içim götürmez çevirdiğim sayfaya dönmeyi dahi
nasıl kaldım geçmişte aylardır yırtılmamış takvim yaprağı gibi
zaman durdu mekan durdu ölümü kabul eden toprak durdu
çatlayacaktı orta yerinden yağmur yüklü bulut durdu
bir fotoğraf karesi düştü ucu kör satırlara
edip geldi edep geldi yaş düştü gözünden hüzün okundu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi (YENİDEN BASILACAK)
Poesía"sende fırtınalar kopuyorken, onda yaprak kıpırdamıyorsa; aynı iklimi paylaşmıyorsunuz demektir."
