The New Wolf Pack

Hoofdstuk 11

We wandelen nog steeds naar een rustig plekje. Ik vind nog steeds dat het lijkt alsof we achtervolgd worden, maar iedere keer als ik achter me kijk, is er niemand. "Vind jij niet dat het lijkt alsof we achtervolgd worden?" vraag ik Jason, die naast me loopt. Eerts schudt hij zijn hoofd, maar dan lijkt hij een geur op te pikken. "Stop!" roept hij plots. "Wat is er?" vraagt Ella. "Amy en ik hebben het gevoel dat we bespioneerd of zo worden. En ik ruik iets", zegt Jason. "Shit!!" schreeuwt hij dan. "Wat? Wat?", vraagt Eurelie geschrokken. Ik ruik het nu ook. "Rennen", schreeuwt Jason, "het is een beer!" Allen schieten we in gang. Doordat we wolf zijn, gaan we super snel. Als ik weer achter me kijk zie ik... Luke. "Damn!! Rapper!!!" gil ik. Achter een bocht, in het stadspark, snellen we achter een struik. Luke loopt door en op het moment dat we willen vanachter de struik komen, komt hij terug. Hij wandelt richting de struik, we kunnen nergens heen. Ella beeft helemaal en Wouter legt zijn arm om haar heen. Weer wordt ze helemaal rood. Dan veranderd Luke in een beer. Hij heeft ons dus door. Er zijn geen mensen in de buurt dus besluit ik ook een wolf te worden. Maar eerst stuur ik MEGA snel een bericht naar de andere packleden. Als ik terug opkijk, zie ik dat de beer een halve meter voor de struik staat. Ik huil en verander in een  wolf. De rest volgt me. We komen grommend vanachter de struik vandaan. De beer besteed geen aandacht aan ons, alleen aan Jason. Hij gromt hevig en springt op hem. Hij wil hem verscheuren?! Ik zet mijn tanden in de nek van de beer, maar die schudt mij gewoon van zich af. Ik ren terug naar de beer toe en begin te vechten. De anderen beginnen dan uiteindelijk ook mee te vechten. Na even zijn ook de andere roedelleden er en ook zij helpen me. Uiteindelijk veranderd Luke terug in een mens en rent weg. Ook wij nemen onze menselijke gedaante terug aan. Jason ligt onbeweeglijk op de grond. Hij heeft een grote wond in zijn nek. "Hij moet naar het ziekenhuis!" schreeuw ik met een bevende stem.
"Dat gaat niet! Dan zullen ze ontdekken wij hij is, wie wij zijn", zegt Ferre. "Hij moet mee naar Joey", zegt Wouter dan.

Joey verzorgd nu de wonde van Jason. Ik kijk met tranen in mij ogen toe. "Hij gaat toch niet dood?" vraag ik bang. "Nee", zegt Joey me geruststellend, "maar hij heeft wel veel geluk gehad. Het was een ernstige wond. Door wat was het?" We hadden hem nog niet vertelt wat er gebeurd was. "Een, een beer", ik slik. "Een beer?!" gilt hij. "Dus de beren zijn jullie op spoor?" vraagt hij dan. Ik knik. "Pas alsjeblieft op!" waarschuwt hij ons. Jason lijkt wakker te worden. "Wat is er gebeurd?" vraagt hij half wakker. "Je bent bijna vermoord door een beer, maar het is ok nu!" zeg ik en vlieg hem om de nek. Tijdens de knuffel kijk ik naar Ella en ze steekt haar duim op. Ik zie Wouter naar haar kijken en hij schuift dichter bij haar. Dat komt zeker goed tussen die twee. Ik laat Jason los en glimlach naar hem, hij glimlacht terug.

P.o.v. Ella
Ik zie Amy tijdens haar knuffel opkijken naar mij en ik steek mijn duim op. Oh, cutties, die twee. Ik sta naast tegel, hij lijkt met de seconde dichter te staan. Plots laat hij zijn hand in de mijne glijden. Ok, nu weet ik zeker dat ik bloos. "Wandelen we euhm, samen naar huis?" vraagt hij. Ik knik. Samen wandelen we naar mijn huis. Best ver, want ik kom met de bus. "Dus, jij bent de beste vriendin van Amy", zegt hij. Ik knik. "Hey, waarom ben je zo verlegen?" vraagt hij. "Euhm, ik...", ik weet dus niet wat te zeggen. Hij slaat zijn arm om mij heen. "Tegen mij kun je alles zeggen", verzekerd hij mij. Hij kijkt me diep in de ogen aan en glimlacht. Dan gebeurt er iets waar ik zo lang naar verlangde, hij knuffelt mij. "Spreken we eens af", vraagt hij dan. "Is goed", zeg ik. Als ik voor de deur sta zwaai ik even naar hem en hij zwaait terug. We zijn nu wel beste maatjes.

Heeey mensen
100 reads!! Tanks!!!😄😄
Hopelijk vind je het een leuk boek!!