Hayatı boyunca yalanlar içinde kaybolmuş bir beden,
İris Bezaz.
Kaybolan yıllarının izinde eriyen bir buz dağı,
Tuna Erez.
Gömüldükleri boşlukta ilk ebelenen kim olacak?
Kaybolmuşluğun içindeki aşklambaç oyunu.
** ** **
Tanıtım Videosu;
https://you...
"Senin manzaran bütün evlerden daha güzel ama camın buğulu."
İyi okumalar.♡
** ** **
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateşin alevleriyle beraber saçlarım savrulurken huzuru hissediyordum. Az sonra buraya geliş amacımızı gerçekleştirecektik. Yol boyunca süren gerginliğimiz hala devam ediyordu. Şile'de, doğayla iç içe, etnik havası olan bir otele gelmiştik. Şimdi ise dağın yamacında ateşin etrafında oturuyorduk. Grup tamamdı. Bukre ve Şura bizden farklı bir otobüsle geldiği için burada karşılaşmıştık. Baran ve Uzay ise kendi arabalarıyla sonradan gelmişlerdi.
''Ortam çok güzel değil mi?''
Sessizliği bozan kişi Bukre olmuştu. Aramızda, bulunduğumuz mekân en çok hoşuna giden oydu.
''Neresi güzel! Resmen her yerde böcekler var.''
Esila ise en hoşnutsuz haliyle birlikte mekâna olan tiksintisini konuşturuyordu. Birisi topuklu ayakkabılarıyla ahşap zeminde şıkır şıkır yürümeye, diğeri ise sandaletlerinin arasına giren dikenleri umursamadan, dağlar kızı reyhan olmaya alışkındı. Tamamen zıttık.
Sarp,''Dağ başındayız burası onların alanı.''deyip göz kırptı.
O sırada bölüm başkanımız olan çocuk, ellerini çırparak dikkatleri üzerine topladı. Geceyle neredeyse aynı renk olan saçları onda gözlerimi odakladığım ilk yer olmuştu.
''Hepiniz hoş geldiniz arkadaşlar...''birkaç gevşek kız kıkırtısı,''...sonbaharın bu güzel başlangıcında bizimle burada olduğunuz için teşekkür ederiz. Bugün burada üniversitemizin geleneği olan dilek balonu gecesi için bulunmaktayız. Dilek balonlarınızı özgürlüğüne kavuştururken bu yıl için güzel dilekler dilemeyi aklınızda bulundurun. İyi eğlenceler...''kızlar hayranlıkla arkasından bakarken, göz kırpıp öğretmenlerin yanına gitti.
Hemen ardından iki öğrenci paketlerle bir sürü dilek balonu getirdi. İnsanlar akın akın dilek balonlarını almaya koyulmuşlardı. Tuna ve ben ise öylece yerimizde kımıldamadan oturuyorduk. Onunla beraberken kendimi tamamen siyah hissediyordum. Öyle ruhsuz, öyle hissiz bakıyordu ki bakışlarındaki hasreti çözmeyi delicesine arzu ediyordum. Gizemli oluşu insanları kendisine çekiyordu. Ben sanırım kaybolmuştum artık. Aramızdaki karlı dağlar yavaş yavaş eriyordu.
''Böylece oturmaya devam mı edeceksin?''
Bakışlarını yavaşça bana yöneltip sorumu algılamaya çabaladı.
''Evet. Kısacası o saçma şeyi yapmayı düşünmüyorum. Dileklerim asla kabul olmuyor.''
Yüzümü buruşturdum.''Çok saçma. Gerçekten hissederek istediğin şey, eğer doğruysa mutlaka bir gün gerçekleşir. Önemli olan gerçekten isteyebilmek.''
