Katilim Sensin [ASKIDA] Düzenleniyor

3. Bölüm

 Güngör ailesi ertesi sabaha hiçte hoş bir durumda uyanmadı. Sevil, banyoya gittiği sırada gördüğü manzara karşısında ufak çaplı bir çığlık atar. Eşinin sesini duyan Burhan, telaşla banyoya doğru koşar. Gördükleri şey ikisini de şaşırmıştır.

"Burhan, kıyafetlerimiz ne halde görüyor musun?"

"Görüyorum haddini aştı artık bu çocuk. Büyükleriyle uğraşmaması gerektiğini öğrenmeli. Dayağı çoktan hak ediyor. Kendimi bu zamana kadar iyi dizginledim. Ancak bugün müdahale etmeyeceksin. Sonra senden yüz buluyor."

"Ama Burhan.."

"Aması yok Sevil derhal salona geç ben de geliyorum."

Sevil salona girdiği an koltuğa oturur ve oğluna doğru bakmaya başlar. Korhan gayet normal bir şekilde arabasıyla oynamaktadır. Bu zamana kadar onu çok şımarttığının kendi de farkındadır ancak bugün karışmamaya karar verir. Annesini gören Korhan, koşarak yanına gelir.

"Anne kucağına oturmak istiyorum. Oyun oynayalım mı?"

O sırada salona giren Burhan büyük bir hışımla yanlarına gelir.

"Derhal oturuyorsun küçük adam. Seninle artık konuşma vakti geldi de geçiyor."

Söyleneni ikiletmeden koltuğa gelişi güzel oturarak beklemeye başlar. Yaşı küçük olsa da yaptığının bir karşılığı olduğunu anlayacak yaştadır. Ancak yaptığından pişman olmasa gerek ki gülmeye başlar. Gülüşü o kadar şiddetlenir ki kriz derecesinde gülme halini alır. Oğullarının bu halini gören ebeveynleri, şaşkınlıkla birbirlerine bakmaya başlar. Annesi haliyle bu durumdan endişe duyarak oğluna sarılarak onu sakinleştirmek ister.

"Korhan sakinleş ne olur birtanem korkutuyorsun bizi."

İçine girdiği duygu karmaşası onu birden duygulandırır ve ağlamaya başlar.

"Anneciğim..  Babam bana kızmasın ben kötü bir şey yapmadım. Kıyafetlerinizi yerde görünce kirlenmiştir diye onları yıkamak istedim ve onları banyoya götürdüm. Sonrada cebimdeki boya yanlışlıkla üstüne döküldü."

"Bak bide yalana başladı eşek sıpası. Peki ya makasta mı yanlışlıkla kesti he."

"Burhan tamam kapatalım bu konuyu. Bir daha yapmaz benim oğlum. Öyle değil mi Korhan?"

"Evettt yapmayacağım anneciğim.. Ama bir şartla. Beni yalnız bırakmayacaksınız tamam mı?"

"Utanmadan bir de şart koşuyor. Sevil! Odaya gelir misin konuşmamız gerek."

Sevil eşinin peşinden yatak odasına doğru ilerledi. Daha fazla dayanamayan Burhan konuşmaya başlar.

"Sevil..  

Bu zamana kadar oğlumuzun yaptığı küçük çaplı şakalara yeri geldi güldük, yeri geldi şakadan kızdık. Ancak bir kaç gündür olanlar ve bugün ki davranışı gösteriyor ki oğlumuzun bazı sorunları var. Eşyalarımıza zarar verdiği yetmiyormuş gibi bir de yalan söylüyor. Bu yaştaki çocuk söylediğinin yalan söylemek olduğu bilmez, ancak bizim çocuğumuz nasıl bu hale geldi anlam veremiyorum. Bu durum beni endişelendirmeye başladı."