Aşk'a Engel

37.Bölüm-Final❤

Final bölümümüz ile geldik.Hemen ardından gelecek olan Teşekkür yazımda duygularımı belirteceğim.Lafı uzatmadan final ile sizi baş başa bırakıyorum...

Lütfen düşüncelerinizi belirtin,finale yaraşır bir veda diliyorum sizden...

Hemen çok yakında 2 tane özel bölüm gelecek,birisi Deniz&Kerim ve Ufuk&Aslı'nın bulunduğu bir diğerinde ise Eylül&Güney'in olduğu.

**2 Ay Sonra**

Toprak kokusu kasvet ile birleşip havaya karışırken hırçın yağmur damlaları arasında elimdeki kağıt parçasıyla yürümeye devam ediyordum.Biraz sonra okuyacaklarımı sindirmem için önce oturup sonra da yüzleşmem gerekiyordu.

İnsanoğlunun hep bir sebep için geldiğini düşünürüm bu dünyaya.Kimisi mutlu olmak için,kimisi sınanmak için,kimisi kazanmak kimisi ise kaybetmek için...Benim niye geldiğim belliydi.Savaşmak için,sınanmak için ve kaybetmek için..

Topraklarla çevrili yoldan ilerledikten sonra gelmem gereken yerde durdum,ruhsuzca beyaz mermer üzerinde siyah yazıların çevrelendiği taşa baktım bir süre.Hayatımın ilk kaybı ile karşı karşıyaydım şuanda.Sanki ilk kez karşı karşıya gelmiş gibi bir burukluk,ne yapacağını bilememezlik ile doluydum.Tek elimde sıkı sıkı tuttuğum kağıt parçasını açıp yıllardır içinde okunması için bugünü beklenilen yazanlar ile yüzleşme vaktiydi şimdi.

-'Yüreğime düşen ilk parçam...Canım oğlum,şuan bu yazdıklarımı okuduğuna göre kafamda kurguladığım sonrasını düşünmediğim hiç hoş olmayan şeyleri gerçekleştirmişim.Güney'im...Sen ve kardeşin kollarıma konduğunda hayatımdaki tek gayem ve dileğim,sizlere layık bir anne olmaktı.Kokunuzu her duyumsadığımda,her gülüşünüzde,her adımınızda...

Olamadım oğlum...Ben öyle bir anne oldum ki sana ve kardeşine.Bir dakika bile sizleri düşünmeden ölümümü kurguladım kafamda.Lakin yapamadım oğlum,yüzleşemedim.Sevdiğim adamın ihanetini kaldıramadı yaralı yüreğim..Ama en çok da dostumu suçlayarak onunda yuvasının yıkılmasına sebep olmamı kaldıramadım.

Doğru okudun,oğlum.Ben mutluluğumun bozulmasından en çok Ebru'yu sorumlu tutarken meğer o da benim kadar yaralıymış.Meğer dostum hiçbir zaman ihanet etmemiş bana.Hepsi o iğrenç adamın yüzündenmiş de ben boşu boşuna suçlamışım Ebru'yu.Hatta suçlamakla kalmayıp eşine bildiğimi sandığım sözde gerçekleri anlatarak yuvasından,kızından olmasına sebep olmuşum.İşte mutsuzluğuma katlanırdım da sizin yaşınızda bir evladı annesinden ayırmayı kaldıramazdım,oğlum.

Güney'im...Kardeşini ve seni,size emanet ediyorum oğlum.Ben size annelik yapamadım ama siz birbirinize kardeşlik yapın olur mu?Ve bana kızmayın,aklınızda hep sizi çok seven anneniz olarak kalayım.

Oğlum...Büyüyeceksin,büyüyeceksiniz ve ben bunu göremeyeceğim.Aslında göreceğim ama siz gördüğümü göremeyeceksiniz.Mesela sarılamayacağız,o muazzam kokunuzu duyamayacağım;ama dayanamıyorum Güney.Biliyorum bunu size yapmaya hakkım yok ama dayanamıyorum oğlum.Denedim olmuyor...

Mutlu ol oğlum...Senden dileğim vakti zamanı geldiğinde huzurlu bir yuva kurman.Bilirim aslında Deniz daha hassas görünür ama esas senin içinde fırtınalar kopar.Öyle ki kardeşinin acısını kendi acına ekleyeceksin.Ve ben yine biliyorum senin fırtınanı dindirecek kişiyi.

Eylül...Yolunuz mutlaka kesişecek iyi ya da kötü,acı ya da tatlı bir sürü şey yaşayacaksınız ama sonunda mutlaka huzuru birbirinizde bulacaksınız.Üzmeyin birbirinizi oğlum,ben Eylül'ü annesinden etmişken sen benim onda açtığım yarayı da sar olur mu?Ebru...Bir gün kızıyla kavuşacak çünkü hak etmedi böyle ayrılmayı.O gün geldiğinde eğer sende Eylül'ün yanında olursan sakın düşmanlık besleme Ebru'ya.Ben ona haksızlık ettim ama sen etme oğlum.Gerçi biliyorum o yüce gönlü ile sen ne dersen de hiç ses etmeyecektir.Ama sen kırma ne onu ne kızını.Eylül,küçükken bana kafa tutup seninle evleneceğini söylediğinde inanmıştım kaderinizin bir olduğunu.O güzel anları sizlerle yaşamak isterdim fakat...İşte burada tıkanıyor sözcüklerim.