( Yona's POV )
Nagulat ako kasi bigla ko siyang narinig tumawa.
"Bakit ka tumatawa?" tanong ko kay William.
"Ah, sorry. Its just that...you really want me to believe that its not big?" nang sinabi niya yun, nanlaki ang mga mata ko.
"Kaya ka nga nandito dahil malaki ang problema mo diba? Atsaka, I'm always here to help you! Hindi mo ba ako pinagkakatiwalaan?" sabi niya. At napayuko ako.
"No. I trust you. But its just hard to explain what's happening." sagot ko.
"I'll listen." nang sinabi niya yun, napatingin ako sa kanya. He have a serious expression on his face.
Then, I decided to tell William all that I know...
"Wah, that's a really tough situation." sabi niya habang nag-iisip.
"I also can't believe that those four are related to you." sabi niya.
"Did you ask all of them already?" tanong niya and I shook my head.
"Sila Maxene, Michael, at Jonathan pa lang ang natatanong ko... also, namomroblema rin ako dahil wala talaga akong maalala." sabi ko sa kanya. He rub the back of his neck.
"Hm, I think its best if you calm down and relax first. Don't think too much about it." he said and smiled a little. Tama siya. Masyado lang siguro akong stress ngayon.
"Salamat William. Sorry talaga sa abala." sabi ko at yumuko.
"No, its fine. I'll be glad to help." sabi niya at tumingin sa orasan.
"Ah! hatid na kita sa inyo? anong oras na pala." sabi niya at tumango ako. I'm so glad.,. I'm glad that he's here to make me relax my mind.
"Ah! William! I just remembered! May napulot kasi akong notebook. And, isa rin yun sa pinoproblema ko. Inside the notebook is full of my name." sabi ko sa kanya at napahinto siya sa paglalakad.
"Ah? notebook? ahaha,,h-hindi ko alam kung kanino eh." sabi niya. Teka, bakit ganun yung sagot niya?
"Oh, just asking. Thanks anyway." sabi ko at naglakad uli kami.
"Yona..." Napahinto ako sa paglakad at huminto rin siya.
"Hmm? ano yun?" tanong ko at tumingin sa kanya.
"Parati mong tandaan na andito lang ako palagi....at hinihintay ka." He said with a warm smile.
Then, nang makarating kami sa bahay, we bid goodbyes and I went in.
"YONA!" Nagulat ako nang marinig ko ang boses ni papa. Agad siyang tumakbo papalapit sa akin at hinawakan ang magkabilang braso ko, at tumingin nang diretso sa mga mata ko.
"P-papa?" tanong ko dahil sa gulat.
"YONA! TOTOO BA ANG SINABI NANG MAMA MO NA NAAALALA MO NA ANG LAHAT?!" Sigaw ni papa at bigla siyang binatukan ni mama kaya napabitaw si paoa sa'kin.
"Yah! ang sabi ko ay kailangan malaman ni Yona ang lahat! Wala akong sinabing naaalala na niya ang lahat! Aish!" sabi ni mama, at pakamot-kamot na lang si papa sa ulo.
"Aigoo, masyado lang akong nagulat! sorry na!" Sabi ni papa at ngumiti kay mama. Hindi na ako nagsalita at pumunta muna sa kwarto.
Agad din naman akong humiga sa kama. Hindi ko na alam ang dapat na mangayayari... ang dami naman ata naming gagawin. Wait, or ako lang talaga ang masyadong naii-stress sa mga dapat gawin.
"AISH! BAKIT BA NANGYAYARI TO?! ... I didn't know what to do already..." sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa ceiling.
Suddenly, my phone vibrated. Kinuha ko iyon, at binasa ang message.
BINABASA MO ANG
Love Never Fades
RomanceSi Yona ay isang tahimik na babae. Isang istudyante na maipagmamalaki. Ngunit, biglang naisipan ng kanyang mga magulang na lumipat ng ibang school. Isang school na puro mayayaman lang at scholars ang pwedeng mag-aral. But then, nang makapasok siya s...
