MAVİ GÖZLERDEKİ KARANLIK

3.Bölüm

Medya:Siyahkolik...

"Kaan?"

Kaan'ın hiç birşey demeden beni öylece çekiştirip buraya getirmesi ve nedeni bilmediğim  halde bana baktığı öfke dolu bakışları ile karmakarışık duygular içinedeydim.Korkudan elim ayağım titriyordu.Sakinleşmek için yere oturup dizilerimi kendime çektim.

Kaan ise ölümcül bakışlarını üzerimde gezdiriyordu.
"Beni neden getirdin buraya?" Korkudan cümlemi zorda olsa Kaan'a sundum.
Kaan dilini nerede unutmuştu,ya da kulakları istifasını mı vermişti.Sözlerimi geri almak zorunda kaldım;
"Pamuk şekerler çabuk erir,o yüzden okulun ilk günü artistlik yaparsan erirsin, yok olursun seni kurtaracak biride biride olmaz!" Siyahın derinliği Kaan'da anlamıştım.Derin derin nefes alırken hiç istemediğim cümleler ağzımdan döküldü;
"Demirlerde erir..
"Demirlerde erir Kaan Bey,bu halinle senide eritmesinler."
Nerden geliyordu ki bu cesaretim,o saçma cümlelerimi bitirip ağzımı sonsuza kadar kapatmayı planlıyorum,ama anlaşılan Kaan'ın karşısında yürek yemiş gibi bir hal alıyordum.
"Demiri ateş eritir,pamuk şekerlikten vazgeçip ateşim olmak ister misin?"

Kaan'ın söyledikleri beni değil ama yüzümü ateşe çevirmişti.Oturduğum yerden kalkıp okulun kapısına doğru yürümeye başladım,Kaan arkamdan bağırdı;
"Dediklerimi iyi düşün pamuk şeker!"
Kaan'ın söylediklerine biran duraksadım,ama arkamı dönmeden koşarak okuldan içeri girdim.Listeden sınıfımı bulup oraya doğru yürüdüm.

Ve yine şansızlık beni yanlız bırakmadı,sınıfa girdiğimde hoca içerideydi,dahası Kaan benden önce girmişti.Buna mı şaşırsaydım yoksa Kaan ile aynı sınıfta olmama mı?

Kapıyı vurmadan girdiğim için hoca sinirlenmişti.Okulun ilk günüydü ve bu okukda yeni olmamın yanı sıra üzerimde ki rengarenk kıyafetlerle"Rezil olmak için yaratıldım."diye bağırıyordu iç sesim.

"Gel bakalım günümüzün şanslı kızı!"

Tüm gözler üzerimdeydi,baskı kelimesini tam anlamıyla üzerimde taşıyordum.
Hocaya doğru yaklaştım,pis pis sırıtması beni biraz sonra yerden yere vuracağının anlamını veriyordu;
"Geceleri dışarı çok çıkma ,millet seni trafik lambası sanır."dedi.
Sınıfın kahkahası,yüzümün kızarmasında büyük anlamda yardımcı oldu.
"Senin için en köşeyi seçtim,oraya otur." pisliğin teki olduğu her halinden belli oluyordu,devam etti;
"Fazla ses çıkarma kedilerden nefret ederim!"
Ağlamam için sanırım son damlayıda koymuştu.
Kaan oturduğu yerden kalkıp hocanın yanına yaklaştı;
"Fazla ağlama köpeklerden nefret ederim."der demez kafayı geçirmişti hocayla.

Hoca burnunu tutarken Kaan elimden tutup sınıftan çıkardı,tabi tüm sınıfada izlemelik tiyatro çıkmıştı.Hızlı hızlı basamakları inerken Kaan'ın nefesi arasında söylediği kelimeleri anlamaya çalışıyordum.
"Eriyorsun pamuk şeker,eriyorsun!"

Elim terlemişti.Kaan elimi tuttuğu için rahatsız olmuştum.Elimi çekmeye çalıştım,Kaan sert bakışlarını yine bana doğrulttu;
"Elimi sakın bırakma!"
Korkumdan,utancımdan,heyecanımdan Kaan'ın yüzüne on saniyeden fazla bakamıyordum.Sanki gözlerindeki alev beni yakıyordu.

Bahçeye çıkıp çimenliklere doğru oturdum.İlk günden yaşadığım bu akıl almaz olayları aklımda tekrar tekrar oynattım.Biri yanıma oturduğunda Kaan'dan başka biri olmayacağına emindim.Yüzüme bir süre baktıktan sonra sırt üstü çimenliklere uzandı.Bende çimenliklere uzandım ve gökyüzünü izlemeye başladım.

Bulutları incelediğimde Kaan'ın bana neden böyle davrandığını düşünmeye başladım.Sonuç çıkmaza gidiyordu.Bu sorunun cevabını sadece Kaan'dan öğrenebilirdim.

Gözlerimi kapatıp sessizliğin tadını çıkardım.Bir süre sonra gözlerimi açtığımda Kaan hemen üzerimde ifadesiz bir şekilde duruyordu.Nefes alıp verişimi kontrol edemiyordum.Yüzü yüzüme yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapadım.Bunların hepsinin bir rüya olmasını istiyordum.Dudakları dudağıma değdiğinde.Bir kız sesi;
"Ne oluyor burada Kaan?"dedi.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Teşekkürler😊