prologue

974 67 23
                                    

bana hep sus derdin.
komik olduğunu düşünürdün, ben de hep öyle olduğunu düşünürdüm.
gerçekten öyleydi. komikti. sen gidene kadar.
hiç kimseye hiçbir şey söylemeden gidinceye kadar.
bu kez sen susmuştun. komik değildi. sen susunca hiç komik olmamıştı hayat, mahrum bırakmıştı sadece beni tapılası sesinden.
ama bana sus demiştin. ben de sustum. susacağım.



sen geri dönünceye kadar.

***

klişe birazcık ama farklı bir şey olsun istedim :333

Ve ayrıca bu hikaye, noktasından virgülüne kadar ebediyen eserlerine aşık olduğum RookieQuenn içindir. Seni seviyorum ve lütfen asla yazmayı bırakma. ♡

shut up luke + clemmingsHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin