Terapi

Bölüm 10 "His"

Bölümlerin geç gelmesinin sebebi birazcık okuyucu artmasını beklemem, okuyan herkesten çok özür dilerim bunun içiiin.
Çok çok güzelli okumalar canlarııım.
Baş baaş ❤️

---

(Utku)

"Nasıl?"

Karşımda ki kızın gözlerinin kocaman açılmasını izledim. İçimden kocaman bir kahkaha atmak gelsede gülmedim. Devrim'in şaşkın halleri bu kadar stresli bir günü silmek için kesinlikle birebirdi. "Daha açık konuşabilirim istiyorsan?" Devrim'e doğru bir adım daha attığımda kendini hemen geri çekti. Ben ise kendimi kahkaha atmamak için daha da tuttum. Kızın şok olmuş ifadesi hiç yardımcı olmuyordu.

"Şey, tamam, söz bir daha siz falan yok." Ellerini birleştirip suratının altına getirdiğinde daha fazla gülümsememi tutamadım. "Şaka yapıyordum, sakin ol." Yerime oturduğumda derin bir nefes aldı. "Yemem seni korkma."

Akın'ın neden bu kızı seçtiğini anlamak zor değildi. Devrim her insanın hayatında olması gereken insandı. Üzüldüğünde güldüren, sevindiğinde daha da güldüren.. Değişikti. Kızın karşısında ki insana hissettirdikleri çok değişikti. "Sende ne şakacı çıktın Utku ya." Kendisini az önce kalktığı koltuğa bırakırken derin bir nefes aldı. "Akın'la barıştınız mı?" Elime az önce bıraktığım bardağı alırken boğazımı temizledim. Bu soruyu sormak için bir saniye dahi beklemeye niyetim yoktu. "Barıştık." Kafasını salladı.

İçimden bir yerlerde 'keşke' dediğime yemin edebilirdim. 'Keşke barışmasaydınız.'

"Bir an benim yüzümden ayrılacaksınız diye üzülecektim." Gözlerimi devirdim. Kızın sevgilisi vardı.

Ve teknik olarak Devrim 'neredeyse' kardeşim yaşındaydı.

Ki bu otomatik olarak Akın için de geçerli oluyordu ya, neyse.

"Bir dakika, Akın benim sevgilim değil ki." Devrim gözlerini kocaman açarak bana döndü. "Sen çok yanlış anlamışsın." Saçlarını ellerinin arasından geçirişini izledim.

Sevgili değillerdi.

"Akın benim abimin arkadaşı, kendimi bildim bileli bizimledir. O yüzden o gün korumacı davrandı. Benim için çok özeldır onun yeri." Gülümseyerek gözlerimizi birleştirdiğinde derin bir nefes aldım.

Cidden sevgili değillerdi. Fakat bu beni gerçekten ilgilendirmemeliydi.

"Açıklama yapmana gerek yoktu." Elimde ki bardağı yerine bıraktım. Devrim'in gülüşünün silinip ciddiye dönüşünü izledim. "Özür dilerim, haklısın." Kafasını sallayarak bakışlarını gözlerimden kaçırdığında kendime yumruk atmak istedim.

İçimde ki bir şeyler ruh halimi iki saniyede değiştiriyordu ve ben buna kesinlikle engel olamıyorum.

"Şey ben cidden kalksam iyi olucak." Uzun bir sessizlikten sonra ayağa kalktığında kafamı salladım. "Ben bırakırım seni." Ellerini kaldırıp itiraz etmeye hazırlanırken onu dinlemeden hareket ettim. Arabasını okulda bırakıp evime gelmişti ve benim prensiplerime göre tek başına eve dönmesi hoş olmazdı.

Arabaya bindiğimizde de sessizliğini korudu. "Müzik açabilir miyim?" Kafasını bana çevirdiğinde kafamı salladım. Açıkçası ne tarz müzik açacağını merak etmiyor değildim. Bangır bangır clup müziğine kendimi hazırlarken, türkçe radyolardan birini açıp arkasına yaslanmıştı.
"Ege'yle konuştuktan sonra bana haber verir misin?" Radyo frekanslarını karıştırırken tekrar kafasını bana döndürdü. "Bugün olanları yani, eğer anlatırsa?" Kafamı salladım.