar behalve ik! Ook moet ik die Julian van het Visioen maar eens in de gaten houden. Zijn leven moet ook maar eens wat moeilijker worden. Zeggen dat ik gek ben. Hoe durft hij. Als mijn aandacht weer terugvalt op Caspain denk ik na over wat hij gezegd heeft. Ik bedenk mij dat ik hem moeilijk kan pakken als, ik niet eens weet wie ik zelf eigenlijk ben, en wil zijn. Hou ik nu echt nog van Elvine? Waarom vermoorde ik haar eigenlijk niet in Kensington gardens. Ik denk er diep over na maar zonder succes. Eigenlijk weet ik niet waarom ik haar niet gelijk vermoorde. Ik zucht. Ik kom er vanzelf wel achter tijdens mijn levens reis. Ik sta op, en denk weer na. Opeens bedenk ik mij iets. dat is het! Zijn ego is zijn zwakke plek! Ik weet als geen ander dat je makkelijk valt voor macht en aanzien. Ik moet zijn ego zien te raken. Ik zal mij moeten voordoen als iemand die hem zal helpen zijn doel te bereiken, terwijl ik hem ondertussen onderuit trap. Maar hoe zal ik dit gaan doen? 1 dag later Ik kom aan in wizzardworld en meteen ontstaat er paniek. 'rennen daar is ze!' sommige tovenaars blijven verstijft staan en weten niet wat ze moeten doen. Ik vind het prachtig maar hou mijn Focus op mijn doel. Even later sta ik bij het huis van Caspain. Ik klop op de deur. Voor ik ook maar met mijn ogen kan knipperen doet Caspain de deur open. Caspain doet open en kijkt mij angstig aan. Ik weet dat hij maar doet alsof. 'Melisandre wat doe jij hier? Zegt Caspain alsof hij doodsbang is. 'laat mij erin Caspain!' zeg ik streng en geïrriteerd tegen hem. Caspain maakt een kleine buiging voor mij. 'Begrepen Majesteit' Meteen laat hij mij binnen. Als ik in zijn woonkamer ben wordt hij weer zichzelf. Hij begint te lachten. 'wat brengt jou hier alweer zo snel terug in wizzardworld Melisandre? Nagedacht over wat ik zij?' Ik zucht. 'ja ik heb nagedacht Caspain. En er is mij iets opgevallen bij mezelf. Toen ik zo lang bij je was voelde ik mij.......ik voelde mij....wat ik wil zeggen is dat......Ik mij anders voelde als normaal' Caspain kijkt mij fronsend aan. 'Hoe bedoel je anders dan normaal? Zeg op!' zegt hij luider maar tegelijkertijd niet schreeuwend. weer zucht ik en begin ik verlegen te lachen. 'ik heb ontdekt dat ik wel degelijk verliefd op je ben. Je bent een man die weet wat hij wil, ik zie nu wat ik al die tijd niet zag. Toen ik jou voor het eerst ontmoete overweldigde je mij gewoon snap je? Maar heel erg vond ik het niet diep vanbinnen' zeg ik met veel moeite. Caspain lacht. Dat moet ik geloven Melisandre? Hoe weet ik dat je het meent?' Ík kom dichterbij Caspain staan en zeg 'ik wil je leren kennen Caspain. Ik ben zeer onder indruk van je' Caspain begint zijn waakzame houding langzaam te verliezen en ik begin een ander zwak punt van hem te ontdekken. IK BEN ZIJN ZWAKKE PUNT. Denk ik in mijzelf. Caspain begint te lachen. 'meen je dit?' ik lach 'ja ik meen het Caspain' Caspain pakt mij bij mijn keel en probeert hem dicht te knijpen ondertussen laat Ik dit gewoon gebeuren en ik probeer rustig te zeggen met dicht geknepen keel. 'waarom meteen zo agressief tegen je vrouwtje Caspain? Ik had al verwacht dat je mij niet ging geloven. Kon je maar zien hoeveel ik van je hield. We zullen elkaars vijand moeten blijven. Dat wil jij blijkbar liever. Erg jammer Caspain!' zeg ik huilend en nog steeds met dicht geknepen keel. Caspain laat mij direct weer los. Snel probeer ik onmerkbaar naar lucht te happen. Ik loop naar de voordeur van Caspain's kasteeltje. 'dag Caspain. Een gemiste kans. dit is eenmalig. Ik doe zijn voordeur open en net voor ik naar buiten stap roept Caspain mij terug. 'wacht! Kom terug. Je krijgt een kans. Als ik erachter kom dat je mij belazert zul je een gruwelijke dood tegemoet gaan. Ik loop lachend terug naar Caspain. 'laten we elkaar beter leren kennen' laat die avond in Veliciaansa. Ik word door Caspain bij de voordeur van mijn huis gebracht. 'Zo kleine ik zie je morgen weer' Zegt Caspain met een tevreden gezicht. Ik lach zonder al te veel te zeggen. Ik wacht tot hij met zijn koets uit het zicht verdwenen is voor ik de deur met een ruk dicht sla. 