Katilim Sensin [ASKIDA] Düzenleniyor

13.Bölüm

Ahhh.. Kafam zonkluyor. Halbuki dün içmemiştim de. Bir dakika.. Bu ses nereden geliyor. 

Yavaşça gözlerimi araladım. Kapı çalıyormuş. Öğlene kadar uyuyacaktım ama bana kısmet olmuyordu.Ben şuan yatağımda kendi kendime mi konuşuyorum yani. Kim bu saatte beni rahatsız ederdi ki. Saati bırak benim evime kim gelirdi.

"Kapıyı açın."

Duyduğum seslerle yatağımdan deyim yerindeyse ışık hızında fırladım. Merdivenleri ikişer ikişer inmeye başladım.

"Bir dakika geliyorum."

Kapı bu sefer yumruklanmaya başlamıştı. Ne oluyor lan. Evimi başıma mı yıkacaklar.

Anahtarı üç kez çevirdim ve kolu aşağıya indirdim. Kapıyı açtığım da karşımda bulunan iki tane iri yarı herifin burada ne işi olurdu diye düşünmekten kendimi alamadım.

"Merhabalar. KORHAN GÜNGÖR'le görüşmeye gelmiştik. Kusura bakmayın sizi bu saatte rahatsız ettik" 

Ha şunu bileydin.

"Buyurun benim. Ne vardı."

"Biz cinayet bürosundan geliyoruz. Okulunuzda meydana gelen bir olay sebebiyle sizi rahatsız etmiştik."

"Cinayet mi?" 

"Evet cinayet. Şaşırmışa benziyorsunuz."

"Evet şaşırdım çünkü benim okulda olan bir olayla ne işim olur memur bey. Üstelik bu bir cinayet ise."

"Bunları kapı önünde konuşmayalım. Bizimle merkeze kadar gelin. İfadenizi alalım.Ondan sonra işiniz var mı yok mu birlikte öğreniriz."

"Peki içeri geçelim. Üstümü değiştirip hemen geliyorum. Size ne ikram edeyim?"

"Sadece su Korhan Bey. Sadece su ve biraz acele ederseniz seviniriz. Daha diğer şüphelilerle irtibata geçeceğiz."

...

Bir karakola düşmediğim kalmıştı. Sonunda o da olmuştu. Bunu hak edecek ne yapmıştım da, başıma bunlar geliyordu. Dakikalardır bu oturduğum sorgu odasında o herifleri bekliyordum. Oda karanlık duvar ve gıcırdayan parkeden oluşuyordu. Sadece bir sandalye ve masa mevcuttu. Amerikan filmlerinde izlediğim o sorgu odası diyalogları geliyordu aklıma. İster istemez güldüm durumuma. Bundan da sıyrılırsın Korhan ne olacak ki...

Ben kendi kendime düşünceler içerisinde boğuşmaya devam ederken odaya o sabah ki heriflerin en iri yapılı olanı girdi ve yanımdaki sandalyeye oturdu. İsmimi söylemesiyle beraber yüzüne bakmaya başladım. 

"Evett Korhan Bey. Anlatın."

"Ne anlatayım?" 

diyerek sırtımı sandalyeye yasladım. O kadar rahat bir tavrım vardı ki bu durum adamı sinir etmeye başlamıştı. Bunu suratının aldığı şekilden anlayabiliyordum. Ancak kendini tutuyor gibiydi. İstediği kadar kendini tutsun ne kadar dayanacak merak ediyorum.