ayın ikisi gece vakti sabaha yakın
güneş ha doğdu ha doğacak
rüzgâr öpüşür gibi geziniyor tenimde
sigaramın kor kızılı ucunda
her çekişimde nefesimi çıtır çıtır
poff diye doluyor semaya duman
yarıdan fazlası kaldı içimde
gökten bir yıldız seçiyorum tepemde
en parlağını seçeyim diyorum ama
soluk olanı daha masum bakıyor
ona yöneliyorum ben de
merhamet ediyorum
sonra uzak köşede bir tanesi yuvarlanıyor kayıyor
seni diliyorum yine ben de
hiç olmayacağını bile bile
o kayan yıldıza kızacağım bak olmadı diye
hiç fark etmedim iki nefesim kalmış elimde
ilkini çektim okkalı
hani ölecekmişim belki gibi
olur da son nefesim olur diye
ötekini salıverdim boşluğa
seni düşündüm her zamanki gibi
ayın ikisiydi yine o gece
sen gitmeden evvel sabaha yakın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Mesaisi (YENİDEN BASILACAK)
Poesía"sende fırtınalar kopuyorken, onda yaprak kıpırdamıyorsa; aynı iklimi paylaşmıyorsunuz demektir."
