Kalbimdeki Aşk

12.Bölüm ( Paraşüt)

Multimedia : Sude

Bir insan hayalinden vazgeçer miydi ? Evet ben şuan vazgeçecektim. O kadar yukarı çıkılır mi ? Söyle fazla yüksek olmayan yerden atlasaydik nolurdu? Ama herşeyi en iyisini bilen Mert bu konuya el atmıştı. Biraz daha zorlasak dünyanın katmanları çıkabileceğimizi bile düşünüyorum.

Uçağın penceresinden dışarı baktığımda şuan bile ne kadar yüksekte olduğumuzu anlamaya çalışıyordum. Gel gör ki bütün devrelerim yükseklikten arıza yapmış elim ayağım dolaşmaya bile başlamıştı. Ben bu hayali defterime yazarken ne düşünüyordum? Gerçekten çok merak ediyorum. Hayır arkadaş okadar yükseklik korkun var niye yazıyorsun. Merti dinlemeliydim. Ama şuan vazgeçemem de of ne iğrenç bir durum. Koltukta ne yapsam sankileşmiyordum. Evet içimden okumadığım dua kalmamıştı. Bir ara kuranı okuyup bitirebilecek seviye kadar gitmiştim.

Alaylı yüzüme bakarak " Selin sen bir gerginsin sanki "

" Ben mi yok ne alaka heyecan o heyecan ."

" Heyecandan  mi ellimi tutuyorsun merak ediyorum yoksa yakisikliligimdan mi ? "

" Ah şu özgüveninizi kendinize saklasanizda heyecanımı gidersem ."

" Yanında ben olunca heyecanın ondandir ."göz kırpmasına şaşkınlıkla baktım.

" Heyecanımı buna bağlanman çok saçma. Hem  daha da yükselecek miyiz ?"

" Hayır geldik zaten .Paraşüt çantanı sırtına al bak şuradaki ipi çekeceksin çekmeyi unutma ."

" Ya açılmazsa o zaman ."

" Açılır merak etme paraşütleri kontrol ettim.Eger korkuyorsan ikimiz bir parasütte atlayalım. "

" Ben mi ?   Güldüm . ne korkması hayalim o benim ne korkacağim ."

" Kapı açılınca ilk sen atla arkandan ben gelirim bak şu kısma doğru paraşütünü sürükle. "

Hadi başka bir yere rüzgarla sürüklerse benim paraşütümü açmazsam. Ölümden korkmuyordum ama onun yanında da bu şekilde ölmek istemiyorum.En mantıklısı bu tek başına atlamaktan vazgeçmek.

" Mert düşündüm de beraber ikimiz bir parasütte atlayalım sen haklısın ben şimdi paraşütü açamam falan."

Yüzündeki o çapkın gülümsemesiyle
" Demek bana yakın olmak istiyorsun. Peki beraber atlayalım sonuçta paraşüt önemli tabi. "

" Sana yakın olmak isteyen yok sadece sen paraşütle atlamaya aliskinsin diye dediydim .Senin yaptığına bak sana yakın olacağıma gider eğitmenden  isterim. "

Uçaktaki eğitmeni yanına gitcegim  sırada kolumdan tuttu.  " Gerek yok beraber atlarız hadi gel paraşütü ayarlayalım ."

Eğitmenin yardimiyla birbirimize bağlanmış durumdaydık. Onunla beraber uçakta yavaş adımlarla uçağın kapısına yöneldik. Mertin herşeyi kontorol etmesiyle yüzüme baktı.
" Hazırsan atlayalım ."
Kafamı olumlu anlamda salladigimda uçağın kapısını eğitmen açmıştı. Mertle beraber yavaş adımlarla kapının ucuna geldik.

" Bir iki üç diyince boşluğa atlıyoruz. "
" Tamam ."

"Bir iki.." der demez ikimizde boşluktan aşağı düşmeye başladık.Kalbimin göğüs kafesimden çıkacak gibiydi. Sakinleşmek istersen daha çok panik yapmış durumdayım.

