Mama pov
Als ik thuis kom zie ik dat mijn man heel boos is. Net op het moment dat ik wil vragen wat er is hoor ik een doffe klap, ik ren naar boven om te kijken wat er gebeurt is. Als ik fleur haar deur eindelijk open krijg met veel moeite zie ik fleur op de grond liggen naast haar ligt een mesje en haar arm zit helemaal onder bloed.
Ik besluit het ziekenhuis te bellen.
Na 10 minuten komt er een ambulance, fleur wordt in de wagen getild en naar het ziekenhuis gebracht.
Ik rijd met mijn auto achter de ambulance aan.
'Mevrouw ?' Hoor ik een vriendelijke stem zeggen. 'ja' antwoord ik 'u mag de kamer in, uw dochter heeft 4 hechtingen in haar arm ze is nog niet wakker dus doe rustig aan' zegt ze.
Na een tijdje wordt fleur wakker.
Fleur pov
Als ik mijn ogen op doe lig ik in een ziekenhuisbed. Ik weet nog wel wat er gebeurt is..
Flashback
Als ik boven ben barst ik in tranen uit, ik kijk naar mijn muur waar one direction posters aan hangen en ik fluister 'you're the reason why i'm still alive'. Dan pak ik een schrift en begin te lezen wat ik er in heb geschreven de vorige keer dat ik zo boven zat.
I'm the Girl who smiles everyday
I'm the Girl who's happy
I'm the Girl who says she don't care
I'm the Girl who look shy at the first but do the crazyst things when whe is comfortable
I'm the Girl who sing
But when you look inside
I'm the Girl who crys everyday
The Girl who hate herself
The Girl who is aways shy and insecure
The Girl who sings sad songs to let het problems out.
Ik doe het shrift in een lade en zie daar een mesje...
Ik pak het mesje en duw het op mijn arm.
Ik maak een diepe snee, ik zie heel veel bloed en dan wordt het zwart voor mijn ogen...
Einde flashback
Mijn moeder komt naast me zitten, ze heeft tranen in haar ogen. 'fleur?' Zegt ze 'ja' antwoord ik. Ze pakt mijn hand en het doet even pijn dan zegt ze 'Wil je me alsjeblieft nooit meer zo laten schrikken' ze kijkt bezorgt. Ik kijk naar mijn arm, er zitten 4 hechtingen in. Ik denk nogmaals terug aan wat er gebeurt is en ik krijg tranen in mijn ogen. 'het was papa' zeg ik zacht, mijn moeder kijkt me aan en zegt dan 'Ik weet het meisje'. Het is even stil en dan komt er een dokter 'We hebben even gekeken naar de resultaten en je mag gewoon naar huis, maar houd je arm wel een dagje of 2 rustig' zegt ze. Ik denk even na en zeg dan zacht tegen mijn moeder 'Ik kan toch wel naar one direction' mijn moeder geeft me een glimlach en zegt 'dat bekijken we dan wel even, maar nu gaan we naar huis'.
We zijn bijna thuis, de hele weg naar huis was het stil in de auto. Dan zeg ik tegen mijn moeder 'mam...., Ben je boos'. Het is even stil maar dan antwoord mijn moeder 'waarom zou ik boos zijn ? Ik ben allang blij dat je nog leeft'.
Als we thuis zijn ga ik naar boven ik kijk op mijn vloer en zie daar het mesje liggen met veel opgedroogd bloed er omheen. Het doet pijn om er naar te kijken.
Ik loop naar de badkamer en pak een washandje, ik maak het een beetje nat en loop terug naar mijn kamer.
Ik kniel neer naast het bloed en doe het af, als laatst pak ik het mesje ik doe het voorzichtig af en leg het dan terug in mijn laadde. Dan voel ik een hand op mijn schouder en een lieve zachte vertrouwde stem die zegt 'goedzo meisje' ik draai me om en zie daar mijn moeder. Ik begin haar te knuffelen en de tranen rollen over mijn wangen. Mijn moeder de enige die ik kan vertrouwen, de enige die me altijd steunt, de enige moeder waarbij ik altijd kan schuilen, mijn moeder.
Als ik in bed lig denk ik nogsteeds na over wat er nu precies gebeurt is en weer rollen de tranen over mijn wangen. Mijn arm doet nogsteeds pijn. Er spoken veel vragen door mijn hoofd. Hoe moet ik dit verbergen op school ? Hoe ga ik dit vertellen aan Yvonne ? Wat als ik nog dieper had gesneden? Kan ik nog wel naar one direction ? Waarom heb ik mezelf dit aangedaan? Denkend aan al deze vragen val ik langzaam in slaap.
----------------------------------------------------
Heeeeeejjj,,
Weet een dramatisch hoofdstuk.
Ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie mijn fanfiction lezen :))
Ik zit nu over de 100 reads daar ben ik echt blij mee :))))))
Laat gerust weten wat je er van vind :))
Als je van dramatische fanfictions houdt en niet bang bent om een traantje te laten lees dan 'i'll make you believe again' van froukie14
Fleur.x
