Bir Damla Umut

BÖLÜM 20

Bu arada Bilim kurgu tutkunu arkadaşlar Yeni yazmaya başladığım kitaba bakabilir mi lütfen?

Muratı fark edince ne yapacağımı şaşırdım. Emre bakıp tebessüm ettim.

Hayat: İyi geceler Emre!

Emre: İyi geceler Hayat!

Bende hırkama sarılıp Murata doğru ilerledim. Daha doğrusu bahçe kapısına doğru ilerledim. Kapının tam önünde durmuştu. Araba sesi duyunca arkama baktım. Emre arabayı çalıştırmış gidiyordu. Muratın yanından geçtim ona bakmadan sadece koluna kolumla yavaşça sürttüm Kapıyı açıp içeriye girdim. Ardımdan geleceğini bildiğimden kapıyı kapatmadım. Evin kapısının önüne geldim yavaş adımlarla. Ama o hızlı adımlarla geldiği için bana yetişmişdi. Zile bastı. Beraber beklekeye başladık. Yanyana durduruyorduk. Ona kaçamak bakışlar atıyordum. Yüzünü ifadesiz tuttuğu için ne hissettiğini anlayamamıştım.

Murat: Emre ile nerden tanışıyorsunuz?

Hayat: Bugün sahilde tanıştık. Beni evime kadar bıraktı sadece.

Murat: Korumaları ondan korumak için koymuştuk. Emre bizim düşmanımız Hayat ondan uzak durmani istiyorum. Sana zarar verebilir.

Beni düşünmesi hoşuma gitmişti. Hiç ergenler gibi sana ne ya da seni ilgilendirmez gibi trip atacak değildim.

Hayat: Tamam uzak dururum.

Benim sözlerimin bitiminde kapı açılmıştı. Kapıyı açan Doruk bize şaşkınlık ile bakıyordu.

Doruk: Hayat sen neredeydin? Bizi çok korkuttun!

Hayat: Sahildeydim.

Dedim ve içeri geçtim. Doruk ve Murat kapıda kalmıştı. Salona girince İpek ve Aslı hemen ayağa kalktı ve bana sarıldı. Neden bu kadar korkmuştular anlayamadım.

Koltuklara üçümüz de aynı şekilde yan yana oturmuştuk.

Bir süre sonra da Doruk ve Murat geldi. Doruk Aslı nın karşısına oturdu ve İpek e baktı.

Doruk: Kerem yolda birazdan burada olur dedi.

İpek sadece kafasını sallamakla yetindi. Zaten bu son konuşmamız oldu. Herkes birbirine bakıyor inceliyor sonra bir diğerine geçiyordu. Ben de herkese bakarken Murata baktığım bir anda o da bana baktı. Gözgöze gelince bakışlarından anladığım şeyle ne yapacağımı şaşırdım.

Sanki bir an bana eskisi gibi baktığını sandım. Sonra bunun mümkün olmayacağını düşünüp suratımı astım.

Bilmediğim bir nedenden dolayı aklıma Emre geldi. Istemsizce gülümsedim. Sonra ellerime bakıp saçlarımın da yüzümü kapatmasını sağlayarak yüzümdeki o gülümsemeyi saklqmqyq çalıştım. Birden aklıma liseli aşıklar gibi davrandığım gelince kafamı sağa sola salladım. Tam bir gerizekalı gibi görünüyordum. Bundan eminim.

Ben kendi kendime düşünürken benim güldüğünü Murat fark etmiş olacakki kaşlarını çatıp konuştu.

Murat: Neye guluyorsun? Söyle bizde gülelim.

Ah inanamıyorum! Klasik öğretmen repliği. Gözlerimi devirip cevap verdim.

Hayat: Aklıma bir şey geldi de Öğretmenim. -ayağa kalkttım ve bizim kızlara döndüm- ben çok yorgunum size iyi geceler dedim ve onların bir şey demesini beklemeden odama doğru ilerledim. Ama onların da iyi geceler dediğini duymuştum.

Odama girip yaslandım kapattığım kapıya. Muratın bana öyle bir bakışı vardı ki sanki bana aşıktı. Ama bana karşı öyle bir duygu beslediğini düşünmüyorum. Düşünceli adımlarla valizimin yanına gittim ve pjimalarımı çıkardım.