Bir Damla Umut

BÖLÜM 6 ₪¤₪

Ben daha hazır değilim. Ama imzalamak zorundayım. Bunu ona ben teklif ettim.
Hayat: Tamam getir imzalayacağım dedim oda bana getirdi. Bende imzaladım.
Hayat: Artık benim kocamsın
Murat: Artık benim gamzeli melegimsin... Artık sadece bana aitsin... Sen benim gece gözülümsün... Hadi babaannemin yanına gidelim.
Bu adam ne kadar da romantik.
Hayat: Tamam gidelim dedim ve yavaşça doğruldum. Beni önemsemesi hoşuma gidiyor. Yanıma geldi. Elimden tuttu.
Hayat: Sağol kocacim
Murat: Bakıyorum da çabuk benimsedin
Hayat: Benimsemedim!.. Benimsemek için öyle dedim. Biraz bozuldu ama olsun
Murat: Azime sultan derim ben babaanneme adı Azime sen nasıl hitap etmek istersin bilmiyorum ama
Hayat: Bende Azime sultan diye hitap edicem
Murat: Peki hadi gidelim
Ayağa kalktım. Sirtimin ağrısı biraz geçmişti. Odadan çıktık.Ben Muratin koluna girmiştim. Ondan biraz destek alıyordum. Bir odanın önüne geldik. Galiba burası. Murat kapıyı çaldı. Nu adam nerden biliyordu bu odanın olduğunu ki? Sonra kapıyı açtı. İçeriye girdiğimizde bir kadın yatakta yatıyordu. Bende Muratın kolunu bırakıp kadının yanına gittim. Elini öptüm. Kadın biraz mutlu biraz sinirli idi. Neyse boşver dedim kendi kendime
Hayat: Meraba Azime sultan ben Hayat dedim. Kadın biraz şaşırmıştı. Benden böyle bir hareket beklemediği açıktı.
Azime sultan: Meraba kızım bende Muratın babaannesiyim dedi. Doğrulup odanın içine göz gezdirdim. Bu Derya teyze değil mi? Yanına gidip ona sarıldım. Oda bana sarıldı. Ama ellerini sırtıma değidirmedi çünkü babamdan dayak yediğimi sirtimin kötü olduğunu biliyor
Hayat: Derya teyze!
Derya: Hayat !
Ondan ayrıldım bana şaşkınca bakıyorlardı.
Yaşlı konuşan ses: Siz tanışıyor musunuz?
Yok canım nerden tanıtacağız ben müneccimim ordan biliyorum.
Hayat: Annemin kuzeni olur kendisi
Suna: Bende burdayım Hayat dedi. Hiç değişmemiş. Yanıma geldi. Oda bana sarıldı. Annesi gibi sarıldı. Elleri sırtıma değmiyordu.
Hayat: Ben seni unuturmuyum hiç dedim ve gülümsedim. Etrafa bakınca Doruğu gordum
Hayat: Doruk dedim ve ona ilerledim hiç değişmemişti.
Doruk: Bir dakika hayatcim dedi ve pantolonunun cebinden görünmez bir şey çıkartıp ellerine sürdü. Sonra bana sarıldı. Elleri ile sirtimin yaralı yerlerini okşuyordu. Bu çocuk hiç büyümeyecek. Tıpkı 10 yaşındaki gibi yaramaz ama sevimli...
Murat: Sırtına... Dedi ay kocam beni düşünür muymuş
Doruk: Abicim sakin ol diyerek ayrılıdı benden.
Doruk: Durumu biliyorum zaten ilacanida sürdüğümüze göre...
Murat: Ne ilacı?
Hayat: Doruğun çocukluktan kalma bir sihir gibi ilacı Iste...
Muratin canı biraz sıkılıdı galiba. Ay kıskandı mı bu beni?
Azime: Bizi Hayat kızımla yalnız bırakın! Bu sesle biraz şaşırdım. Doruk bana eğilip
Doruk: Bambi ben seni başka biri sanıp abim ile fotoğrafını çektim ve babaanneme verdim... Nolur affet diye fısıldadı kulağıma kafamı sallamak ile yetindim.
