mona('s) lisa ☆ camren

DOKUZ - LİSA'YI SEVMEK (II)

"Geldim," dedi Lauren arabadan inip gülümserken. Birkaç saniye boyunca Camila'nın tek yapabildiği bakmak oldu çünkü... Vay canına. Lauren fark ettiğinden çok daha güzel bir kızdı. Vücudunu saran siyah elbisesi dizlerinin biraz üstünde bitiyordu ve elbisenin askıları beyaz omzuyla ilgiye değer bir kontrast yaratıyordu. Ayrıca ayağında siyah topuklu ayakkabılar vardı ve çok olgun duruyordu. Camila istemeden de olsa o elbisenin fermuarını açıp kızın bedenini kumaşlardan kurtardıktan sonra... Hoop. Sakin.

Camila boğazında oluşmuş yumruyu yutkunarak geçirmeye çalışırken kıza bir gülümseme yolladı. "Harika olmuşsun." Başka bir şeyler daha söylemek istedi, tercihen o solgun bedeninin ellenesi kıvrımları ve bu dar elbisede belli olan kalçasıyla ilgili olmayan şeyler, ama sesine güvenmiyordu. Bu yüzden Lauren utangaç bir şekilde elini tutarken sadece yüzündeki gülümsemeyi korumakla yetindi.

İki kız da uzun süredir başka birilerinin ellerini tutmamışlardı, bu yüzden park alanından restorana kadar olan kısa yol ikisinin de nefeslerinin kesilmesine yol açtı. Camila kızın ellerinin biraz nasırlı olduğunu ve terlemeye başladığını fark etti ancak onunla ilgili bütün bu gerçekler sadece onun imajını daha da insansı kılıyordu. Daha hissedilesi. Lauren ise Ally'nin kısa parmaklı ve biraz tombul ellerini tutmuştu daha önce, bu yüzden Camila'nın ellerinin dokusu kendisine yabancıydı. Yabancıydı, evet ama Lauren bu hissi daha sık yaşamak istediğini düşündü. Ardından gerginlikle iç çekti çünkü vücudunun her hücresinin tutkuyla ihtiyaç duyduğu şeyin kendisininkini sıkıca tutacak bir el mi, yoksa Camila'nın o hünerli elleri mi olduğunu bilmiyordu.

"Ah, Troy, geldiler!" Hevesli bir Ally kendilerine birkaç masa öteden el salladığında Camila gözlerini yuvarlamamak için gerçekten uğraştı çünkü Ally ne kadar bir göt gibi davranmış olsa bile Lauren'ın anlattıklarına göre iyi biriydi. (Büyük ihtimalle Lauren sadece Ally'nin aslında nasıl biri olduğunu göremeyecek kadar aşıktı.)

Lauren, Ally'i gördüğü anda yaşadığı bütün hislerden dolayı Camila'nın elini sıktı. Üzerini bir türlü örtemediği aşk, ona karşı duyduğu karşılıksız sevgi, kendisine yaptığı her şeyden sonra ondan nefret edemediği için oluşmuş öfke; bütün bu duygular onu bir kara delik gibi içine çekiyordu ve Lauren ağlamamak için boştaki elini sıkıca yumruk yaptı. "Merhaba," dedi Camila masaya geldiklerinde. Lauren'ın bu geceki sevgilisi elini uzattı ancak Ally ona sıkıca sarıldı.

"Ben Ally, bu da Troy," derken yüzünde kocaman bir gülümseme vardı ve Camila itiraf etmek istemese bile gülümsemesi sahiciydi.

"Camila."

Masaya yerleştiklerinde oluşan kısa sessizlik olacağını sandıkları kadar rahatsız değildi çünkü Ally ve Troy sevecen tiplerdi. "Ee," dedi en sonunda Ally, daha çok Lauren'a dönerek, "görmeyeli nasılsınız?" Lauren elini rahatsızlıkla ensesine attı çünkü ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Sen bana beni artık sadece bir arkadaş olarak gördüğünü (ki ben sana geri dönmeye hazırdım, haberin olsun) ve birkaç aya kalmadan bir herifle nişanlanacağını söylediğinden beri oldukça iyi sayılırım. Senin ve bu yemek davetin yüzünden her sabah erkenden gittiğim galeride çalışan kıza tek geceliğine çıkma teklif etmek zorunda kaldığımı da eklersek ne kadar iyi olduğumu daha iyi anlarsın. Unutun gitsin.

"İyiyiz," deyiverdi Camila, çünkü Lauren'ın cevap vermesi uzun sürmeye başlamıştı ve bu çifte randevuyu daha da tuhaflaştıracak bir şeye ihtiyaçları yoktu. Camila, yeşil gözlü kızın masanın üzerindeki elinin biraz titrediğini fark etti ve bu onu korkuttu çünkü her şeyin iyi gitmesini istiyordu. Lauren'ın adına. "Siz nasılsınız? Epey yakışıyorsunuz bu arada."

Troy'un yüzünde aniden beliren sırıtış ve gözlerinin parlaması Ally'i ne kadar sevdiğini gösteriyordu. Camila buna mutlu olsa bile Lauren gözlerini isteksizce ters çevrilmiş tabağına çevirdi çünkü kimse Ally'i kendisinden daha güzel sevemezdi. Bundan emindi. "Teşekkürler," diyen Troy'du. "Genelde yakıştığımızı pek duymayız boy farkından dolayı."