Son Yaşam

20.BÖLÜM

Son zamanlarda oldukça ateş etme alıştırması yapan beş arkadaş bu çalışmanın meyvesini vermesini istiyorlardı. Yapacak bir şey bulamamak onların canını sıkmaya başladı fakat düşünüyorlardı. Sonunda Henry ayağa fırladı, elini kolunu salladı.

"Buldum ! Buldum ! Biz ve birkaç kişiyi daha yanımıza alarak bu olayların yaşanma nedeni olan fabrikaya gideceğiz. Hani şu gaz sızıntısı olan fabrika. Belki orada ipuçları bulabilir, belki de bu şeyi tersine çevirebiliriz." diye anlatıverdi bir çırpıda.

Kafaları "çok mantıklı" anlamında sallamayı başaranlar cevabını çoktan vermişti. Yani herkes bunu kabul etmişti. Hemen gidip komutan Clark'ı buldular. Ona fabrikaya gitmek istediklerini sadece yanında kendi seçecekleri kişileri götürmek istedğini söyledi.

"Buna izin veremem. Kabul etmiyorum."

"Peki, ama neden ?"

"Daha önce hiçbir askerimi çok az kişi ile bir yere yollamadım. Hele bir lideri olmadan."

İkna etmek için 20 dakikalarını daha harcadıktan sonra Clark kabul etti.

"Ama bir şartım var. Benim seçeceğim 4 adamı da yanınıza alacaksınız."

"Bize uyar."

Hemen eski sacaşçıları topladılar. Bir de komutanın seçtiği askerler geldi. Askerlere liderliğin onlarda olduğunu söylediler. Gidip mermilerini hazırladılar. Boş kovanları dolu kovan olarak değiştirdikten sonra bilim adamlarının kullandığı, bir şey bulunduğunda kirlenmesin ya da zarar görmesin diye konulan poşeti de aldılar yanlarına. Birkaç tane. Gidip üç araba aldılar. Fabrika yakında olduğundan herkesle vedalaştılar ve yola çıktılar.

Yolda gördükleri birkaç yaratığı arabanın montelenmiş silahı ile öldürmek oldukça basitti. Haritada da gözüktüğü gibi ileride bir çiftlik vardı.Henüz oraya varmalarına 2 km. vardı. Bu yüzden etrafı kolaçan ederek uzaklara baktılar. Sonunda çiftliğin yel değirmeni gözüktü. Arabadan indiler. Nedeni ise hava kararıyordu ve kamp yapmaları gereken bir yer gerekiyordu.

Çiftlikte ev küçücük olduğundan onun yanında ki traktörün bulunduğu kocaman ama bir tarafı açıkta olan yere gittiler. Orada ki balta ile kesilmiş dalları topladılar. Ardından hayatta kalma yeteneklerini konuşturan Henry ateşi yaktı. Silahları bir yana koydular ve dinlenmeye baktılar. Ionıa'da çok fazla filtre bulunduğundan dışarıda çok uzun zaman kalabiliyorlardı.

Yavaş yavaş gözlerin kapandığı sırada bir ses duydular. Ama nedense hiç aldırmadılar. Ardından o sesin bir yaratığa ait olduğunu, çiftlik duvarının üstünden atlayınca anladılar. Yaratık oldukça hızlı bir hamleyle üzerlerine koştu. Panik halinde silahlarına ulaşmaya çalışan savaşçılar yaratık ile karşı karşıya kaldı. Henry sağına baktığında bu dalları kesmek için kullanılan baltayı gördü. Eline aldı. Bir kez yapmıştı, yine yapabilirdi. Tüm cesaretini ve gücünü topladıktan sonra yaratığa koştu.

Evet, bu sefer o kadar şanslı değildi. Yaratığa sapladığı baltayı daha çıkaramadan yaratık onu diğer yana savurdu. Geri kalan savaşçılar Henry'nin cesaretinden yararlanarak eline ne geldiyse saldırmaya başladılar. Yaratık geri çekilmek için traktörün üstüne çıktığında elinde koca bir odun olan Bill yaratığın kafasına indirdi odununu. Yaratık bu darbe yüzünden sersemlediği sırada yere düşen baltayı bir kez daha aldı Henry ve kafasına geçirdi yaratığın.

Yere yığılan yaratık, savaşçıların heyecanını fazlasıyla harekete geçirmişti. Don hızlıca silahlara koştu ve herkesin silahını fırlattı. Olası bir saldırıya karşı önlem olarak iki saatlik nöbetlere başladılar.

İlk nöbeti Hawk aldı ve uzun pompalı tüfeği ile traktörün üstüne çıktı. Kalp atışlarının yavaşlaması onun gözlerini gökyüzüne çevirdi. Yıldızlara baktı. Parlak ve mükemmel bir kusursuzluk içindeydi. Hayaller kurmaya başladı.

Bu dünyanın farklı olduğunu, elinde ki silaha gerek olmadığını hayal etti. Huzur dolmuştu içi. Bir süre böyle hayaller kurduktan sonra yerdeki baltayı aldı. Kesilmemiş birkaç odunu, üzerinde kesmek için kütüğe koydu. Baltasını kullanarak odun parçasını dallara ayırdı. Sonra da onları ateşe attı. Kafasını kaldıran Henry eliyle saat işaretini yapıp uyumasını söyledi. Çünkü nöbeti bitmişti.

Sanırım bir daha ki bölümde bi olay olucak. ^^
Sağlıcakla..