Azime: Size diyorum! dedi ve herkes çıkmaya başladı. Herkes çıkınca beni yanındaki sandalyeyi göstererek
Azime: Geç kızım otur dedi. Bende dediğini yapıp oturdum.
Azime: Kızım evlenmeden elin heriflerinin yatağına girmeye utanmıyor musun? dedi ve telefonu çıkararak fotoğrafı gösterdi. Ne yapacağımı şaşırdım. Bu biraz ağır olmuştu.
Azime: Murat ile aranızda ne var? Sevgili misiniz?
Onun yanında yatıyorum arkadaş olacak halimiz yok ya! Hem ben mi dedim ona yanıma yat diye?!
Hayat: Şey... Biz... Evlendik... Karı-koca ilişkisi var
Azime: Ne!
Tabi kadına böyle pat diye söylersen kadının kalbine iner
Hayat: Daha bu sabah evlendik.
Azime: Siz Murat ile ne zaman tanıştınız da evlendiniz?
Ne diyeceğim? Tabiki doğruları
Hayat: Dün
Azime: Nasıl? Çabuk herşeyi anlatıyorsun
Hayat: Murat bizim eve gelmişti. Babamın borcu vardı. Onu almak için... Babam parayı vermedi. Babamı oldurecekti babam ölürse başımın çaresine bakacağım tutanacagim bir şey yoktu. Bende Murat seninle evlenirsem babamın borcunu silermisin dedim oda kabul etti. Akşam buraya geldik. Sonra benim sırtım kanayinca hastaneye geldik sonrasını da biliyorsunuz
Azime: Sırtına noldu yoksa Murat mı dövdü?
Hayat: Hayır... Şey babam...
Azime: Anladım kızım... Derya yı nerden tanıyorsun?
Hayat: Annemin kuzeni olur. Doruk ile Suna da küçükken yani annem ölmeden önce her yaz gelip bizde kalıyorlardı.
Azime: Kızım ben yarani deşmek istemedim. Bilmiyordum
Hayat: Önemli değil
Azime: Doktorlar ne dedi sırtın için
Hayat: 1 hafta dinlensin demişler... Yani murat öyle söyledi.
Azime: O zaman sen bizde kal yani bir hafta boyunca sen iyilesince de düğün hazırlıklarına başlarız
Hayat: Benim için uygundur da Murat kızmasın bir hafta sizde kalmama
Azime: Birşey olmaz
Hayat: Peki
Azime: Kızım sen gitde odana dinlen ben yarın çıkacakmışım
Hayat: Peki ben de zaten yarın çıkacaktım...
Azime: Hayat kızım... Murat biraz fazla serttir. Yani aldırma suyuna gidersen fazla kavga etmezsiniz
Hayat: Teşekkürler dedim ve ayağa kalktım. Yavaş adımlarla odadan çıktığımda sadece Doruk ile Murat vardı. İkiside beni görünce yanıma geldiler.
Doruk: Umarım fazla azar işitmemişsindir.
Hayat:Y ok biraz konuştuk sadece o kadar
Murat: Desene Azime Sultan gelinini beğendi
Doruk: Aynen aynen değilse şimdiye...
Hayat: Murat odaya gitsek olur mu
Murat: Olur hadi... Doruk babaannem-
Doruk: Tamam ben bakarım
Murat ile odaya girdik. Ben Muratin kolundan destek alıyordum. Kapıyı kapattı ve beni nazik bir şekilde kapıya yasladı.
Murat: Seni istiyorum dedi ve boynuma küçük bir öpücük bıraktı ve bana gözlerimin içine baktı. Benden onay bekliyordu. Ama ben istemiyordum. Hayır dersem kızar. Evliyiz biz neden istemiyorsun diye sorar ben ne yapıcam. Bu işin içinden nasıl çıkıcam...

Sınır:7 vote.