Son Yaşam

22.BÖLÜM

Arabayla bir süre ilerlediler. Güneş doğuyordu. Konakladıkları çiftliğe güneş ışınları çarpıyordu. Etraf oldukça güzel gözüküyordu ama kimse bundan bahsedemezdi. İçlerinde bu acı varken. Arabanın arka tarafında oturan John ayağa fırladı. Bağırmaya başladı.

"Orada orada ! Dumanlar çıkıyor ! Yangın var !"

Parmağıyla çılgınlar gibi gösterdiği yere baktıklarında farkettiler ki John haklıydı. Dumanlar çıkıyordu. Arabayla yokuş yukarı çıktığında tepenin üstünden gördükleri çok kötüydü. Yaratıklar Ionıa'ya saldırıyor ve her yeri parçalayıp mahvediyorlardı. Kendine bile gelmekte zorlanan Henry bile ayağa kalktı ve kesin bir kararla oraya gitmelerini söyledi. Ionıa'nın kapısı çoktan kırılmıştı. İçeride kıyamet kopuyordu. Kaçmaya çalışan insanlar, ateş açan askerler, kaçmayı başaramamış ve yaratıklar tarafından öldürülen insanlar. Henry Harry'nin ağır makinlei tüfeğine geçti.

Ateş açılmıştı fakat bu kadar fazla yaratığı öldüremezlerdi. İçeriye doğru atladı Henry. Bir üsse girdiğinde içerisinin daha kötü olduğunu gördü. Dumanlardan doğru dürüst göremiyordu. Kendine koşan yaratığı görmekte gecikmedi ama. Silahı ile diğer tarafa fırladı ve birkaç mermi üzerine yaratık yere yığıldı. İşte aradığı kişi bir masanın altına girmişti. Bu saklanan kişi Rick'di. Hemen onu kolundan tutup dışarı çıkardı.

Kan revan olmuş etraf dumandan görülmüyordu. Ne olursa olsun Henry arabalarına ulaştı. Farketti ki birkaç kişi malzeme toplamaya gitmişti. Rick'i korumalarını emrederek diğerlerine yardıma gitti Henry. Bir süre sonra dumandan çıktılar. Arabalara bindiler ve o güzel yaşam alanı, Ionıa'ya bir kez daha baktılar. Sonra da gaza basıp uzaklaştılar. Nereye gideceklerini bilmiyordu savaşçılar. Ama tek yer vardı ki orası da AVM'di.

AVM'ye olan uzun yolculukları sonucunda amaçları olan yere vardılar. Ama kötülük ve terslikler üst üste biniyordu. AVM yaratıklar tarafından basılmıştı. Başlarına bela almak istemeyen savaşçılar başka bir yere doğru yol aldılar. Çünkü yorgun vücutları daha fazla savaşı kaldıramazdı. Araba ile yerleşecek bir mekan ararken birçok inşaatın yanından geçtiler. Kim bilir o inşaatlardan ne güzel evler çıkardı. Ama şimdi güzel evi geç, yatabilecek bir yerleri bile yoktu.

Hava da yavaş yavaş kararıyordu. Dışarıda kalma korkusu onları strese soktu. Doğru düzgün düşünmeyi pek beceremeyen Henry bu yetkiyi diğer kişilere verdi. Keşke yine AVM gibi bir yerleri olsaydı. Kapıdan içeri girince açılan kapıdan dolayı içeri giren hava hemen yanlarda ki havalandırma ile gideriliyordu. Ionıa'da ise temiz hava veriyorlardı. Şimdi ise yatacak yer arıyorlardı.

O canını tehlikeye atarak malzeme toplamaya giden kişiler erzak, mermi ve filtre getirmişti. Yapacak bir şey olmadığından köşeyi dönünce karşılaştıkları ilk eve girip orayı temizleyeceklerini kararlaştırdılar.

Köşeyi dönünce karşılarına çıkan ev güzel bir eve benziyordu. Garajına girebilecek kadar arabayı soktular. Sonra da kapıyı kırdılar. Dış kapıdan içeri girince içeride ki yaratıklar uyandı.Üzerlerine doğru koşmaya başladı. Hemen savaşçılar alışkın oldukları ateş dizilimine uydular ve ateş açtılar. Yaratıklardan birine daha az mermi isabet etmişti. İşte o yaratık koşarak kendini o yaratıklara öldürmeyi kaptırmış Henry'e sert bir darbe indirdi. Öyle sertti ki gaz maskesi kafasından çıktı ve duvara çarptı. Bayılmıştı. Yaratık yere düşüp öldüğünde hemen Henry'e koştular. Gaz maskesini ona geçirdiler ve filtreyi sonuna kadar açtılar.

Henry'nin hayatını kurtarmışlardı.

Okuyun siz okuyun ^^
Sağlıcakla..