Aşk'a Engel

20.Bölüm-Geç Kaldın!❤

Merhabalar,yeni bölüm ile karşınızdayım Bol bol yorum ve votelerinizi bekliyorum,keyifli okumalar...

Bir de wattpad aracılığıyla tanıdığım benim gibi taze yazar mujdebusra'nın Sadece Nefret adlı kitabını okumanızı tavsiye ederim,ben beğenerek okuyorum.Konusu;Bir kız ailesini gizemli bir kazada kaybeder.Teyzesi ile yaşar,ancak okulun ilk günlerinden başlayarak gelişen olaylar onu Çağlar ile tanıştırır.Bu ikili tamamen 'Zıt kutuplar birbirini çeker'deyiminin en güzel örnegidir diyebilirim.Ve kızın ailesini ölümüyle ilgili tüm sırlar Çağlarla birlikte yavaşça açıklık kazanacaktır.Ancak bu gizem değil,romantik de değil.Eğlenceli gizem içeren romantik bir hikaye.

Bölüm Şarkısı:Güliz Ayla-Olmazsan Olmaz

Multimedia:Eylül ve Güney'in kaldığı kulübe

***

Sen sokağa çıkma sevdiğim,sonra şiir sokakta diyorlar...

***

EYLÜL'DEN...

Korkudan tir tir titrerken gözlerimi sımsıkı yummuş,yaşamış olduğum daha doğrusu olacağım bu anın sadece bir kabustan ibaret olmasını diliyordum...

Kollarımı sıkısıkıya kavrayıp hareket etmeme dahi engel olan adamın (!) yüzüne dahi bakmak istemezken,tuhaf olan koskoca sahilde bir tane bile insanın olmaması,çığlık ve feryatlarıma bir kişinin bile çıkıp gelmemesiydi.

Evet,hayatımın hemen hemen her evresi korku doluydu.Mesela küçükken annemsiz uyumaktan,yüzüme bakmasa bile babamsız yaşamaktan,Kerim'i kaybetmekten hep korkmuşumdur.Ama şuan ki içinde bulunduğum durum bunlara hiç mi hiç benzemiyordu.İlk kez haberlerde içim gide gide izlediğim hemcinslerimi anlayabiliyordum.Dışarıdan bakan bir göz,''keşke hemen pes edip,çareyi intihar etmekle bulmasaydı yavrucak'' dediklerinde her zaman çok tepki gösterirdim.Kendilerinin başlarına gelmeden,ne hissetiklerini bilmeden nasıl böyle fütursuzca yorum yapabilirlerdi ki?Ama şimdi herhalde bunu deseler çok başka bir tepki gösterirdim,kovmaktan beter eder,yerin dibine defalarca sokardım sanırım.Böyle bir iğrençliğe maruz kalan hangi masum,kolay kolay eski yaşamına dönebilirdi ki?Birbirinden cahil gözün ona acıyarak bakmasına,en kötüsü de gözünü kapattığında bir bir zihninde o iğrençliğin canlanmasına nasıl dayanabilirdi de pes etmezdi?

Kolumdan sürüklenince gözlerimi istemsizce açıp ne olduğuna baktım.Karşımdaki hayvanın gözü hiçbir şey görmüyor gibiydi.Artık ''bırak,imdat,yardım edin'' diye bağırmaktan bboğazım ağrımış ve sesim kısılmaya başlamıştı.Kimse ya,hiç kimse mi olmazdı bu lanet olasıca sitede!Serkan beni öylece duran şezlonglardan birinin üstüne fırlatır fırlatmaz üzerime eğilmişti.Hem sırtım sert bir yere çarptı diye hem de anın korkusundan ağzımdan tüm kuvvetimle oldukça yüksek bir çığlık çıkmıştı.

-'Bağırma güzelim,biraz sonra zaten zevk çığlıkları atacaksın yorma o tapılası sesini'

Ardı arkası kesilmeyen tekmelerimi Serkan'a savurmaya çalışsamda tüm ağırlığını üstüme verdiği için boşa çabalıyordum.Ellerimi tutmayan eli arsızca bacağımda dolaşırken elbise giydiğim için kendime lanet ediyordum.Üstelik içinde bulunduğum korku çukurunda yalnız değildim.Her zaan bana karşı çıkan iç sesim bile şuan dizlerini kendine çekmiş korku dolu gözlerle bana bakıyordu.

-'Bıraaak,Allah'ın cezası bıraak'

Ben bağırdıkça o daha fazla hayvanlaşıyordu.Eli bedenimde gezerken dudakları boynumda dolaşıp,ıslak öpücükler konduruyor yer yer de ısırıyordu ve ben artık tam anlamıyla sona geldiğimi anlamıştım.Gözlerimi birbirine girercesine yumup biran önce ölmeyi tekrarladım içimden.Çok değil birkaç saniye sonra üstümde oluşan boşluk sebebiyle bir süre aynı vaziyette beklesem de gelen bağırış çağırış yüzünden korka korka açtım ağlamaktan kan tutmuş gözlerimi.Oan karşımda hiç beklemediğim birisini,Güney'i,Serkan'ın üstünde öldürürcesine yumruk atarken görünce bu sefer korkudan değil,kurtulduğum için nefesim kesilircesine ağlamaya kaldığım yerden devam etmiştim.Ellerim anında o hayvanın boynumda bıraktığı iğrenç izlere gitti,Güney çok geç kalmış olmasa bile yine de birkaç dakikamı o hayvanın altında,dudaklarını boynumda hissetmek zorunda kalmıştım.