Aşk'a Engel

6.Bölüm♥

GÜNEY'DEN
Kulübe girdiğimde hemen sağımda olan dev koridorda Denizi bir herifin kollarında görünce resmen kan beynime sıçradı.Daha fazla beklemeyerek 'Deniz'diye bağırdığımda ikiside toparlandı.Hızlı adımlarla yanlarına ulaştım.

-'Noluyo lan burada'

-'Abi ödümü kopardın birşey olduğu yok ya'

-'Sen sus Deniz' gözlerimi yanındaki dallamaya çevirip sorgulayıcı bakışlarımı ona yolladım mesajı almış olacak ki konuşmaya başladı

-'Sinirlenmenizi gerektirecek birşey yok sadece ufak bir çarpışma'

Tam adamın üzerine yürürken Deniz'in koluma dokunması dikkatimi kardesime yöneltmeme sebep oldu.

-'Abi gidelim mi başım dönüyor'

-'Yürü 'diyip kolundan tuttum nazikçe sonuçta Eylül değildi o ve herşeyin en iyisine layıktı.Ah nerden geldi bu baş belası aptal aklıma?Korumlarımdan Samiyi arayıp kontrol etmem gerektiğini aklıma not ettim.Cadı kardeşim arabaya oturduğunda yola koyuldum.Fazlasıyla dalgın duruyordu ve bu hali canımı sıkmıştı.

-'Deniz neyin var güzelim'

-'Uykum geldi galiba abi iyiyim merak etme'

Başımı salladım sadece.Kısa bir süre sonra evimizin önüne geldik.Nihayet içeri girdiğimizde yine abi-kardeş yalnızlığımıza geri dönmüştük.Yanağıma konan ıslak buseyle gözlerimi masum kardeşime çevirdim.

-'Ben yatıyorum canım abim iyi geceler' başına ufak bir öpücük kondurup 'İyi geceler masum meleğim' diye mırıldandım.

Denizin odasına çekilmesiyle tek başıma kalmıştım.Uykum olmadığı için çalışma odasına gitmeyi tercih ettim.Aklıma yine Eylül gelince telefonumu çıkartıp Samiyi aradım.İlk çalışta açıldı.

-'Buyurun Güney bey'

-'Herşey yolunda mı Sami'

-'Evet efendim küçük hanımdan ses çıkmadı güvenliği sıkı tutuyoruz'

-'Peki'deyip yüzüne kapattım.Sohbet edecek havam yoktu şuan

Yavaşça masama geçip oturduğumda bir klasik haline gelen şeyi yaptım.Çekmecemi açıp elime gelen albümü aldım ve karıştırmaya başladım.Derya hanımla eskiye yolculuk etmekte bir zarar yoktu.Kimi fotoğrafta ağlıyor kimisinde de gülüyorduk kardeşimle.Bu karelerde değişmeyen tek şey annemizin gülüşüydü.Hiçbir zaman yüzünden eksik etmezdi o masalsı gülüşünü.Evet masaldı benim için hiçbir şey demesine gerek kalmadan gülüşüne bakarak uyuduğum nice geceler vardı.Dinlendirici, huzur verici bir etkisi vardı üzerimde çünkü.Ben öyle bakayım da dünya dursun umrum olmazdı.Ölümü bile gülümsemesine engel olamamıştı.Aslında kendisini öldürmesine kızıyordum.Bizim için kendimi geçtim Deniz için sabretmeliydi,bizi alıp gidebilirdi mesela ama böyle olmamalıydı.Daha fazla durmamam gerektiğine kanaat edip anılarımı terk ettim,ve odama çekildim.

KERİM'DEN...
Evlere dağılırken aklımda hala o kız vardı.DENİZ.Gerçekten de gözleri ucu bucağı olmayan bir okyanusu andırıyordu ve ben çoktan o derinlikte boğulmuştum.Neydi bu hissettiğim?Heves,tutku,hoşlantı?Bir daha görür müydüm acaba.Locada patronun yanında oturduğuna göre bir alâkası vardır ve mutlaka yine gelecektir.Ah bir daha gelse ne olacaktı ki, benimkide laftı ya.Telefonumun çalan sesiyle irkilecek kadar daldığımı anladım. Baktığımda Eylül'ün babası arıyordu.Bu saatte ne olabilirdi ki?

-'Efendim Sinan amca'

-'Kerim Eylül yine gelmedi haberin var mı' derdi neydi bu kızın durup dururken ortadan kaybolmakta ne demekti şimdi.