The New Wolf Pack

Hoofdstuk 17

"Maak les 43 volledig", gilt Green door de klas, "individueel!!!" Ik neem mijn pen en druk de top eruit. Na even treuzelen begin ik toch met de eerste oefening. Daarna zit ik daar weer en doe niks dan staren naar mijn balpen en mijn boek vol krabbelen. "Wie het niet afheeft werkt het tegen morgen thuis af!!!!!" hoor ik dan doorheen de klas. Ik schrik op en concentreer me terug op mijn blad, wat dus niet gaat.

Met moeite lukt het me toch om 3 van de 7 pagina's in te vullen.
Om ons te 'herinneren' zegt Green nog eens: "Degenen die nog niet klaar zijn, werk dit tegen morgen af!!"

"Ben je al klaar?" vraagt Ella als we op de speelplaats zijn. "Uhh huuhjheuh, nee... Jij??" "Nee, bijna, jij?" "Nog 4 pagina's", lach ik droog.

"Heeft iedereen het afgewerkt?" vraagt Green dreigend. Niemand geeft echt een antwoord, behalve Jason. "Nee", zegt hij uitdagend. Ik zie dat Green moeite doet om niet uit te schieten. "De rest wel?" vraagt hij. "Ik ook niet", zegt Luke; dag is gewoon typisch. "Niet erg", zegt hij tegen Luke. "Maar jij", loopt hij naar Jason, "werkt het af tegen morgen en schrijft het ook nog eens over!!" "En hij niet of wat?!" spuwt Jason in zijn gezicht. "Nee! Hij is niet zo brutaal!" Hij draait met zijn ogen. "Nee, hij is een beer en ik niet", fluistert Jason net verstaanbaar. "Alsof jij nooit iets vergeet?!" "Wil je het 2maal overschrijven?!" "Nee." "Hou dan maar gewoon je mond."

"Hey", begroet Jason me na de lessen. "Hey." "Het is morgen vrijdag... Dus... Gaan we na school picknicken??" vraagt hij me. Vraagt hij me nu..?! "Euh, ja, lijkt me leuk!!" Hij laat een brede glimlach zien. Hij is gewoon zo schattig!

"Dit lijkt me een goeie plek", zegt Jason. Ik knik en leg het kleed op de grond. Meteen laat ik me vallen en ga liggen onder de kruinen van de gigantische bomen. Jason zet de picknick mand neer. Hij blijft even zitten, maar besluit dan toch om naast me te komen liggen. We zeggen een tijd niks, totdat Jason me iets aanbiedt om te drinken.
Lange tijd lachen we om zijn grappen en genieten we van het weer en de pannenkoeken.
Plots horen we gegiechel. "Wie is dat?" vraag ik meteen aan Jason. Hij haalt zijn schouders op. Hier komen weinig mensen, behalve onze pack dan...