Κεφάλαιο 20

1.1K 109 22
                                    

Ξύπνησα στην αγκαλιά του Harry και είδα ότι η ώρα ήταν 8 παρά 20.

Θεέ μου! Ποια είσαι και τι έκανες στην Κατερίνα; 😱

Έχω ακριβώς την ίδια απορία 😂

Σηκώθηκα από το κρεβάτι προσεκτικά, χωρίς να ξυπνήσω τον Harry και πήγα στην κουζίνα για να ετοιμάσω πρωινό για όλους μας. Έτσι κι έγινε, τα κρουασανακια μόλις βγήκαν από τον φούρνο και μόλις γύρισα είδα ήδη την Αλίκη να κάθεται σε ένα σκαμπό και να σερβίρει τον καφέ της. Άφησα στον πάγκο την πιατέλα και έκατσα δίπλα της.

Κ. "Καλημέρα Αλίκη, το πόδι σου πως είναι;" την ρώτησα ευδιάθετα και έβαλα στο πιάτο μου ένα κρουασανακι γεμιζοντας το με μερεντα.

Α. "μια χαρά είναι. " μου απάντησε μονότονα.

Οκέι...

Κ. "κοίτα Αλίκη το ξέρω ότι σου λείπε εντάξει; Κι εμένα μου λείπει! Εκεί ειναι μια χαρά και με αυτό πρέπει να χαιρόμαστε, γι'αυτό σε παρακαλώ μην είσαι έτσι."

Α. "Κατερίνα δεν είναι μόνο αυτό γαμωτο! " άφησε την κούπα της με δύναμη πάνω στο πάγκο, πήγε να κάτσει στον καναπέ και έβαλε τα πόδια της μέσα στην αγκαλιά της κουλουριαζοντας στο απαλό μαξιλάρι. Αυτό το έκανε από μικρή μόνο όταν ήταν πολύ στεναχωρημενη.

Κι εγώ πάντα έκανα το ίδιο πράγμα.

Πήγα κοντά της και την αγκάλιασα.

Κ. "θες να μου πεις τι έχεις; " της είπα γλύκα και εκείνη με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. Εγώ αμέσως τα σκούπισα. Δεν μου αρέσει να την βλέπω να κλαίει.

Α. "οι γονείς μας έχουν να μας δούνε από τότε Κατερίνα! Μου λείπουν τόσο πολύ και αυτοί απλά μας παράτησαν! "

Κ. "Αλίκη... " δεν μπορούσα να της πω κάτι.... Είχε δίκιο... Μας παράτησαν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για εμάς!

Α. "το ξέρεις Κατερινα ότι έχω δίκιο... "

Κ. "Το ξέρω κι εμένα μου λείπουν... Όμως μην ξεχνάς ότι πριν φύγουν σχεδόν έπεσαν στα πόδια μας για να πάμε μαζί τους. Οπότε δεν είναι σωστό να ρίξουμε όλο το φταίξιμο σε αυτούς... Εν μέρη φταίμε κι εμείς που δεν είναι μαζί μας αυτή την στιγμή "

Α. "ν-ναι... " είπε απλά

Κ. "λοιπόν τι λες να έρθω να σε πάρω από το σχολείο όταν σχολάσεις για να πάμε στο νεκροταφείο;"

Α. "Καλή ιδέα.... Και μιας που είπες σχολείο, πρέπει να πάω να ετοιμαστώ! " είπε ι έφυγε γρήγορα πάνω.

[...]

Παρκάραμε έξω από το λύκειο και μαζί με τον Harry κατεβήκαμε για να περιμένουμε την Αλίκη, ενώ ο Δημήτρης κάθισε μέσα στο αυτοκίνητο στην θέση του οδηγού.

Ο Harry ακούμπησε δίπλα μου στον καπό και με έβαλε στην αγκαλιά του, μου έδωσε ένα φιλί το μέτωπο ενώ μου ψιθύριζε διάφορα γλυκόλογα για να μου φτιάξει την διάθεση, μετά κατέβηκε στο μάγουλο και άφησε κι εκεί ένα φιλί, μέχρι που έφτασε στα χείλη. Ένωσε τα χείλη μας τρυφερά, χωρίς γλώσσα, δημιουργώντας ένα φιλί γλυκό, αρκετά ρομαντικό και χωρίς βιασύνη.\

Κι αυτός το πιο ρομαντικό μέρος βρήκε για σου δώσει ένα τέτοιο φιλί......... Έξω από ένα σχολείο -_-

Την όμορφη αυτή σκηνή... 

...Ο θεός να την κάνει...

...την χάλασε ο ήχος της κόρνας που μας τρόμαξε. Γυρίσαμε πίσω μας και είδαμε ήδη την  Αλίκη να κάθεται στη θέση του συνοδηγού και να χαιρετάει τον Δημήτρη με τον δικό της τρόπο.

[...]

Το μεσημέρι πέρασε αρκετά ομαλά χωρίς κανένα μεγάλο γεγονός. Τα αγόρια μετά από την επίσκεψη μας στον αδερφό μας, μας πήγαν σπίτι του Harry για μεσημεριανό. Έφτιαξαν κοτόπουλο φούρνο με πατάτες τηγανιτές. Εδώ που τα λέμε έτσι όπως το είχαν αρωματίσει με μπαχαρικά και τρόπος ψησίματος του εμοιζε πάρα πολύ με αυτό του "Λευτέρη", είναι το καλύτερο γυραδικο της περιοχής μας.

Σοβαρά τώρα; -_-

Γιατιιιιι;;;; Έχεις δοκιμάσει πότε σου κοτόπουλο στα κάρβουνα από τον "Λευτέρη";

Ναι βλαμμένη! Εφόσον είμαστε το ίδιο άτομο! 

Σωστό κι αυτό..

Αφού σπάσαμε λίγη πλάκα με τα αγόρια, δυστυχώς έπρεπε να φύγουμε γιατί εγώ είχα κάποιες δουλειές να κάνω πριν την προπόνηση και η Αλίκη έπρεπε να διαβάσει για την επόμενη μέρα.

Λοιπόν ναι ήμουν σε αρκετά καλή διάθεση... 

Ώσπου ήρθε το απόγευμα...

Προς βράδυ..

Έστω!

Όλα καταστραφηκαν όταν ήρθε αυτή η καταραμένη προπόνηση....

Αυτή είναι τόσο τσουλα και αυτός άλλο τόσο πουτανος!


Είναι λιιιγο μικρο γιατί ήθελα να σας αφήσω στο μυστήριο και να μου πείτε εσείς τι πιστεύετε ότι είδε η Κατερίνα όταν μπήκε μέσα στο γήπεδο :) ♥

Peace and love A. Xx

Volleyball Game Where stories live. Discover now