'bah!! Wat een vieze vent! Hoelang ga ik dit vol houden? Hoe kan iemand zo vies zijn? Ik snap niet dat ik dit toneelstukje zo lang heb volgehouden. Zou Caspain echt niks doorhebben? ik moet waakzaam blijven. Gelukkig heeft hij mijn lippen nog niet aangeraakt. Zo ver wil ik niet gaan. Dit vieze ventje blijft van mijn lichaam af! Eens kijken wat Elvine aan het Doen is. Als ik mij op haar concentreer zie ik voor mijn ogen dat ze zich nog altijd op dezelfde plek bevindt. Na dat ik vindt dat ik wel genoeg naar Elvine gekeken heb, focus ik mij op die achterlijke Julian. Tijd om zijn leven eens flink zuur te maken! Pov Julian Opeens word ik misselijk terwijl ik niet weet waar het vandaan komt. Mam ik voel mij niet goed, ik ga even naar bed. Ik sta op en merk dat ook mijn benen erg zeer doen. Hoe kan dat nu? Ik voelde mij net nog zo goed. Elvine kijkt mij verbaasd aan. Ik begin na te denken. Eigenlijk zou ik nu ook wel graag alleen met Elvine willen zijn. Snel denk ik na. Ik ga haar gewoon vragen als ze even met mij wil spreken. Mijn hart begint gelijk sneller te kloppen. Ik strijd met mijzelf in gedachten. Kom op Julian! Vraag haar gewoon! Dan zeg ik tegen haar 'Elvine ik heb een vraag voor je' mijn hart begint nu zo snel te kloppen dat ik het gevoel heb alsof hij eruit gaat springen. 'wat is je vraag Julian?' antwoord Elvine. Ik ben zo zenuwachtig dat ik het gevoel krijg dat ik flauw ga vallen. 'kun je even met mij praten op mijn kamer? Alleen jij en ik?' Elvine geeft heel relaxt antwoord. 'ja is goed Julian ik kom er zo aan goed?' Ik zeg vrolijk ondanks ik mij niet goed voel 'oké je kunt mij op mijn kamer vinden!' als ik eenmaal op mijn kamer ben denk ik na. Ik ben te slijmerig. Daar moet ik echt mee stoppen. Ik wacht tot Elvine komt terwijl ik kouder word. Wat moet ik eigenlijk zeggen straks? Ik moet haar gewoon beter leren kennen. Denk ik bij mezelf. Ik denk nog dieper na. Stel dat ik een relatie met haar zou hebben. Dat zou echt mooi zijn! Ik begin het nog kouder te krijgen. Is ze er nu nog niet? Ik krijg het uiteindelijk zo koud dat ik toch maar onder de dekens ga liggen. Na een tijdje gaat mijn hartslag omlaag. Ze komt niet meer. Laat ik hopen dat ze het vergeten is. Ik doe toch maar mijn ogen dicht. Als ik bijna in slaap val wordt er opeens zachtjes op mijn deur geklopt. het zal mam wel weer zijn. 'Nee mam! Laat mij alleen!' schreeuw ik geïrriteerd. Ineens hoor ik Elvine zachtjes lachen. Nee ik ben je moeder niet. Je vroeg aan mij of ik even met je wilde praten. Mag ik nog binnen komen?' meteen ben ik weer klaarwakker, en schaam ik mij rot. Shit! Waarom zij ik mam! Waarom zij ik mam!' ik zucht 'kom maar binnen' Zachtjes gaat de deur open en komt de mooiste meid van de wereld binnen. Elvine kijkt een beetje rond aangezien ze voor het eerst op mijn kamer is. 'mag ik die stoel wel even pakken?' vraagt ze zachtjes 'ja hoor zeg ik rillend van de zenuwen en het ziek zijn. Elvine pakt de stoel en gaat vlak naast mijn bed zitten. Wat zou ze wel niet denken van mij. Ik lijk wel een zwak moederskindje sinds ze hier is. Even valt er een gênante stilte 'mooie kamer heb je' zegt Elvine zodat de stilte weg valt. 'dankje' zeg ik nog altijd zenuwachtig. 'waarom wilde je eigenlijk praten?' vraagt Elvine aan mij. Ik zeg zachtjes 'waarom wilde je niet bij mij op de kamer slapen?' even is het stil. 'ik vind het toch fijner om bij een vrouw op de kamer te slapen. Niet om jou, maar je weet wel' Ik knik begrijpend naar Elvine. Hierna vraag ik Elvine of ze mij kan genezen. Voor Elvine ook maar iets gezegd heeft, voel ik mij meteen weer 100 procent. Elvine knipoogt naar mij. 'zo beter?' vraagt ze. Ik lach en kom meer tot rust. Het valt mij op een gegeven moment op dat Elvine afwezig naar buiten zit te staren. 'Elvine? Elvine?' ineens zie ik een traan over haar wang rollen. 'Elvine wat is er?' zachtjes begint Elvine te huilen. ' ik weet niet of ik dat wil vertellen en of je het begrijpt' meteen staat Elvine op en loopt ze naar mijn slaapkamerdeur. Ik begin te huilen omdat ik met Elvine's verdriet mee leef. 'Elvine praten over je problemen is het begin van de oplossing toch? Inmiddels staat Elvine in de deuropening. 'je hebt gelijk. Mijn probleem is dat de twee personen van wie ik het meest hou mij niet willen zoals ik ben......... Het tweede probleem is dat ik zo graag terug naar huis wil, maar het kan niet. Elvine loopt mijn kamer uit en blijft nog heel even staan waarna ze huilend zegt 'Ik hou van je Julian!' hierna doet ze mijn deur dicht en laat ze mij weer alleen op mijn kamer achter.