" Mert paraşütü açmayacak miyiz ? "

" Sakin ol birazdan açicam ." Sesindeki o rahatlatıcı tını sayesinde gökyüzünün keyfini çıkarıyorum. Hatta şuan gökyüzünde rahatça süzülüyorduk.

Birazcık aşağı düşerken gibi olurken paraşütü açmış ve derin bir nefes alıp aşağıya doğru inisimizin keyfini çıkarıyorum .

Aşağıya inmemizin ardından Mertin paraşütü üzerimizden kaldirip başka bir yere attı . İkimiz birbirimize sarılı gibiydik. Mertin birbirimize bağlı olan kemerini çıkarttı . İkimizin birbirimizden ayrılıp uzaklaştım.

Ona bakıp " Waww Mert bu çok güzel di ben bayıldım. Daha önce gökyüzüne bu kadar yakından bakmamıştım. "

Sakin bir şekilde " Evet öyle. "

" Öyle mi ? Sen alışkın olunca heyecanın verici olmuyor ama ben daha önce bunu yaşamamıştım. Hem hayallerimin birini gerçekleştirdiğimi göre geriye ölmeden önce yapmam gereken 19 hayalim kaldı. "

" Ne yani ölmeden önce yapılacaklar listen mi var ? "
" Hayır defterim var aslında. İnsanlar ölmeden önce gerçekleştiremediği bir çok hayali var.Ben öyle olmak istemiyorum. Hem senin bir hayalin yok mu ? "

" Ben hayallere inanmam .Hiç bir hayal gerçekleşmez. Sadece parayla yapılan hayaller gerçek olur."

" Yanılıyorsun her hayali gerçekleştirebilmek senin elinde yeter ki sen iste gerisi gelir ."

" Söylesene geçmişteki mutlu ailemin şimdi olmasını istersem istersem gerçek olabilir mi ? "

Onun yüzüne bakıp bir şey demek için uğraşıyordum.

" Dur ben söyleyim. Gerçekleşmez. Yıkılan bir aile bir arada duramaz . "

"Herşey için geç değil , bence birbirinizi sevmenizle bir arada durabilirsiniz. "

Alaylı eder gibi kahkaha attı. " Sevgi mi ? Beni terketen annem beni seviyor muydu ? Ya da onu engellemeyen babam ? Bu ailede sevgiye ait tek bir kırıntı bile yok .Ortada aile bile yok ."

" Belkide bilmediğin başka bir şeyler vardır. Babana bu durumu sordun mu? "

" Babam ne diyebilirdi de anneni gitmesine izin verdim oğlum üzgünüm mü ? Sağol ama fikirlerini kendine sakla ."

Bana kızıp hızlı adımlarla yürümeye başladı. Onun arkasından koşarak yetiştim .

" Mert belki de babanla konuşmadığın için bir şey bilmiyorsun .En son ne zaman babanla konuştun? "

Sorduğum soruyla olduğu yerde durdu ve bana baktı.

" Hayatta olup olmadığımı öğrenmek için ayda bir defa telefonla konuşuyorum. "

" Sadece bir defa mı? Peki ne zaman onunla görüştün? "

" Babamla görüşebilmemiz için aramızda sevgi bağı olmalıydı. Ama bizdeki o sevgi bağı yıllar önce öldü."

" Mert insan sevmekten yorulmaz belki babana bir şans verirsin ."

Boş gözlerle yüzüme baktı. Gözlerini gözlerimden sabitledi.

" Beni umursamayan bir adamı mı sevmemi istiyorsun ? Benim için endişelenmeyen birini sevmeye de şans vermeye de hiç ihtiyacım yok ."

Yüzüme bakmayıp adımlarini  hızlandırdı .Bende olduğum yerden onun gidişinin izliyordum .Mert bir ay  değişebilir miydi ? Bilmiyorum ama onu degistiremiyecegim belliydi .