Love Never Fades

Chapter 11

( Yona's POV )

Okay..its lunch time.

Inayos ko muna yung mga gamit ko, at nang pagkatayong-pagkatayo ko, bigla na lang akong nakaramdam ng sakit ng ulo! At feeling ko nahihilo ako..

Kumapit muna ako sa upuan ko, at hinawakan yung ulo ko. Buti na lang wala nang tao.

I grabbed my bag at lumabas na nang classroom. Its noisy. Lunch time kasi eh. Lunch time means free time. Naglalakad ako sa corridor, and every step I take, mas lalong sumasakit yung ulo ko.

Mas lalo akong nahihilo. Sumandal naman ako sa pader and tried to walk slowly.

Wait, nanlalabo na rin yung mga mata ko, hindi ko na makita at mamukaan yung mga tao sa paligid...hindi ko na rin alam kung naglalakad pa ako. Parang nag-eecho na yung mga boses nila... And I feel like my head is throbbing..

Suddenly, may lalaking tumatawag sa'kin. He repeatedly called for my name...at nag-eecho pa rin yung boses niya..

Before I know it, bigla na lang nag-itim ang paligid.

( Shane's POV )

"Hey, Shane...sasabay ba si Yona sa'tin?" Tanong ni Vernon habang naghahanap ng pwedeng upuan sa canteen.

"Oo naman! Tinanong ko siya kanina, and she agreed!" Masayang sagot ko and we finally sat.

"Pero bakit wala pa siya dito? I mean, ang tagal niya naman ata?" Sabi ni Vernon.

"Oo nga noh... Sige, titignan ko lang sa classroom." Sagot ko at lumabas sa canteen, and on my way to the classroom.

Habang naglalakad, nakita ko si Yona na naglalakad na. Lalapit na sana ako sa kanya, pero nagulat ako dahil sobrang BAGAL niya maglakad! I mean, ano bang nangyari sa kanya?

Hindi muna ako lumapit sa kanya, at tinitignan ko kung anong mangyayari. Soon, she leaned on the wall to support herself.

"She's not fine...." Bulong ko at nagsimulang lumapit sa kanya. Dahan dahan lang ang lakad ko, at pinagmamasdan ko yung itsura niya. She's looking everywhere, pero parang wala siyang makita, and parang pipikit na rin yung mga mata niya.

By that, nagsimula na akong maglakad ng mabilis. I saw her stopped walking. And...she's like she's frozen!

When I reached to her, I touched her, and started to shake her shoulders. Nakatulala siya! And l think something's wrong!

"Yah! Yona! Yah yah!! Yona!" I repeatedly called her name, pero hindi pa rin siya gumagalaw. Until suddenly, pumikit siya and fell on my arms. Buti na lang sinundo ko siya, kung hindi! Sino kaya ang tutulong sa kanya?! Omo! Ano ka ba naman Yona...

I carry her, bridal style, at nagmadaling pumunta sa Clinic. Buti na lang din at hindi malayo ang clinic, dahil nga mala-palasyo ang school na'to.

When I reached the clinic, agad ko siyang inilagay sa kama, at tinawag ko na yung nurse.

"Uhm...ma'am..bigla na lang po siyang nahimatay.." I explained to the nurse and she told me that I need to go, at siya na raw muna ang bahala kay Yona. I bowed and left the room.

Pagkalabas ko pa lang ng pintuan, nakita ko agad si Vernon na tumatakbo papalapit sa'kin.

"Is...is Yona okay?" Hinihingal niyang tanong.

"Wait...how did you know?..." I asked. Siyempre, paano niya malalaman na nahimatay si Yona?

"Oh, you know..rumors... Saying that the famous Shane Brown is carrying the most smartest girl in the school....so, yeah..that's how rumors go.." Vernon said and I face palmed.